BALIN (TAMAMLANDI)

42.BÖLÜM:MASKE

 Merhaba! Yeni bölümle karşınızdayım. Beğenirseniz oylayıp yorum yapmayı unutmayın. Sonraki bölümde görüşmek üzere. Hoşça kalın.

*****

  Hastaneye geldikten sonra kolumda ciddi bir şey olmadığını öğrendik. Ama o an sorun kolum değildi. Gözümü her kapattığımda maskeyi hatırlıyordum. Peşimi bırakmayacaktı bunu biliyordum ama tekrar karşılaşana kadar onun hakkında bilmem gereken şeyler vardı. Pars'ın koluna girip arabaya geri döndüm.

"Kim olduğunu bulacağım, biliyorsun değil mi?"

 Kafamı sallayıp gülümsedim. Bulmasını istemiyordum çünkü ona zarar verecekti. Dediklerini hatırladım. Beni, sevdiklerimi öldürerek öldürecekti. Yavaş yavaş.

"Kafeye mi gitmek istersin?"

"Evet. Köpüğü özledim."

 İkimiz de gülümsedik. Onu bakması için bıraktığım kadın kızıyla beraber yaşıyordu. Köpüğe bakmayı da kızı istediği için kabul etmişti.

Kafenin kapısına geldiğimizde beni öpüp evine döndü. Kafeye girip odama çıktım. Kimseyle konuşacak gücüm kalmamıştı. Köpüğü sonra alırım diye düşünüp kafamı yastığa koydum. Vücudumu hareket ettiremiyordum. Gözlerim yavaşça kapandı ve uykuya daldım.

                         *****

  Maske.

Bir çığlık duyuyorum. Çocuk sesine benziyor. Sesin geldiği tarafa doğru koşuyorum. Yerde izler var fakat ne olduklarını anlayamıyorum.

 Bir çığlık daha. 

Bu sefer daha güçlü. Daha hızlı koşarken bir şeye çarpıyorum. Eğilip bakınca bunun köpüğün cesedi olduğunu anlıyorum. Maske bir kez daha gözlerimin önünden geçiyor. Köşeleri hızla dönüyorum. Sonunda sesin sahibini buluyorum.

 Okan.

Maskeli adam, Okan'ın yüzünde bıçağını gezdiriyor. Bana bakarak kahkaha atıyor ve bir anda bıçağı Okan'ın kalbine saplıyor. Çığlık atıyorum. Yanımdan geçerken fısıldıyor.

 "1."

                        *****

 Sıçrayarak uyanıyorum. Güneş batıyor. Birkaç saat uyumuştum ve daha da yorgun hissediyordum. Saçlarımı karıştırırken rüyayı düşünüyorum. Maskeli adam rüyalarımda bile bana zarar veriyordu. Avcıların yanına uğrasam iyi olacaktı. Aşağı indim. Alkim yemek yiyordu. Yanına oturup bende yemeye başladım.

"Nereye gidiyorsun?"

"Avcıların yanına uğrayacağım."

 Kafasını salladı. Masadan kalkıp arabama gittim. Avcılara uzun bir açıklama yapmam gerekecekti. 

 Eve geldiğimde herkes bir şey tartışıyor gibiydi. Aralarından geçip ortaya doğru yürüdüm.

"Neler oluyor?"

"Bizde sana haber verecektik."

"Sorun ne?" Herkesin yüzünde sıkıntılı bir ifade vardı.

"Okan." Bir an duraksadı.

"Okan kayıp."

                         *****

"Küçücük bir çocuk nereye gider? Ona dikkat etmeliydiniz."

"Nasıl oldu anlayamadık. Gece yatağına girdi ve sabah uyandığımızda yoktu."

"Biliyorum. O yaptı."