Unexpected love.

Chapter 43

Ενας μήνας μετά.

"Αλέκο.." ακούστηκε η φωνη του αδερφού της που μπηκε στο δωμάτιο και πλησίασε το κρεβατι της.

Εκείνη δεν εδωσε καμία απάντηση και αμεσως μετα ο μικρός της αδερφός εκανε ενα νοημα στους υπόλοιπους να μπουν στον χωρο.

'Να ζήσεις Αλέκο και χρόνια πολλα. Μεγαλη να γινεις με άσπρα μαλλια. Παντού να σκορπισεις της γνώσης το φως και ολοι να λενε να μια σοφός.'

Ακούστηκαν οι φωνές όλων και εκεινη αμεσως πετάχτηκε απο τα σκεπάσματα της.

"Σας σιχαίνομαι ολους" ειπε σαρκαστικά και έσβησε το μικρό κερί που υπηρχε πανω στην σοκολατενια τούρτα που της ειχαν ετοιμάσει.

"Χρόνια πολλα κοριτσακι μου" της ειπε ο μπαμπάς της και έσκυψε να την αγκαλιασει, οπως και ο αδερφός της.

"Χρονια πολλα ματια μου, να είσαι παντα δυνατή και υποσχομαι να σε κανω ευτυχισμένη καθε μερα" της είπε και ο Άρης και έγειρε να την φιλήσει γλυκα αφου εκείνη τον ευχαρίστησε χαμογελώντας του.

[...]

Αφου ντυθηκε και κατεβηκε τις σκαλες, εφτασε στην μεγαλη τραπεζαρια.

"Χρονια Πολλα δεσποινίς " της ευχηθηκε με την ρωσικη προφορα της η κυρια Κατερινα.

"Σας ευχαριστω πολυ" της απαντησε με ενα θερμο χαμογελο και την φιλησε γλυκα στον μαγουλο.

"Αλεξανδρα αυτο ειναι για σενα" της ειπα ο πατερας της και της εδωσε ενα μεγαλο πορτοκαλι κουτι.

"Μου πηρες δωρο;" τον ρωτησε. "Δεν σου ειπα να μην μου παρετε τιποτα;" συνεχισε με εναν εκνευρισμενο τονο στην φωνη της.

"Ναι ναι, οτι πεις αλλα αυτο δεν ειναι απο μενα. Εχει καρτα ανοιξε το και θα δεις" της ειπε με το πονηρο του βλέμμα και ενα μισο χαμογελο.

Η Αλεξανδρα ανοιξε το μεγαλο πορτοκαλι κουτι και αντίκρισε ενα ζευγαρι μαυρες γοβες.

'Κοριτσακι μου χρονια σου πολλα. Σαν χθες θυμαμαι που φορουσες τα τακουνια μου και παριστανες μια μεγαλη γυναικα και να που εγινες μια λοιπον. Προσευχομαι καθε μερα να με συγχωρησεις. Σ' αγαπω πολυ, η μαμα σου'

Ενα μεγαλο χαμογελο εμφανιστηκε στο προσωπο της για λιγο και ολοι την κοιταξαν περιφανα. Εβαλε τις μαυρες γοβες μεσα στο κουτι τους ξανα και σηκωθηκε απο το τραπεζι για λιγο χωρις να πει τιποτα σε κανεναν.