Chosen by the demon wolf 1 & 2

Hoofdstuk 53.

Snel doe ik de uitgang naar de grot open en klim erdoorheen. Mijn hart klopt in mijn keel terwijl ik door de nooduitgang ren. De nooduitgang leidt tot een grot. Zware voetstappen verraden de achtervolging van Zayden. 'Lily!' hoor ik door de verlaten tunnel galmen. Ik ren huiverend verder en mijn voetstappen klinken in de plassen water. "Verander!" moedigt Reyes me aan. Ik luister naar haar, verander en ren nu nog sneller dan in mensenvorm. 

Een hartverscheurend gehuil klinkt wat me even laat stoppen. "Heel de roedel komt ons achterna..."  Al snel ren ik weer verder en ik zie de uitgang van de grot al in zicht. "Ren, ren, ren!" joelt Reyes. Ik ren steeds harder en de voetstappen van de roedel hoor ik al bijna niet meer.

Wanneer ik buiten ben ren ik, terwijl ik weer verander in mens. Doordat de spreuk van de Elixers nog werkt heb ik al mijn kleding nog aan. Takken zwiepen langs mijn armen en benen, maar ik ren gewoon verder. Na een tijdje, wanneer ik in de stad ben, bots ik keihard tegen iets hards aan en val op de grond.

'Haast?' hoor ik een stem vragen, terwijl ik overeind krabbel. Geshockt kijk ik de persoon aan. 'Gaat jou niks aan,' zeg ik terwijl ik langs hem probeer te lopen. Hij maakt een afkeurend geluidje en schudt met zijn hoofd. 'Rustig aan, wolf. Je moet wel antwoord op mijn vraag geven,' zegt hij. Geschrokken kijk ik hem aan. Hij moet ook een weerwolf zijn. Of hij is een vamp.

Vampier, doemt er in me op als ik zijn scherpe hoektanden zie. Ik probeer mijn hand los te rukken en verder te rennen. Dat lukt me echter niet. Hij schudt nogmaals met zijn hoofd en pakt me steviger vast.

'Laat me los, jij vieze, verrotte, idio--' 'Ik zou die zin niet afmaken als ik jou was,' zegt hij dreigend.

'Idiote mammoethoofd,' maak ik mijn zin simpel af. Opeens zet hij een stap dichterbij. Vanzelf zet ik een stap achteruit en hij zet weer een stap naar voren. Ik bots met mijn hoofd tegen een stenen muur aan en even zie ik sterretjes voor mijn blik dansen. 

'Eigenwijs,' zegt hij zacht in mijn oor. 'Eigenwijs, snel, klein en onwijs...' hij doet een plukje haar achter mijn oor. '...schattig.' maakt hij zijn zin af. 

Hij blikkert even met zijn hoektanden, scherpt ze aan en net op het moment dat hij zijn tanden in mijn nek wilt zetten wordt hij van me afgehaald. Nou, zeg maar gerust afgesmeten of afgegooid. Heilige poep. Mijn hart klopt in mijn keel als ik Zayden aankijk. 

'Hoe. Durf. Je.' sist Zayden vol autoriteit wat zelfs mij laat huiveren. Hij pakt de vampier bij zijn keel. De vamp wordt rood door het zuurstof gebrek en spartelt wild in Zaydens greep. 'Gódverdomme.' vloekt Zayden als de vamp hem slaat. Binnen een fractie van een seconde heeft Zayden zijn nek gebroken en ik slaak een kreet terwijl ik toekijk hoe de vamp op de grond valt. 

Dan wendt hij zich tot mij. Ik probeer naar achter te lopen, maar wanneer ik realiseer dat ik al tegen een muur sta sla ik mezelf mentaal. Met grote passen loopt hij naar mij toe en iedereen van de roedel is nu ook aanwezig. Ik begin steeds sneller adem te halen en schiet naar links als Zayden voor me staat.

'Durf. Geen. Stap. Verder. Te. Zetten.' zegt hij vol macht. Hij spreekt míj aan met een Alfa toon...?

Ik begin te frunniken met een lok terwijl ik naar de grond staar. Heb ik maar anderhalf jaar verstopt kunnen zitten voor ze? Dit is zielig. Heel zielig. Ik bereid me mentaal al voor op de speech die gaat komen van Zayden.

Zayden pakt me bij mijn schouders vast en rammelt me door elkaar. 'Anderhalf jaar... Verdomme ánderhalf jaar! Lily,' zegt hij terwijl hij me weer door elkaar schudt, maar dit keer harder. 'facking anderhalf jaar heb ik je gezocht. Ik heb bijna heel Europa afgezocht naar jóú! En nu... Nu probeer je wéér te vluchten?! Waar the fack ben je mee bezig?' schreeuwt hij in mijn gezicht. 

Hij laat me los en zet zijn handen gefrustreerd op zijn hoofd. 'Je gaat met mij mee. Nu meteen.' zegt hij na een tijdje. Er knakt iets in me en ik klem mijn kaken op elkaar. 

'Ik probeerde mijn leven te redden. Het is mijn eigen verdomde leven en ik weet wat ik ermee doe, niet jij Zayden!' schreeuw ik nu ook. 'Als ik niet op tijd weg zou gaan, zou jij mij vermoorden! Denk je dat het leuk zou zijn als dat zou gebeuren?! Eerst was ik mijn wolf kwijt en uiteindelijk heb ik hulp gekregen van de Magiërs! Ik begon opnieuw, helemaal opnieuw! En toen, kwam jij. Jij hebt mijn hele leven weer door elkaar gegooid!' gil ik gefrustreerd.

'Ik heb mezelf helemaal veranderd! Denk je dat dat leuk is?! Nee, Zayden, nee!' 

Het gebeurde zo snel dat ik twee secondes nodig had om te beseffen wat er zojuist was gebeurd. Ik breng mijn hand langzaam naar mijn wang die tintelt. Hij is rood aan het worden en mijn hart breekt in stukken. Heeft hij me nou echt geslagen? 'Het is Alfa voor jou.' zegt Zayden met ijskoude stem. 

Een snik welt op in me, maar ik onderdruk het en slik. Ik ben niet zwak. Ik ben niet zwak. 

Met betraande ogen die vuur spuwen kijk ik hem aan. 'Weet je wat, Alfa, bekijk het maar.' Dat gezegd ren ik weg en de adrenaline pompt weer door mijn lichaam heen terwijl ik ren. Ik voel me net als een sneeuwvlokje in de winter, een blad van een boom in de herfst. Ik voel me als een blaadje dat zich tussen duizend andere blaadjes bevindt.

Waar moet ik nu naar toe? Ik kan nergens naartoe. Mijn leven is een open kaart geworden.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Wow... dus dit is een heel sentimenteel hoofdstuk... Ik niet; ik ging stuk omdat ik muziek had. Tjaa... 

Bai baaiiii ijsjes en speciaal voor mijn fish; PEGACORN ❤❤ ;D