Chosen by the demon wolf 1 & 2

Hoofdstuk 66.

A/N: Iedereen, ik heb een heel belangrijke A/N op het eind!!! ZEKER LEZEN! Ik ga het boek namelijk herschrijven!!!!

~~~~~~~

Draven pakt de hand van Zayden vast die om zijn keel is gesloten, waardoor Draven weer op de grond kan staan. Draven haalt Zaydens hand met een ruk van zijn keel waardoor hij achteruit wankelt.

Zayden ademt zwaar in en uit. Ik kijk bezorgd en fronsend naar hem. Hij staat op het punt te veranderen naar zijn wolf, dat kan ik zien aan zijn ogen. 'Zayden.' Ik leg een hand op zijn schouder. 'Kom op, Zayden. Doe rustig.' Hij kijkt me schichtig aan, maar kalmeert wel. Ja, wat? Straks gaan ze nog vechten. 

Ik kijk Blondie, ik bedoel Draven, aan. Ik voel iets bij hem. Een soort connectie, maar ik kan niet zeggen dat het een "mate connectie" is. Het voelt anders aan. Alsof hij me dierbaar is, als... Als een soort beschermer...

'Lily!' Zayden trekt me aan mijn hand, waardoor ik hem recht aankijk. Ik kijk hem onschuldig aan. 'Ga niet om met hem...' 'Je kan het niet stoppen, Wood, en dat weet jij net zo goed als ik.' sist Draven achter me. 'Kom mee. We gaan. Ik ben klaar hier.' zegt Zayden, mij meetrekkend. Ik blijf twijfelend staan. Kijk van Zayden naar Draven.

'Je blijft bij hém?' Ik kijk smekend naar Zayden. 'Zayden...' begin ik, maar hij spreekt al, mij onderbrekend: 'Nee, nee. Laat ook maar.' Hij stormt weg, mij bij Draven achterlatend. Ik kijk hem bezorgd na. Moet ik misschien toch...

'Lily?' Een hand wordt op mijn schouder gezet. Een vertrouwd gevoel stroomt door me heen. Ik draai me om naar Draven. 'Eh...' Hij krabt zijn achterhoofd. 'Ben je oké?' lichte bezorgdheid klinkt door zijn stem. Ik knik een paar keer verdoofd. Ik kijk naar zijn ogen. Ze zijn weer normaal groen. Ik snap het niet...

'Wat ben jij?' vraag ik, achteruit deinzend. 'Weet je het dan niet? Ik dacht dat je het al had gemerkt,' mompelt hij. 'Nee,' zeg ik, mijn hoofd schuddend. 'Nee, ik weet het niet.' 

'Herken je het ook niet aan mijn naam of zo?' 'Je naam? Hoe moet ik in hemelsnaam weten wat je naam betekent...' 'Mijn naam, Draven betekent Hunter. Maar daar kan je het niet aan weten. Je kan het weten aan mijn achternaam, Quate... Dat betekent Snake.' 

'Oftewel slang,' begin ik heel langzaam, op mijn hoede. 'Yup.' zegt hij, terwijl hij zijn handen in zijn zakken doet. 'Ben je een slang?' vraag ik naar nieuwsgierigheid. Ik strijk een pluk haar achter mijn oor dat irritant voor mijn gezicht zit. 'Ja. Ik ben jouw slang.' 'Mijn slang? Hoe bedoel je?' vraag ik verward. 'Ik zal het even uitleggen. De "uitverkorenen" hebben altijd een beschermslang. Met de "uitverkorenen" bedoel ik degene die natuurlijk middelste kind zijn, waaronder jij ook valt. Dus ik ben jouw beschermslang.' 'Maar waarom? Waarom perse...' 'Voor "de Duivel", oftewel Alpha Wood. Ieder middelste kind heeft het ter bescherming voor hem, maar voordat ze er ook maar achter komen zijn ze al vermoord door hem.' Venijn klinkt door zijn stem.

Dat verklaart waarom ze elkaar net aan vielen. Misselijkheid overvalt me. Ik moet gelijk denken aan het meisje met zwarte haren, die Zayden laatst nog heeft vermoord. Opeens rinkelt er een belletje in mijn hoofd.  'Mag ik je zien in slangenvorm?' 'Als jij dat wilt...' Ik ben net zo opgewonden als een vijfjarig meisje dat een ijsje krijgt. Opeens zakt Draven in elkaar. Nee, hij zakt niet in elkaar, zijn kleren vallen op de grond. Waar is Draven dan?

Ik hoor een zacht gesis. Ik spits mijn oren. Het komt uit het hoopje kleding. De hoofd van Draven komt uit het hoopje. Alleen is het geen mensenhoop, maar een slangenhoofd. Ik herken hem aan zijn ogen. Hij kruipt over mijn been, totdat hij bij mijn nek komt. Daar blijft hij en zijn gesis vult mijn oren. In eerste instantie ben ik niet bang. Ik weet niet waarom, maar ik voel geen paniek oplaaien, al zou ik dat willen.

'Dit. Is. Zo. Fantastisch!' zeg ik. Ik sta te stuiteren. Oh mijn god. Dit is zo cool. Dus nu kan ik niet dood?' vraag ik aan Draven. Hij schudt zijn kop. Ik begin voor heel even spastisch te dansen. Na tien secondes stop ik, omdat Draven een weg naar mijn voet baant. 'Moet ik gaan? Uh... Ja. Ik ga. Ik zie je later wel, doei!' snel loop ik weg. Straks transformeert hij nog recht voor me. En dat gaat ongemakkelijk worden...

Ik loop naar de kamer waar ik twee dagen bewusteloos heb gelegen. Ik haal diep adem, zucht en leg mijn hand op de klink. Oké. Hier gaan we dan.

Ik doe de deur open en mijn ogen glijden langs alles in de kamer. Ze worden groot van schrik. Alles is omgegooid en kapotgemaakt. Ergens rechts van de kamer hoor ik een vaas breken.

Altijd zijn vazen de dupe. 

Ik loop de kamer door, de troep proberend te ontwijken. Ik schrik nu nog veel erger dan net.

Hij staat met zijn rug naar me toe, zwaar hijgend. Zijn handen heeft hij tegen de muur geplaatst, zijn hoofd gebogen. 

Ik open mijn mond, om iets te zeggen. Alleen komt er niets uit mijn keel.

'Waarom? Waarom, doe je mij dit aan...' De stem van Zayden klinkt rasperig. Ik slik. 'Ik...' begin ik verstikt. 'Ik heb echt niets gedaan...' Ik probeer zo onschuldig mogelijk te klinken, al sta ik te beven van de angst. Met een flits sta ik tegen de muur gedrukt, waar Zayden net tegen aan leunde. Ik kijk hem aan. Zweet parelt op zijn voorhoofd. 'Doe niet zo onschuldig,' snauwt hij. Zijn gezicht komt dichter bij de mijne.

'Jij denkt dat ik alleen jouw hart breek. Dan heb je het nog niet door. Jij breekt mijn hart ook, keer op keer. En toch geef ik om je. Maar jij begrijpt het helemaal niet.' 

~~~~~~~HET EINDE VOOR TWEE MAANDEN.~~~~~~

Ja, je hebt het goed gelezen. Ik ga, ik hoop minder, dan twee maanden niet updaten.

Niet flauwvallen, niet doodgaan, blijf gewoon leven. Het zit namelijk zo: Ik vind persoonlijk dat ik al best veel heb geschreven, met prologen in totaal 70 delen. Dit was voor mij een soort "Proefverhaal", al wilde ik het niet toegeven. Dit was/is namelijk ook mijn eerste weerwolven boek. Ik had een vage schets van dit boek in mijn hoofd, en dat wilde ik gaan uitwerken. En voilá, dit is het resultaat.

Geen zorgen, ik ga niet gelijk met dit boek stoppen, maar ik neem gewoon tijdelijk vakantie, en daarna wil ik het gaan herschrijven. Ik ben op fantastische ideeën gekomen en dat wil ik in dit boek verwerken. 

Dus herlezen is het waard!!

Het boek verandert dus wel, maar de personages blijven hetzelfde. 

Ik hoop nu echt heel erg dat jullie mij begrijpen en waarderen om mijn keuze, ik beloof, ja ik BELOOF dat het HEEL SUPER LEUK gaat worden. Anders mag je bij mij komen zeuren.

DOEIIIIIIIII (VOORLOPIG DAN)

ADIOSSSSSSS