Unexpected love.

Chapter 2

  Οι μέρες του καλοκαιριού περνούσαν. Από εκείνη την στιγμή και αργότερα ένιωθε έντονα την επιθυμία να ξαναδεί το όμορφο αγόρι, να ξανά αντικρίσει τα πανέμορφα καστανά του μάτια. Το διάστημα που πέρασε η Αλεξάνδρα δεν σταμάτησε να τον σκέφτεται, δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο να θυμάται και να νιώθει στο δέρμα της το απαλό άγγιγμα που την άφησε με εκείνο το ξαφνικό συναίσθημα ενθουσιασμού. Είχε καιρό να νιώσει έτσι, πολύ καιρό.

  "Και για πες μικρο." Της είπε ο φίλος της ο Γιώργος στον πρωινό καφέ που είχαν συνεννοηθεί."Τι αλλά νέα;".

  "Ε να μωρέ,όπως τα ξέρεις.Εσύ πότε απολύεσαι από το στρατιωτικό σου;".

  "Το Πάσχα! Και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ θέλω να τελειώσει αυτό το βάσανο". Της είπε και βολεύτηκε καλύτερα στην θέση του.

  "Ναι,ξέρω. Αφού πριν 'φύγει' ο Μανώλης μας έλεγε πόσο χάλια φαγητό έχετε." Τον κορόιδεψε η Αλεξάνδρα χαρίζοντας του ένα μικρο γελάκι.

  "Λυπάμαι για την απώλεια σου μικρή!" Της απάντησε και της έπιασε συμπονετικά το απλωμένο της χέρι.

  "Και εγώ. Αλλά ελπίζω πως θα περάσει.. εξάλλου όλα περνάνε δεν λένε;" είπε στον φίλο της και τράβηξε μια δυνατή ρουφηξιά από το τσιγάρο της.

  Ο πρωινός καφές συνεχίστηκε με διάφορες συζητήσεις, μερικά αυθόρμητα γέλια και τα περιβόητα αστεία του Γιώργου. Η διασκεδαστική ώρα διακόπηκε από το χτύπημα του τηλεφώνου του. "Με καλεί το καθήκον" της είπε "πρέπει να πάω να πάρω την μαμά από το σπίτι,θα σε δω αύριο" την φίλησε σταυρωτά και την άφησε να περιμένει τον φίλο της τον Δημήτρη στη συνηθισμένη καφετέρια που πήγαιναν.

  Πέρασε λίγη ώρα μέχρι που ένα μαύρο αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά στην είσοδο και αμυδρά φαινόταν ο οδηγός που κουνούσε το χέρι του για να τραβήξει την προσοχή. Αυτό όμως έφτανε για να μπορέσει η Αλεξάνδρα να καταλάβει ότι όλα τα νοήματα πήγαιναν προς το άτομο της.

  "Έτοιμη όμορφη;" την χαιρέτησε ο φίλος της.

  "Ξεκίνα κούκλε μου" του είπε με ειρωνεία "πρέπει να πας να πάρεις την γυναίκα σου και ξέρουμε όλοι πολύ καλά πως δεν είναι να παίζεις με αυτά" τον κορόιδεψε ενώ εκείνος της έδειξε ένα πλατύ χαμόγελο βγάζοντας έξω την γλώσσα του παιχνιδιάρικα ξεκινώντας την διαδρομή τους προς το αεροδρόμιο.

  Ο Δημήτρης ήταν με την Ράνια σχεδόν τέσσερα χρόνια. Πραγματικά ήταν η πιο όμορφη σχέση που είχαν όλοι δει. Εκείνη έκανε την πρακτική της και έμενε μόνιμα στην Αθήνα ενώ εκείνος πήγε εκεί άπλα για σπουδές.