Chosen by the demon wolf 1 & 2

Hoofdstuk 21.

Ik sta op een open plek in het bos en heb een wit luchtige zomerjurkje aan. Alles voelt vredig aan, al het onheil schuilt. Alsof het kwade de wereld uit is, alsof er geen oorlog is...

Ik loop op de open plek rond en luister naar alle dieren. Opeens verschijnt aan de rand van het bos mijn vader. Ik glimlach met die lach waarmee ik altijd lachte toen ik klein was. Ik heb mijn vader zo lang niet gezien, dus ren ik gelijk naar hem toe. Tot mijn schrik steekt hij zijn hand op wat betekent dat ik moet stoppen en hij kijkt me verdrietig aan. Ik kijk hem fronsend aan.

'Ik had beter van je verwacht, Lily.' fluistert hij en kijkt me met haat en verdriet aan. Ik weet niet wat ik moet zeggen, waar heeft hij het over?  'Ik dacht dat je verstandiger was en niet voor hém zou kiezen...'  Oh. Nu weet ik waar hij het over heeft, hij heeft het over Zayden... Opeens verschijnt mijn moeder en ze kijkt me met dezelfde blik aan. Woede, haat en arrogantie. 'We hadden gedacht dat je veel verstandiger was...' zegt ze. Mijn moed zakt in mijn schoenen en ik kijk naar mijn voeten. Heb ik echt voor hem gekozen?

Dan verschijnt mijn zus, Avery en daarna verzamelen mijn broers zich ook nog. Ze zeggen allemaal hetzelfde. Ze vormen een kring om me heen en nu kan ik niet eens wegrennen. Familie, vrienden en kennissen; ze zijn er allemaal en kijken me aan met die ene blik, ze vinden me vreselijk. Ik zak door mijn knieën heen en roep: 'Stop!' Ik sla mijn handen voor mijn oren en probeer hen te negeren.

Ze blijven het steeds herhalen en ik schreeuw naar ze dat ze op moeten houden. 'Alsjeblieft hou op!' jammer ik naar hun.

Ik open met een schok mijn ogen en staar gelijk naar de witte muur boven mijn hoofd. Dat was... een heel rare nachtmerrie. Ik gooi verhit het deken van me af en tril. Wankelend sta ik op en loop naar de badkamer. Als ik in de badkamer sta doe de kraan open en gooi wat water in mijn gezicht. Ik kijk in de spiegel en zie mezelf staan. Veel te dun, wallen onder mijn ogen en mijn ogen staan dof en emotieloos. Dan veeg ik mijn gezicht af en staar naar mijn spiegelbeeld. Adem in, adem uit.

Wat was dat voor een droom? Ik heb niet eens gedacht dat mijn familie het niet goed zou vinden... Niet dat het iets uit maakt want ik weet niet eens zeker of ik ze ooit nog ga zien...
Tot die tijd ben ik al zeker dood. Ik steun met mijn handen tegen de wasbak aan en zucht. Waarom is mijn leven zo veranderd? Waarom met mij? Er zijn zoveel mensen op aarde, en ik moet perse gekozen worden. Alleen ik. Niet dat ik dit iemand anders zou willen wensen, helemaal niet. Zelfs mijn ergste vijand zou ik dit niet willen toewensen.

Ik draai me om, nog helemaal in gedachtes en loop naar de badkamerdeur. Net als ik de deur uitloop bots ik tegen iets aan. Beter gezegd iemand. Voordat ik op de grond val houdt degene me al vast. Tintelingen schieten door mijn lijf heen en ik kijk op in twee helderblauwe ogen. Wanneer is hij teruggekomen? vraag ik me af. Zijn ogen kijken me bezorgd aan. De glinstering is zeker niet te missen.

'Lily,' zegt Zayden terwijl hij me rechtzet en loslaat. Gelijk zijn de tintelingen verdwenen. Ik geef geen reactie en blijf hem alleen aankijken. Hij streelt mijn wang zacht en vraagt: 'Gaat het?'

Ja natuurlijk. Het gaat fantastisch, denk ik in mijn hoofd. Ik ben toppie in orde wanneer ik net terugkom uit de hel. Ik moet op mijn lip bijten om mijn sarcasme. Op de een of andere manier wilt Reyes Zayden vandaag niet meer zien. Ik snap het ook niet meer, we zien hem na zo een lange tijd...

Voordat ik door heb wat ik aan het doen ben knuffel ik Zayden al. Hij is eerst van zijn stuk gebracht maar hersteld zich snel. Hij knuffelt me terug, alsof ik breekbaar ben. En alsof ik voorgoed wegga. Wanneer we elkaar los laten strijkt Zayden mijn haar uit mijn nek. Zijn vingers raken zijn mark aan en ik huiver onder zijn aanraking. Hij stopt zijn gezicht in mijn nek en tilt me op. Hij doet mijn benen om zijn middel heen. Het lijkt alsof ik smelt onder zijn aanraking.

Een kleine kreun rolt over mijn lippen als hij een natte kus op de mark plaatst. Ik woel door Zaydens haar en gooi mijn hoofd achter over. 'Je zit in de heat,' gromt hij. Hij duwt me hard tegen de muur aan en begint me te zoenen. Zijn handen glippen onder mijn shirt en een bom van tintelingen ontploft van het huid op huid contact.

Zijn handen willen de shirt over mijn hoofd heen halen, maar ik stop hem. Ik ben hier nog niet klaar voor. Zayden stilt en kijkt me aan. Gekwetst. 'Zayden...' begin ik. Hij laat me los en opeens sta ik weer met twee benen op de grond. Hij deinst achteruit, om vervolgens de badkamer uit te snellen. 

Elk deeltje in mijn lichaam schreeuwt om hem terug te halen, hem te stoppen. Maar ik doe niets. Helemaal niets. Ik reageer helemaal niet als ik de deur met een klap hoor dichtvallen.

Terwijl ik op de grond zak begin ik zwak te snikken. 

De tranen komen niet meer.

Ik heb al te veel gehuild. 

Ik heb teveel gehuild in zo een korte tijd.

~~~~~~~~~~~~~~~~

Herschreven: 24 september '16