Unexpected love.

Chapter 20

"Τι εννοείς αποφάσισε να γυρίσει ο μπάτσος στο σπίτι;" την ρώτησε φανερά σοκαρισμένος ο νονός της.

"Αυτό ακριβώς που άκουσες" του είπε και βούλιαξε περισσότερο στην θέση της στην μικρή πολυθρόνα.

"Παππού, δεν θέλω να καταστραφεί η ζωή του μικρού. Γίνεται να μείνουμε εδώ ένα χρονικό διάστημα; εξάλλου εγώ σε τρείς μήνες ενηλικιώνομαι μπορώ να τον πάρω και να τον φροντίζω εγώ. Παππού σε παρακαλώ, δεν θέλω να πάθει κάτι. Μόνο αυτόν έχω" είπε στον παππού της, Μανώλη, με δακρυσμένα μάτια.

"Κοριτσάκι μου, υποσχέθηκα στον πατέρα σου να σας προσέχω και να σας φροντίζω μέχρι να πεθάνω. Εννοείται πως μπορείτε να μείνετε εδώ. Εξάλλου και εγώ μόνος είμαι, χαίρομαι να σας έχω κοντά μου" της απάντησε.

"Ευχαριστώ παππού μου" του είπε παίρνοντας τον αγκαλιά "για όλα" συμπλήρωσε.

[...]

Αφού προχώρησε και μπήκε στο δωμάτιο, έπεσε στο κρεβάτι. Κοίταξε το ρολόι της και είδε πως η ώρα ήταν ήδη 2 τα ξημερώματα. Έβαλε τα ακουστικά της και αφήσε το βλέμμα της να κάνει βόλτες στον μικρο χώρο. Τα μάτια της έπεσαν πάνω σε ένα άλμπουμ που υπήρχε στην απέναντι μικρή βιβλιοθήκη.

Πέταξε τα σκεπάσματα από πάνω της και σηκώθηκε όρθια. Ο απαλός ήχος της βροχής που χτυπούσε στο τζαμί, της απέσπασε την προσοχή αλλά δεν την άφησε να εγκαταλείψει αυτό που μόλις βρήκε για να ερευνήσει.

Μόλις έφτασε στην ξύλινη βιβλιοθήκη, έπιασε στα χέρια της το μαύρο άλμπουμ. Ανοίγοντας το αμέτρητες φωτογραφιες της ίδιας αλλά και των υπολοίπων δυο αδερφών της, έκαναν την εμφάνιση τους. Τις κοίταξε και τις επεξεργάστηκε εξεταστικά μια προς μια. Χιλιάδες αναμνήσεις, όμορφες και άσχημες, έτρεχαν στο μυαλό της. Σε κάποιες από αυτές κάποια μικρά γελάκια της ξέφευγαν, ενώ σε άλλες τα μάτια της γινόντουσαν υγρά.

Διάφορες φωτογραφιες του αδερφού της, έμεναν περισσότερο στα χέρια της και με ακροδάχτυλα της χάιδευε το πρόσωπο του.

Μετά από το πολύωρο ξεφύλλισμα των φωτογραφιών, αντίκρισε την πλέον αγαπημένη της. Είχε ξεχάσει πως υπήρχε εκείνη η φωτογραφία.

[Flashback]

"Τι κάνεις εδώ;" την ρώτησε.

"Τι πιστεύεις ότι μπορεί να κάνω δηλαδή;" του απάντησε εκείνη.

"Μικρο, δεν μου τα λες καλά" της είπε με ειρωνικό ύφος και κάθισε στην άκρη του κρεβατιού της, ενώ εκείνη μαζεύτηκε για να μπορέσει να βολευτεί καλύτερα.