Unexpected love.

Chapter 44

"Παμε;" την ρωτησε ο Αρης απλώνοντας το χερι του σε εκεινη.

"Παμε" του απαντησε και έσπευσε να πιασει το απλωμένο του χερι.

Λιγο αργοτερα ηταν εξω στην μεγαλη αυλη και προχωρουσαν προς το αυτοκινητο του.Εκεινος της ανοιξε την πορτα και εκεινη μπηκε και κάθησε στην θεση του συνοδηγου, ενω ο Αρης αφου εκλεισε την πορτα της περπατησε ως την αλλη πλερα. Εβαλε μπροστα το μαυρο αυτοκινητο και η βραδυα τους ειχε μολις ξεκινησει. 

[...]

"Που θα παμε;" τον ρωτησε καθως συνειδητοποίησε πως εχουν απομακρυνθεί πολυ απο την περιοχη στην οποια εμενε. 

"Έκπληξη" της απαντησε με ενα πονηρο χαμογελο στο προσωπο του. 

"Ξερεις πως δεν μου αρεσουν οι εκπληξεις" του απαντησε συνοφρυωμενα.

"Το ξερω" της ειπε χωρις να παρει το βλεμμα του απο τον δρομο και εκεινη πλεον κατσουφιασμενη εβγαλε μια ανασα απελπισιας. 

Λιγο αργοτερα εκεινος σταματησε το αυτοκινητο του σε μια ακρη του δρομου και γύρισε το βλεμμα του σε εκεινη. 

"Ξερω οτι αυριο θα με κανεις να τα πληρωσω ολα τα σημερινα αλλα μωρο μου πιστεψε με,αξιζει τον κοπο" της ειπε και αμεσως εβγαλε απο την τσεπη του ενα μαυρο μαντίλι. Εκεινη μολις το ειδε γουρλωσε τα ματια της. 

"Μην τολμησεις να κανεις αυτο που σκεφτομαι" του ειπε φανερα απειλητικά.

"Συγγνωμη" της ειπε και περασε το μαυρο μαντιλι γυρω απο τα ματια της. 

"Θα μου το πληρωσεις παρα πολυ ασχημα" του ειπε και εκατσε ησυχα στην θεση της. 

[...]

Τα συναισθηματα της ηταν ανάμεικτα. Ενιωθε ενθουσιασμο και αγωνια για αυτο που περιμενε να αντικρυσει αλλα επισης ενιωθε νευρα για ολα τα μικρα βασανιστηρια που της κανει ο Αρης την ημερα των γενεθλιων της. 

Ξαφνικα ενιωσε το αυτοκινητο να σταματαει και λιγο αργοτερα ακουσε την πορτα του οδηγου να κλεινει, ενω η δικη της ανοιξε. Εκεινος απλωσε το χερι του να πιασει το δικο της και εκεινη ανταπέδωσε. 

"Να το βγαλω;" τον ρωτησε κλαψιαρικα. 

"Οχι" της απαντησε αυταρχικα. 

"Θα μου το πληρωνεις καθε μερα, σε ενημερωνω απο τωρα για να ξερεις"  του ειπε με παρόμοιο υφος.