Unexpected love.

Chapter 25

Ο ενοχλητικός ήχος από το ξυπνητήρι του κινητού της την έκανε να πεταχτεί από το κρεβάτι. 

Έτριψε τα μάτια της και έκλεισε τον δυνατό ήχο. Αμέσως μετά έπεσε πίσω στα μαλακά παπλώματα και σκέπασε το κεφάλι της με την απαλή κουβέρτα. 

Άλλη μια μέρα ξεκίνησε. Άλλη μια βασανιστική μέρα άρχισε να την κυνηγάει. Τελευταία χρονιά ήταν εξάλλου, πήρε μια βαθιά ανάσα και σήκωσε το σώμα της από το κρεβάτι. 

Εκείνη την στιγμή ήταν που συνειδητοποίησε πως κάτι έλειπε. Πως κάτι είχε αλλάξει από χθες το βράδυ. 

Γύρισε το κεφάλι της στην δεξιά πλευρά και βρήκε μια άδεια γωνία. Την γωνία που κάλυπτε το σώμα του. 

Να τι έλειπε. Εκείνος. 

Πετάχτηκε γρήγορα γρήγορα και έπιασε αμέσως το κινητό της ψάχνοντας για ένα μήνυμα του ή για μια του έστω ειδοποίηση, αλλά τίποτα.

Κανένα ίχνος του πλέον. Χάρηκε που ήρθε εχθές το βράδυ στο δωμάτιο της αλλά παραξενεύτηκε πολύ όταν είδε την άδεια του πλευρά που μέχρι πριν λεγες ώρες ήταν γεμάτη. 

Άφησε μια βαθιά ανάσα και βγήκε από το δωμάτιο. 

[...]

Κοιτώντας το είδωλο της στον καθρέφτη διάφορες σκέψεις έτρωγαν το μυαλό της. 

"Γιατί να φύγει έτσι; Γιατί να με αφήσει μέσα στην νύχτα αφού έκανε τόσο κόπο να έρθει να με δει;"

Ξανά και ξανά οι ίδιες απορίες, τα ίδια παράπονα τριγυρνούσαν μέσα της.

Έριξε το νερό που υπήρχε στις χούφτες της, στο πρόσωπο της και αμέσως μετά ξανά κοίταξε το πλέον βρεγμένο της είδωλο. 

Τα χαρακτηριστηκα της σκλήρυναν. Τα μάτια της έγιναν πιο σκούρα. Το πρόσωπο της χλόμιασε και η ίδια έμοιαζε με ένα φάντασμα μπροστά στον καθρέφτη. 

Ένα κακό προαίσθημα πλημμύρισε την καρδιά της που ξεκίνησε να χτυπάει πιο δυνατά από κάθε άλλη φορά. 

Ένα δυνατό ουρλιαχτό έφυγε από τα ροζ σχισμένα της χείλη και αμέσως το χέρι της έπεσε πάνω στο μεγαλο καθρέφτη που στα επόμενα δευτερόλεπτα εκείνος έγινε χίλια κομμάτια, όσο εκείνη συνέχισε να παίρνει βαθιές ανάσες.

"Αλεξάνδρα παιδί μου, τι έγινε;  γιατί το έκανες αυτό;" ακούστηκε η τρομαγμένη φωνή του παππού της. 

Το λουσμένο με αίμα χέρι της, είχε μουδιάσει αλλά εκείνη δεν ένιωθε πόνο. Το μόνο που ήξερε ήταν πως πάλι την νίκησαν οι σκέψεις της. Πως πάλι την έκαναν να μην μπορεί να τις ελέγξει.