Unexpected love.

Chapter 41

"Τα πήραμε ολα;" την ρώτησε με την βραχνή φωνή του.

"Έτσι θελω να πιστευω" του απάντησε εκείνη ψάχνοντας ξανά μια μια τις τσάντες που υπηρχαν στα χέρια της αλλά και στου Άρη.

Αφού βεβαιώθηκε πως τα είχε πάρει όλα γύρισαν στο αυτοκίνητο του.

"Εσύ δεν μου είπες, τι θα κανεις φέτος τα χριστουγεννα;" τον ρώτησε αφού ήπιε λίγη από την κόκα κόλα που κρατούσε στα χέρια της.

"Δεν θα σε αφήσω τέτοιες μέρες, μην ανησυχείς"  της είπε "αλλά να ξέρεις παραμονή Χριστουγέννων θα έρθει ο πατερας μου με την μικρή από Γερμανία. Θέλω να τους γνωρισεις"  συμπλήρωσε και εκείνη έμεινε να τον κοιτάζει με κυριολεκτικά ανοιχτό στόμα.

"Τι εννοεις να τους γνωρισω;" του είπε φανερά σοκαρισμένη.

"Να τους γνωρισεις ρε αγάπη μου να είσαι εκεί όταν έρθουν" της εξήγησε, "εκτός και αν συμβαίνει κάτι άλλο και απλά δεν θελεις" της είπε χωρίς να πάρει τα μάτια του από τον δρόμο και εκείνη αμέσως κατάλαβε πως τα χαρακτηριστικά του σκληρυναν κι ας μην τα έβλεπε.

"Και βέβαια θελω, το θέμα είναι πως μου ήρθε ξαφνικό γιατί πρώτη φορά γνωρίζω κάποιον από την οικογένεια σου, καλά εξαιρείται η Έλενα, εκείνη η μέρα στο νοσοκομείο δεν μετραει" του απαντησε εκεινη ευδιαθετη και τρομαγμένη ταυτόχρονα.

"Χαχα εντάξει κοριτσάκι μου, θα κανονίσουμε τις λεπτομέριες σιγά σιγά μην ανησυχείς ειμαι σίγουρος ότι θα σε συμπαθησουν ιδιαίτερα η μικρη" της είπε αφού έπιασε με το χέρι του το δικό της και φίλησε την εξωτερική πλευρά της παλάμης της.

"Το ελπίζω" ειπε σιγανα μέσα από τα δόντια της αλλά για κακή της τύχη ο Άρης το άκουσε και γέλασε.

[...]

Αφού σταθμευσε στην μεγάλη αυλή του σπιτιού, κατέβηκε απο την μαυρη BMW και άνοιξε την πίσω δεξιά πόρτα, πήρε όλες τις σακούλες στα χέρια της και προχώρησε προς την είσοδο του σπιτιού.

Από το άγχος όλων των σκέψεων που την περιτριγυριζαν, δεν σκέφτηκε να αφήσει τις σακούλες στο πάτωμα της βεράντας και έτσι μια μεγάλη ταλαιπωρία την διαπέρασε.

Ο Άρης που στέκονταν ακριβώς πίσω της, παρακολουθούσε εξεταστικά κάθε της κίνηση και διάφορα γελάκια του ξέφευγαν ανά διαστήματα.

"Πότε θα σταματήσεις να γελάς και θα έρθεις να με βοηθησεις, με τα αναθεματισμενα κλειδιά;" τον ρώτησε κοιτώντας τον με το απειλητικό της βλέμμα και εκείνος αμέσως σταμάτησε και χωρίς καμια σκεψη ετρεξε δίπλα της και άρπαξε τις σακούλες που την εμπόδιζαν.