Hoofdstuk 58. ~Bonushoofdstuk~

2K 135 72
                                    


Een paar secondes verstrijken voor ik besef wat de vrouw zojuist heeft gezegd. 'Sri Lanka?! Wát?! Hoe?! Waarom?' vraag ik paniekerig. 'Tja... Hoe zal ik het zeggen? Er draait nog heel wat om jullie twee.' De vrouw wijst met haar roodgelakte, vlijmscherpe nagels van mij naar Zayden. Ik gok dat ze rond de veertig is, al kan ik het flink mis hebben. 'Wat bedoel je? Wie ben jij?' vraagt Zayden geprikkeld.

'Ik ben de consul van de Magiërs. En ik moet een paar dingen tussen jullie twee oplossen.' Ik snap het nog steeds niet. Wat bedoelt ze met "oplossen"? Zayden kijkt met open mond naar de vrouw. 'Bent u Anita?' fluistert Zayden. De vrouw negeert Zaydens vraag en zegt: 'Wil je meekomen? Er valt nog al wat te bespreken.' 

'Niet zonder Lily.' Zayden houdt me nog strakker vast.

'Sorry, Alfa Wood, maar u zult echt mee moeten komen.' De priemende blik van de vrouw, Anita, jaagt me de stuipen op het lijf. 

Zayden kijkt even moeilijk van mij naar Anita. In mezelf smeek ik dat hij niet weg moet gaan. Ik wil niet dat hij me opeens achter laat. Iets in me zegt dat als ik hier alleen achter blijf, me iets zal overkomen. Ik denk dat mijn intuïtie tegen me schreeuwt dat ik niet alleen moet blijven. En ik ben niet in staat om nog een normaal gesprek met hem te voeren, na alles wat hij heeft gedaan...

'Het zal echt niet voor lang zijn, hoor,' dringt Anita aan. Zaydens greep verslapt. Hij laat me los en krabt achter zijn hoofd. 'Kan je me garanderen dat ze hier veilig blijft?' vraagt hij aan Anita.

'Ja zeker. Ze kan hier wachten, hoor. Ik weet zeker dat ze zich hier zal vermaken.'

Dan pas kijk ik rond.

Wow.

Het uitzicht is in een woord te beschrijven.

Adembenemend.

Ik heb uitzicht op een groot stuk land. Tot in de verte zie ik groen. We staan midden op een theeplantage.

'Lily.' Zayden pakt mijn schouders vast en dwingt me daardoor om te stoppen met het staren naar de wonderbaarlijke omgeving. Ongeïnteresseerd kijk ik naar Zayden op. 'Ik verwacht van je dat je hier zal blijven en je je zal gedragen. Ik kom snel terug, ik beloof het.' Ugh, de manier waarop hij me al aanspreekt. Spuuglelijk, ik ben geen klein kind. Hij kijkt me doordringend aan en ik knik langzaam, niet in staat om nog maar en woord over mijn lippen te krijgen.

Hij zucht opgelucht en draait zich dan om naar Anita. De vrouw werpt nog een blik op mij en loopt dan weg met Zayden op haar hielen.

Met een zucht draai ik me om. Waarom woon ik niet gewoon hier? Er is hier zoveel groen, zoveel natuur...

Als ik een toekomst zou hebben, weet ik zeker dat ik hier zou gaan wonen. 

Langzaam begin ik te lopen en snuif de geur van de lucht diep in me op. 

Een geur die gewoonweg niet te beschrijven valt.

--meer dan vijf uur later--

Ik spendeer uren in de tuin, totdat ik doodop ben van het lopen en het al een beetje begint te schemeren. Hoe lang ben ik hier al wel niet? En waar in godsnaam blijft Zayden? Opeens zie ik een bankje. Ik laat me er zonder al te veel vertoon erop vallen. Ik leun met mijn hoofd naar achteren en sluit vermoeid mijn ogen. 

Na een tijdje begin ik me te irriteren en begin ik boos te worden. Ik ben doodop en Zayden lijkt nergens te bekennen. Ik heb vuile, hele vuile kleren aan en mijn haar is, om het even grof te zeggen, helemaal naar de klote.

Na tien minuten stilte hoor ik opeens voetstappen. Vermoeid en met moeite open ik mijn ogen en ik kijk regelrecht in twee diepblauwe ogen. Dat werd wel eens tijd...

Zayden stopt voor me en haalt vermoeid een hand door zijn al verwarde haar. Ik blijf hem met lome ogen aankijken. 'Uhm... Sorry, de bespreking liep nog wat uit...' begint hij. Ik klem mijn kaken op elkaar en kom wankelend overeind. Wow, ik had niet gedacht dat ik zo moe zou zijn...

'Pas op,' zegt Zayden, terwijl hij me ondersteund. 'Wat heb je allemaal wel niet gedaan in de tijd dat ik weg was?' vraagt hij bezorgd. Ik kijk hem boos aan. 'Nou, misschien had ik niets te doen en heb ik zeeën tijd genomen om heel deze plantage door te wandelen,' komt er scherper uit mijn mond dan verwacht. 

Zayden zwijgt en we beginnen te lopen. In de verte zien we lichtpuntjes, terwijl wij zelf in het donker gehuld zijn. Zaydens arm ondersteund me bij mijn middel en ik bijt hard op de binnenkant van mijn wang om te voorkomen dat ik de tintelingen voel. 

'Ouch!' roep ik als ik door mijn enkel ga en bijna op de grond terecht kom. 'Gaat het?' vraagt Zayden. Ik negeer hem en pak mijn enkel vast. Geïrriteerd begin ik te knarsetanden. Heel deze drama vind ik niet leuk meer. Het maakt me pissig en vooral nu het te donker is om iets te kunnen zien, verwond ik mezelf voor niets.

'Ik haat dit, ik haat dit...' sis ik in mezelf. Ik haal diep adem en blaas het weer uit. 

Een piepgeluid komt uit mijn keel als Zayden me oppakt, in bruidsstijl. Hij grinnikt. 'Je kan het niet meer aan, zie ik.' Hij glimlacht zo warm naar me dat ik op mijn tong moet bijten om niet terug te glimlachen. Het is nog altijd niet goed tussen ons...

Een gaap ontsnapt uit mijn mond. 'Gaan we terug naar de roedel?' flapt er uit mijn mond. 'Nee, Angel. We blijven hier vannacht en vertrekken hopelijk morgen.' Ik slik bij het woord Angel. Met mijn kaken op elkaar, die inmiddels wel rood zouden zijn, zeg ik deftig: 'Ik zou het erg waarderen als u mij niet zo zou noemen.' 

Natuurlijk ben ik niet vergeten dat Zayden me had verteld dat ik hem met  "Alpha Wood" moest aanspreken. Als hij iets vraagt om te doen, doe ik het ook. Zijn reactie is dat hij zijn armen steviger om me heen klemt. 

Zonder dat ik het doorheb, valt mijn hoofd tegen Zaydens schouder aan. 

Voordat ik in een oneindig diepe slaap wordt getrokken, hoor ik hem fluisteren:

'Slaap lekker, Angel.' 

~~~~~~~~~~~~~

Sorry sorry sorry!

Sla me niet!

Ik heb het SUPER SUPER MEGA DUPER DRUK!

DE TOETS WEEK BEGINT VOLGENDE WEEK AAAAAAAAAAHHHH!!!

En zoals jullie weten, gaat school voor.

Ik ga echt heel hard mijn best doen om te updaten, maar ik kan echt niets beloven.

Daarom een bonushoofdstuk.

MAAR EHH, IK MOET LEREN.

DOEI PUDDINGHOOFDEN!!!

Ps: boen zie je Sri Lanka's theeplantage... *droomt weg*


Chosen by the demon wolf 1 & 2Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu