Chosen by the demon wolf 1 & 2

Hoofdstuk 12.

'Nee... Nee! Wat was ik aan het doen... ' mompel ik terwijl ik mijn handen in mijn haren zet en de tranen op voel komen in mijn ogen. Ik strompel weg, weg van hem, weg van de demon. De demon die mijn mate is.

'Lily...' probeert Zayden nog. Hoe hij mijn naam uitspreekt, zo fantastisch. Ik schud de gedachte van me af. 

'Nee Zayden. I- ik ik weet he-het niet meer. Dit is allemaal zo verwarrend,'  zeg ik snikkend. Heb ik nu Uriah verraden? Dit kon ik Uriah niet aandoen.... 'Ik heb hem nu verraden... ik ben de slechtste mate ooit...' fluister ik vol ongeloof.

Zayden is bij me en heeft mijn schouders vast gepakt, maar ik kijk hem niet aan. 'Lily, je bent niet een slechte mate. Luister nou. Jijzelf kan er niets aan doen. Uiteindelijk moet je toch iemand kiezen,' probeert hij geruststellend te zeggen. Ik besef dat hij gelijk heeft en ik ben in shock. Hoe zou ik moeten kiezen? Dat kan ik niet, kiezen tussen Uriah en Zayden. Wat als ik niet wil kiezen?

Ik voel dat ik word opgetild en even later voel ik het zachte bed. Ik ga zitten in kleermakerszit en steun mijn hoofd op mijn handen om ze te beschermen. Ik voel hoe Zayden achter me komt zitten en mij op schoot neemt. Hij houdt me stevig vast, alsof ik breekbaar ben, en sust liefkozende en geruststellende woordjes toe.

Ik zucht en haal mijn handen van mijn gezicht. Ik veeg mijn tranen weg en sluit mijn ogen. Terwijl ik tegen Zayden aan leun luister ik naar zijn hartslag.

'Ik ben echt irritant, hè? Je besteedt teveel aandacht aan mij...' fluister ik na een tijdje stil gezeten te hebben.

'Het maakt niet uit, Lily.' Hij ontkent niet eens...

'Jawel...' fluister ik terug. 

'Lily.'  Ik reageer niet.

'Lily,' zegt hij wat dringender.

'Wat is er?' vraag ik terwijl ik hem aankijk. 'Je moet eten.' zegt hij.

'Ik heb er geen zin in.' zeg ik verveeld en stop mijn hoofd weer in zijn shirt. Hij zucht. 'Je moet eten, je hebt de hele dag niet gegeten!' protesteert hij.

Ik negeer hem volkomen en voel dat ik elk moment in slaap kan vallen. In een fractie van een seconde ben ik opgetild en weer op bed gegooid. Ik kijk geschrokken om me heen en zie Zayden grijnzend tegen de deur aan leunen.

'Laat me slapen, o grote boze wolf!' zeg ik met een kinderlijke stem. 

'Is het niet eerder demonische sexy weerwolf?' vraagt hij met een grijns van hier tot Australië.

'Ik heb geen zin in een discussie midden in de nacht,' zeg ik terwijl ik mijn hoofd laat vallen.

'Het is pas elf uur, hoor.'

'Oh. Alsnog. Ik ben moe.' zeg ik terwijl ik me uitrek.

'Alsjeblieft? Voor mij? Ik kan croissantjes halen?' bij het woord croissantjes ga ik gelijk rechtop zitten. 'Croissantjes?'

'Ja. Ik breng ze wel, wacht hier.' zegt hij en weg is hij.

Zonder dat ik het doorheb is hij er weer en staat hij met een dienblad voor mijn neus. Er staan heel veel dingen op, onder andere Jus d'orange, croissantjes, Kaiser broodjes en thee. Oh en een cup cake.

Ik kreun. 'Dit ga ik niet allemaal eten,' zeg ik.

'Ik help je wel.' zegt hij en gaat weer net als net achter me zitten. Hij slaat zijn benen links en recht van me en ik voel gelijk dat ik rood aanloop. Ik hoor hoe hij grinnikt en ik bind mijn haren in een knot. Ik pak een croissantje en begin het te eten. Ik ga zo zitten dat Zayden ook kan gaan eten.

Als ik twee croissantjes en thee op heb zeg ik dat ik vol zit. Zayden eet de rest op en hij geeft een halve cup cake aan mij. Ik weiger maar hij dwingt me. Met tegenzin stop ik de mooi versierde cup cake in mijn mond. Al kan ik niet ontkennen dat hij overheerlijk is.

'Je ruikt zo lekker... Ik wil weten hoe je bloed smaakt...' zegt Zayden opeens, terwijl hij zijn hoofd op mijn schouder legt.

Ik verslik me in mijn cup cake en loop rood aan. Ik hoest en Zayden klopt op mijn rug. Wanneer ik uitgehoest ben vraag ik vol ongeloof: 'Wat zei je? Mijn bloed ?'

Hij wrijft met zijn hand in zijn nek. 'Ik ben een demon, weet je nog? Ik moet ook bloed drinken. Het verbaast me wel erg, wat heeft die Alfa van jou wel niet uitgelegd over mij?' zegt hij terwijl hij een wenkbrauw optrekt.

  Mijn mate heeft een bloedlust? Het kan niet erger...  

'In ieder geval niets over bloed...' mompel ik. 'Maar drink je dan mensenbloed? Ga je... mijn bloed ook drinken?' vraag ik nieuwsgierig. 

'Als je er klaar voor bent, dan wel ja. En ik drink soms bloed, maar dan van mensen die zich vrijwillig opofferen.' 

'Wie "offeren" zich dan op?' vraag ik.

'Ja... Ook die wat geld willen verdienen.'

Ik voel jaloezie in mij opborrelen. Er gaat een steek van pijn door mijn hart, maar ik kan het nog met moeite verbergen. Hij heeft het immers nodig en dat moet ik accepteren. 

Opeens houdt Zayden een bazige stand aan. Ik zie dat hij glazig kijkt en weet dat hij mindlinkt. Hij staat op en ijsbeert rond. Na een minuut of wat stopt hij en kijkt me indringend aan.

'Je moet me nu echt vertrouwen, Lily.' zegt hij en loopt op me af. Ik ben bang voor wat hij zal doen en heb al wantrouwen dat ik het al weet. Hij duwt me voorzichtig in het matras en kijkt hij me dan aan met een glinstering goud in zijn ogen. Hij begint kusjes te geven in mijn hals en ik begin tegen te werken en te spartelen, maar hij houdt me stevig vast. 'Lily... Vertrouw me alsjeblieft.'

Hij blijft me aankijken. 'Vertrouw je me?' vraagt hij.

'Vertrouw je me, Lily?' zegt hij dan dwingender. Hij kijkt me dwingend aan en na een minuut of wat knik ik langzaam met mijn hoofd. 

Hij kijkt opgelucht en voor ik het door heb, voel ik zijn hoektanden tegen mijn nek aangroeien en doorboren ze mijn gevoelige huid meteen. Ik schreeuw het uit van de pijn en frustratie en bijt dan hard op mijn lip, terwijl de pijn langzaam afneemt totdat alleen ik puur genot voel.

 Hij heeft me de zijne gemaakt.

Zayden likt het bloed op, waardoor ik moet huiveren als zijn tong de mark aanraakt. Ik zie dat hij moeite doet om niet mijn bloed te drinken. Hij heeft een gevecht met zichzelf.

'Ik ga nu niet je bloed drinken, ik moet weg. Beloof me dat je hier blijft,' zegt hij met smekende ogen, als hij zichzelf eindelijk onder controle heeft en van me af gaat.

'Waar ga je heen?' vraag ik zacht. 

'Er is aangevallen, en mogelijk gaat de roedel het niet redden als ik er niet bij ben,' zegt hij serieus, 'dus moet ik nu gaan. Ze kunnen je niet te pakken krijgen, want nu weten ze dat je van mij bent, mijn geur hangt om je heen.' 

'Oké...' zeg ik zacht.

'Wees niet bang, ik zal snel komen nadat ik met hun heb afgehandeld.' Hij kijkt schuldig en verdrietig.

Ik knik en dan gaat hij weg.

Het spijt me, Uriah...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

AAAaaaaaahhhh mensen!

Lang hoofdstukkie omdat het over de 1K is! 

#teamZayden?

#teamUriah?

En dan nog... #Aardappel of #Cupcake?

I LOVE YOU ALL!!!!

Adioss

Herschreven: 12 september '16