Unexpected love.

Chapter 18

2 μήνες μετά.

  Οι σταγόνες της βροχής χτυπούσαν το παράθυρο ξυπνώντας την Αλεξάνδρα. Κοίταξε το ρολόι που διακοσμούσε το μικρό κομοδίνο δίπλα της και αμέσως σηκώθηκε από το κρεβάτι. Μη θέλοντας να ξεκινήσει αυτή η μέρα ήξερε καλά πως ήταν αναγκασμένη. Έκανε υπομονή και ονειρευόταν την ζωή της τον επόμενο χρόνο. Μόνο αυτό ήταν που μπορούσε να της δώσει δύναμη.

  Έπλυνε το πρόσωπο της και προχώρησε προς την ντουλάπα. Έπιασε στα χέρια της ένα εφαρμοστό σχισμένο τζιν και μια μαύρη μεγάλη φούτερ. Τα μαύρα της Nike τελείωναν το όλο σύνολο. Χωρίς ίχνος μακιγιάζ στο πρόσωπο της έπιασε την μαύρη της σχολική τσάντα και την τοποθέτησε στην πλάτη της.

  "Μικρέ έτοιμος;" φώναξε στον αδερφό της και εκείνος βγήκε από το δικό του δωμάτιο αμέσως. 

  "Πόσες φορές θες να το συζητήσουμε ρε; Δεν είμαι μικρός" της είπε και προχώρησε μπροστά της αγνοώντας την.

 "Ναι,ότι πεις μικρέ" του απάντησε και κατέβηκε τις σκάλες.

  Περνώντας από το σαλόνι, πήρε τα κλειδιά της και προχώρησε προς την εξώπορτα. Κλείδωσε την πόρτα και τοποθέτησε το χέρι της στον ώμο του μικρού της αδερφού. Γελούσαν και προχωρούσαν με κατεύθυνση το σχολείο.

  "Τελειώνεις φέτος έτσι;" την ρώτησε.

  "Τόσα χρόνια στο ίδιο σπίτι ζούμε ακόμη δεν έμαθες πόσο χρονών είμαι;" τον κορόιδεψε με την σειρά της.

  "Μεγάλη χαζή μου αδερφή, πόσες φορές πρέπει να το πω πως δεν είσαι αστεία;" την ρώτησε με ειρωνεία.

  "Είμαι ο πιο αστείος άνθρωπος στον κόσμο και να σκάσεις" του απάντησε νευριασμένα.

[...]

  Ένα στενάκι έμεινε και αμέσως θα ξεκινούσε το τελευταίο μαρτύριο. Έκανε αλλά δυο διστακτικά βήματα και αμέσως μπροστά στα μάτια της εμφανίστηκε μια μεγάλη σιδερένια πόρτα. Έβγαλε τα ακουστικά της και μπήκε στον χώρο του προαύλιο. Η βροχή είχε σταματήσει και έτσι όλοι οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να καθίσουν στην αυλή. Χωρίς να χαιρετήσει κανέναν κατευθύνθηκε στην γνωστή γωνία αποκαλούμενη "καπνιστήριο". Εκεί μαζευόντουσαν όλα τα παιδιά του σχολείου που κάπνιζαν και δεν ήθελαν να πέσει κάτι στην αντίληψη των καθηγητών τους. Έστριψε προς την πλέον γνωστή γωνία και βρήκε όλη της την παρέα να κάθεται στο παγκάκι τους. Τους χαιρέτησε όλους με ένα δυνατό "Γεια ρε" και ξεκίνησε να στρίβει το τσιγάρο της.