Wrongdoer || Baekyeol

Episode~9

Hatalarım varsa affola. İyi okumalar~

------------

"Son sözler hayatında yeterince söz söylememiş ahmaklar içindir Byun Baekhyun.

Babacığının son sözlerini duymak ister misin? 'Lütfen, bırak da gideyim.'

Ne üzücü sözler değil mi?

Korkuyor musun benim küçük Baekhyun'um? Korkma, sana gelene kadar uzun bir liste var.'

"Not mu yazmış, mektup mu?" Luhan bütün gergin havayı bozarken omzuma yaslanıp elimdeki notu okuyan Kyungsoo göz devirmişti. "Şu an bu şakanın sırası mıydı?" Chanyeol karşıda oturarak yanımda oturan Luhan'a kötü bakışlarını yolladı. "Kötü havayı dağıtayım diye-"

"Neyse ne. Bu notu değerlendirelim ilk önce. Luhan, sen de Baekhyun'un hayatını bir araştır bakalım." Chanyeol ayağa kalkıp kendi masasına geçerken kafamı ona çevirdim. "Neden benim hayatımı araştırıyor ki?"

"Notta büyük ihtimalle senin yakınlarını öldürüp sonunda seni öldürmeye geleceğini söylüyor. Yani buradaki ana kişi sensin ve haliyle seni araştıracağız." Kyungsoo omzumda yatmaya devam ederken söyledi. Onun orada uyuyup kaldığını düşünmüştüm.

Luhan bilgisayarının önüne oturdu ve gözlüklerini taktı. "Bakalım bakalım, Byun Baekhyun." O bilgisayarına dalmışken tekrar sordum. "Kendi hayatımı kendim de anlatabilirdim."

"Kaçırdığın veya anlatmaktan utanacağın şeyler olabilir. Fakat bilgisayar bunu yapmaz." Chanyeol ayağa kalkıp bizim yanımıza geldiğinde heyecanlamıştım. "Notu ver Kyung."

Omzumda sıçrayarak kalkan Kyungsoo etrafa bir süre baktı. "İki dakikada uyuyup kaldın mı?" Ben şaşkınlıkla sorduğumda Luhan oradan güldü. "Üç saniye içinde uykuya dalabilir o. Hiçbir derdi olmayan insanların böyle olduğunu düşünüyorum. Şimdi sessiz olun da işime odaklanayım!" Son cümleyi bağırarak söylediğinde Kyungsoo göz devirip notu Chanyeol'e verdi ve omzuma geri yatıp bana bir oyuncak ayıymışım gibi sarıldı. Gerilip yerimde oturmamı düzelttim.

O uyumaya dalmışken ben de okuduğum notu düşünüyordum.

Kim için endişelenmeliydim? Jongdae'yi mi aramam gerekiyordu? Yengem ve amcamı? Zaten onlardan başka sevdiğim insanlar yoktu.

Neden ilk onları öldürmek için uğraşıyordu ki? Katiller çok işsiz olmalıydılar.

"Bay Park?" Ben omzumda uyuyan Kyungsoo'yu uyandırmamak için sessizce seslendiğimde Chanyeol incelediği nottan kafasını kaldırdı ve bana baktı. "Ne?"

"Jongdae'yi aramalı mıyım? Eğer yakınlarımı öldürecekse ilk gideceği kişi o olmalı."

"Öyleyse ilk neden babanı öldürdü? Onu tanımadığını söyledin."

Haklıydı. "Acaba, en yakınlarını sona mı saklıyor? Sona gelirken seni umutsuzlaştırmak ve yaşamanın bir anlamı kalmadığını düşündürmek için. Böylece seni kolayca avlayabilir." Uyuduğunu sandığım Kyungsoo kafasını kaldırıp söylemiş, ardından geri yatmıştı. Gözlerim büyütüp yutkundum.

Böyle şeyleri daha önce yaşamamıştım. Beni öldürmek isteyen birine ne yapmış olabilirdim? Bu işte sadece bir haftadır vardım ve hangi katil beni görüp benim hayatımı mahvetmek istemiş olabilirdi ki?

Sadece bunların bir rüya olmasını istiyordum. Böyle şeyler yaşamayı daha önceden hayal etsem de, şimdi göze hiç güzel gözükmüyordu. Ben böyle şeyleri kaldıracak biri değildim. Babamın ölümü beni elbette sarsmamıştı ama eğer yarın bir gün Jongdae'nin ölüm haberini duyarsam ve bu benim yüzümden olursa, yaşamaya devam edemezdim.