Bölüm biraz komik bir bölüm oldu, öncekilerin aksine biraz gülümseyelim diye yazdığım bir bölüm. Umarım beğenirsiniz.
Sancı çektiğim günün üstünden iki gün geçmişti.
Ve yine bir sancı ile uyanmıştım.
Ama bu seferki tanıdıktı.
"Ah hayır lütfen regl olmayayım"
Sanırım artık çok geçti.
Napıcam ben şimdi?
"Tate bir bakar mısın?"
Harika çocuğu kendime hizmetçi yaptım.
"Ne var?" diye bağırmıştı yan odadan.
"Buraya gelmen lazım hemde acil."
"Kapa çeneni uyumaya çalışıyorum"
"Ölüyorum ama ben burada."
"Sonra ölürsün şuan uyuyorum"
Yataktan çıkmak istiyordum ama manzara pek de iç açıcı değildi.
"Tate lütfen gelir misin?"
"Eğer ölmüyorsan seni gelip ben öldüreceğim" diye bağırdığında birazcık tırsmıştım.
Odanın kilidi açıldığında içeri saçları dağınık bir Tate girmişti.
"Hani ölüyordun? Kanlı canlı karşımdasın"
"Kanlı kısmına kesinlikle katılıyorum" dediğimde anlamaz gözlerle bana bakmıştı.
"Tate benim şuan bir sorunum var"
"Evet, ben. Çünkü beni uykumdan bir hiç nedeni ile uyandırmak şuan ki en büyük problemin"
"Bir hiç uğruna uyandırmadım" dedim iç çekerek. "Kızların bazen, bazı dönemler sorunları olur ve ben şuan o sorunun içindeyim"
"Sen her daim sorunlusun" dediğinde onu onaylarcasına kafa sallamıştım.
"Ama şuan daha sorunluyum. Ve bir şeye ihtiyacım var?"
"Malia açık konuşalım, hamile misin?" dediğinde gözlerimi pörtletip ona bakmıştım.
"Hamile olmam için iki şeyim eksik. Birincisi bir erkek, ikincisi de yumurtalıklarım"
Tate'in kafası daha da karışmışa benziyordu.
"Kanamam var" dedim en sonunda. Ee daha ne kadar açık konuşabilirim.
"Bir yerini mi kestin?"
"Tate salak mısın yoksa rol mu yapıyorsun anlamadım?"
Tate'in yüzündeki ifadeden sinirlendiğini anlamıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Run From Me (Tate-Malia)
FanfictionBir efsane... Bir rivayet... Bir lanet... Ve bunun için var olmuş iki kişi... Biri acımasız, gözü dönmüş ve hiçbir şeyden mutlu olmayan... Diğeri ise mutlu olmayı en çok isteyen... Birinin mutluluğu diğerinin mutsuzluğu demek... Peki ya onlar için m...