Wrongdoer || Baekyeol

Episode~21

Hatalarım varsa affola. İyi okumalar~

---------

Elimde Chanyeol'ün bana verdiği dosyalar ile yürürken oldukça dalgındım.

Chanyeol ile Taehyung'un sevgili olduğunu öğrenmemin üzerinden koskoca 2 sıkıcı gün geçmişti ve kafamı kurcalayan tek şey hala buydu.

Oflayarak 3. kata indim.

Chanyeol'ün buraya neden beni indirdiğini hiç anlamamıştım ama ofiste oturmak o kadar sıkıcıydı ki, sızlanmadan kabul etmiştim.

Yanından geçtiğim herkes bana bakıyordu ama pek umursadığım söylenemezdi. Çünkü şu aptal Tiffany'nin ne zaman beni bulacağı ile ilgileniyordum.

Dosyanın altında duran yaralı olmayan elimi çıkarıp saçımı kaşırken birinin hala yaralı koluma omuz geçirmesi ile elimdeki dosyaları yere düşürmem bir olmuştu. Acıyan kolum yüzünden yüzüm buruşurken herkesin güldüğünü duyuyordum.

Of, şu katta düzgünce bile yürütmüyorlardı! Neydi bu kıskançlık, anlamış değildim.

Bana çarpıp yanımdan gülerek geçen iri çocuğa doğru baktım. Ona gidip neden bana çarptığı hakkında bir şeyler söylemek istesem de, öyle iriydi ki, boşvermek daha mantıklı geliyordu.

Derin bir nefes verdim ve yere düşmüş dosyalara baktım. Canım hiç toplamak istemiyordu. Hele etrafımda bana gülüp duran şu gerizekalıları eğlendirmek hiç istemiyordu.

Chanyeol 3. kata getirmemi istemişti, öyle değil mi?

"Sonuç olarak getirdim." Kendi kendime mırıldanıp yere düşmüş dosyalara omuz silktim ve merdivenlere doğru gitmeye başladım.

Etraftaki herkes şaşkınlıkla bana bakarken kendimi çok havalı hissetmiştim.

"Hey, topla onları!" Minseok denen herifin hiç korkunç olmayan sesi ile bana bağırdığında göz devirerek yürümeye devam ettim.

Onlar da benimle dalga geçmek için koluma vurmasalardı.

Hem o nereden çıkmıştı ki? Büyük ihtimalle bana gülenlerden biriydi. Belki de bana çarpan çocuğu o yanıma yollamıştı.

"Dur bakalım, sen bu katı çöplük mü sandın, ha?" Önüme çıkan iri bir çocuk ile durmak zorunda kalmıştım.

Benimle sorunları neydi? Düzgün bir şekilde getirirken elimden düşürtüyorlardı ama bırakıp gidince ben suçlu oluyordum.

"Koluma vuran toplasın öyleyse. Çekil yolumdan." Çocuğa sinirli bir şekilde cevap verdikten sonra yana bir attım. Fakat yanda duran diğer çocuk acıyan kolumu tutmuştu.

Cidden, hepsini katilime şikayet edecektim! Mideleri oyulunca gülerler miydi, görürdük.

Tanrım, iyicene bu duruma alışmaya başlıyordum ve bu hiç iyi değildi.

"Bırak kolumu!" Acıyla bağırdığımda yüzüm buruşmuştu. Çok acıyordu!

"Sen de o döktüklerini topla o zaman." Çocuk gülerek konuştuğunda kafayı yiyecektim.

Hiçbirini tanımıyordum, neden onlar benden bu kadar nefret ediyorlardı ki?

"Şekerler, şekerler." Aniden duyduğum tanıdık ses ile sesin geldiği yöne döndüm.

Bu Luhan'dı.

Luhan yanıma gelerek kolumu iri heriften kurtardı. "Küçücük bir çocuğa eziyet etmek, bu cidden çok ayıp." Luhan cıkladı ve beni arkasına alarak Minseok'a döndü. "Ve sen de sorunlu herif, kendi işine bak artık."