Unexpected love.

Chapter 54

4 χρόνια μετά.

Κοιταξε μια τελευταία φορά το είδωλό της στον μεγάλο καθρέφτη και πήρε την βαλίτσα στο χέρι της ενω άρχισε να την τραβάει.

"Έβαλες τα παπούτσια σου;" τον ρώτησε ενώ εκείνος έγνεψε καταφατικά.

Τον επιασε απο το χέρι, βγήκαν απο το σπίτι και αμεσως μετα κλείδωσε την πόρτα.

Έφτιαξε το πουκάμισο της και σήκωσε το χέρι της προσπαθωντας να σταματήσει κάποιο ταξί.

Τα μαλλιά της είχαν μακρυνει περισσότερο και το σωμα της είχε γίνει πιο σφιχτό.

Έκανε και άλλες ζωγραφιές και κάλυψε σχεδόν όλο της το δεξί χέρι, κάτι που φαινόταν έντονα απο το λευκό της πουκάμισο.

Μόλις σταμάτησε το ταξι, άνοιξε την πόρτα και μπήκαν μαζί.

"Αεροδρόμιο παρακαλω" ειπε με την αγγλική της προφορά στον ταξιτζή και εκείνος αφού την κοίταξε από το καθρεφτάκι έγνεψε καταφατικά και ξεκινησε την διαδρομή.

[...]

"Ξύπνα, φτασαμε"  του ειπε και άπλωσε το χέρι της για να του διορθώσει τα μαλλιά.

Εκείνος άνοιξε τα κάστανα του ματια και την κοίταξε απορημένα.

Αφησε την βαλίτσα της στο δρόμο και άπλωσε το ελεύθερο χέρι της για να καλέσει ένα ακόμη ταξι.

Αφού το όχημα σταμάτησε τοποθέτησε τα πράγματα τους και αμεσως μετα μπήκαν μέσα.

[...]

"Φρόνιμος" του ειπε και εκείνος της έγνεψε καταφατικά.

Πλήρωσε τον οδηγό, άνοιξε την πόρτα και η μαυρη της γόβα ακούμπησε την άσφαλτο.

Αφού βγήκαν απο το ταξι πήρε τα πράγματα τους και έφτιαξε για λίγο την μαυρη ψιλομεση φούστα της. Έβαλε το μαύρο της σακάκι και ισιωσε το λευκό της πουκάμισο.

Τον ξανα επιασε απο το χέρι και χαιρέτησε τον γνωστό κύριο που είχε ο πατέρας της ως θυρωρό στην εξώπορτα.

Εκείνος τους άνοιξε και τους αφησε να μπουν μεσα.

"Παππού, παππού.." άρχισε να φωνάζει ενώ η Αλεξάνδρα τον είχε αφήσει απο το χερι της.

Ο πατέρας της άνοιξε την πόρτα και αμεσως τον άρπαξε στην αγκαλιά του ενω έβλεπε την μοναχοκορη του να προχωράει προς το μέρος του.