Unexpected love.

Chapter 29

Γύρισε σπίτι της και έτρεξε στο δωμάτιο της. Έκλεισε την πόρτα πίσω της και γλίστρησε στο πάτωμα ακουμπώντας πίσω σε αυτήν.

Αγκάλιασε τα γόνατα της όπως συνήθιζε από μικρή και άφησε όλους τους λυγμούς της να φύγουν από τα χείλη της. Τα κατακόκκινα μάτια της δεν σταμάτησαν να ρίχνουν το ποτάμι δακρύων που είχε ξεσπάσει. Ενώ όλο της το υπόλοιπο σώμα έτρεμε.

Στο μυαλό της έπαιζε ξανά και ξανά η γυμνή του εικόνα. Φανταζόταν ξανά και ξανά όλα όσα συνέβησαν και προσπαθούσε επανειλημμένα να βάλει σε μια σειρά όλα τα γεγονότα.

Μετά από μερικά λεπτά τα δάκρυα στα μάγουλα της στεγνώσαν και εκείνη σηκώθηκε όρθια στα πόδια της.

Το συναίσθημα του πόνου, έγινε μίσος αφού τελικά μπόρεσε να βγάλει μια άκρη από όλα αυτά που είχαν γίνει.

"Αυτή ήταν η επείγουσα δουλειά σου" είπε κρατώντας στο χέρι της το πορσελάνινο βάζο που λίγο πριν κοσμούσε το τραπεζάκι πίσω της, ενώ αμέσως μετά από αυτή την σκέψη έγινε χίλια κομμάτια αφού συγκρούστηκε στον καφέ τοίχο.

"Αυτή ήταν η αλήθεια που έκρυβες και εγώ δεν έπρεπε να μάθω" είπε καθώς με μια της κίνηση έριξε όλη την ραφιέρα που υπήρχε στην γωνία με αποτέλεσμα να πέσουν όσα βιβλία και διακοσμητικά υπήρχαν σε αυτήν.

"Αυτή ήταν λοιπόν.." είπε μέσα από τα δόντια της και έτρεξε προς το γραφείο της. Όλα όσα υπήρχαν επάνω του έπεσαν στο πάτωμα μετά από την απότομη της κίνηση.

Εκείνη έκατσε στο κρεβάτι της και άρπαξε το μαξιλάρι που ακουμπούσε εκείνος πριν μερικές ώρες και το πέταξε όσο πιο μακριά μπορούσε.

Πήρε στην αγκαλιά της το άλλο καφέ μαξιλάρι και ξάπλωσε στο κρεβάτι αφήνοντας μερικά δάκρυα να κυλήσουν στο πρόσωπο της.

[...]

Μετά από λίγη ώρα μια δυνατή βραχνή φωνή την έκανε να ανοίξει τα μάτια της και να ξυπνήσει από τον βασανιστικό της ύπνο.

"Πρέπει να την δω κύριε Μανώλη. Είναι ανάγκη να της μιλήσω" άκουσε την φωνή του να λέει και τα μάτια της αμέσως γέμισαν με δάκρυα που δεν ήθελε να αφήσει να φύγουν.

"Όχι τώρα αγόρι μου, έπεσε να κοιμηθεί. Δεν είναι ώρα τώρα" του απάντησε ο πάππους της ενώ η Αλεξάνδρα πλησίασε την πόρτα για να ακούσει πιο καθαρά.

Τότε τα βαριά του βήματα ακούστηκαν από τον διάδρομο και εκείνη αμέσως κλείδωσε την πόρτα και γλίστρησε στο πάτωμα αγκαλιά με τα γόνατα της.