BALIN (TAMAMLANDI)

3.BÖLÜM:GEÇMİŞ

Multimedya Alkim. 

*****

   Sonraki birkaç gün, düzenli olarak yemek yedim, bahçeye çıktım, pencereden onu izledim. Tabii o da beni izliyordu. Ona ulaşmam gerekiyordu. Rüyamda, bu bir rüyadan daha fazlasıydı belki, hayatını değiştirişine tanık olduğum bu kız beni çağırıyordu. Nesillerden bahsetmişti. Her nesilde bir tane olduğumuzdan. O ben isem ne yapmam gerekiyordu? Hayır, ona acilen ulaşmam gerekiyordu.

"İçeri girelim."

"Derin?"

"Dalmışım. Özür dilerim."

"İçeri girelim. Üşümeye başlıyorum."

Evet, akşam oluyordu. Ayağa kalktığım sırada, bekçi kulübesi gözüme çarptı. Evet, neden bu aklıma gelmemişti?

"Sen gir. Benim biriyle konuşmam lazım."

Hızlı adımlarla kulübeye gittim. Adem amca, bu yetimhanede sevdiğim sayılı kişilerdendi.

"Güzel kızım, hoş geldin."

O kadar sevimli bir yüzü vardı ki, gerçekten gülümsetiyordu.

"Nasılsın Adem amca?"

"İyiyim prensesim sen?"

"İyiyim." Masasının üstündeki kurabiyelerden birini ağzıma attım. O da karşıma oturdu.

"Seninle bir şey konuşmam gerekiyor."

"Tabii ki. Konuşalım."

"Kaç yıldır bu yetimhanede çalışıyorsun?"

"Yirmi beş yıl olacak. Neden sordun?"

Yirmi beş yıl.

"O zaman burada olan şeyleri hatırlıyorsun?"

"Ne gibi şeyleri?"

"Kaybolan kızı. Üst odalarda yaşamak isteyen, gizemi bir türlü açığa çıkmayan o kızı."

"Sen bunu nereden biliyorsun?"

"Ne önemi var. O kıza olanları öğrenmek istiyorum."

"Kızı hiç gördün mü?" Çok sinirlenmiş gibi duruyordu.

"Neden soruyorsun?"

"Kızı hiç gördün mü?"

"Neler oluyor? Kızı görüp görmediğimi neden soruyorsun?"

"Hangi odaydı? Nerede gördün onu?"

"Üç. Üçüncü odaydı. Beni çağırıyor gibiydi."

Saniyeler, saatler gibi geçti. Gözlerini gözlerimden ayırmıyordu.

"Git."

"Ne?"

"Her şeyi unut. Sana sorduğum her şeyi. Sadece kadere inan."

"Hiçbir şey anlamıyorum."

"Kaderin, bu çocuklardan farklı. Sadece, inan."

"Ben deli miyim?"

Yanıma gelip, saçımı okşadı.

"Hayır, inan."

*****

Onun yanından ayrıldıktan sonra, odama döndüm.

Sessizce yatağıma girip yorganı üzerime çekerken, tekrar rüyama girmesi için yalvardım. Artık cevaplara ihtiyacım vardı.

"Hey!"