Chosen by the demon wolf 1 & 2

Hoofdstuk 55.

Secondes, minuten, misschien wel uren gaan voorbij. Zayden blijft ons aankijken met dezelfde blik. Hij laat geen één emotie los. Zwijgend staart Zayden Ceres aan. Bang voor de vreemdeling verbergt het jochie zijn gezicht.
Ik wrijf zachtjes over de rug van Ceres, terwijl ik op mijn hoede blijf.

'Je... je bent moeder?' vraagt Zayden fluisterend vol ongeloof. Opeens voel ik een vlaag van woede door me heen gaan. Wat denkt hij wel niet? Mij eerst een klap geven  en daarna met mijn leven gaan  bemoeien?
Als hij dit wilt, kan ik dit spelletje ook zo spelen.

'Wat gaat dat jou aan, Alfa?' spuug ik vol walging uit.
Zijn lichaam begint te trillen, vol ingehouden woede. Het speelgoed in de kamer begint mee te trillen, net zoals de vloer en de fotolijsten die aan de muur hangen. Geschrokken zet ik een stap achteruit. 'Wat mij dat aangaat? Wat mij dat aangaat?!? Natúúrlijk gaat mij dat wat aan, je bent mijn facking mate!' brult hij met een stem die ik niet ken als Zaydens stem.

Zijn zwarte aura kolkt als een tornado om hem heen. Fotolijsten vallen van de muur en gaan kapot.
De tweeling en zelfs Ceres beginnen met huilen.

Dreigend zet Zayden een stap naar voren. Zijn ogen flikkeren van rood naar zwart. Oeps. misschien ben ik een beetje te ver gegaan.
Eén ding weet ik zeker; ik heb deze kant van hem nog nooit eerder gezien.

Geschrokken laat ik Ceres bijna uit mijn handen vallen. Voorzichtig zet ik hem neer als Zayden weer een stap in mijn richting doet.
Nadat ik Ceres heb neergelegd,  word ik opeens hard tegen de muur geduwd.

Mijn ogen ontmoeten Zaydens inmiddels zwarte ogen.
Zo angstaanjagend.
Zo verdomd sexy.
Nee! Ik mag nu niet zo denken...

'Je bent van mij,' lispelt hij in mijn oor. 'En ik waardeer het  niet als andere mannen aan mijn eigendom zitten, heb je dat begrepen?' gaat hij op rustige toon verder, terwijl hij mijn geur diep opsnuift.

'Heb je dat begrepen?' sist hij, terwijl hij me bij mijn heupen pakt en me tegen de muur aandrukt.

Mijn ogen branden. 'Nee,' zeg ik vastberaden, Zaydens blik vasthoudend.
'Wát?'  zegt hij met priemende ogen. Zijn nagels duwen dieper in mijn heupen.
Ik mag niet laten zien dat ik zwak ben.

'Nee!' sis ik boos. Ik begin sneller te ademen. Wat denkt hij wel niet?! 'Nee, ik ben niet jouw bezit! En laat me nu verdomme los,' grom ik boos.

Waar is iedereen op aarde gebleven? Waarom helpt iemand me niet uit deze situatie? Mijn handen duwen Zayden weg bij zijn borst, waardoor zijn borst begint te vibreren. 'Ga weg! Ik heb je niet meer nodig, dus sodemieter op!' gil ik.

'Het komt zeker door die klootzak die je met zijn vieze praatjes heeft omgekocht, niet waar? Zeg me waar diegene is en ik breek zijn nek gelijk.' gromt Zayden.

'Ik weet niet waar je het over hebt! Laat me los!' herhaal ik.
'De vader van dat mormel; waarvan jij de moeder bent.' zegt hij vol afkeer en haat.
Oh, dat was de druppel.

Mijn lichaam met de opkomende adrenaline duwt Zayden zo hard weg dat hij achteruit struikelt.

'Ten eerste, zo praat je niet over Ceres. Ten tweede, je begrijpt...'
'Ik begrijp alles al. Ik had gedacht dat je niet zo laag kon zijn om gelijk met een andere man in bed te duiken...'

Ik ben rood van woede. pats. Mijn hand doet nog pijn van wat ik zojuist heb gedaan. Zaydens wang wordt op slag rood en hij kijkt me met grote ogen aan. 'Dat jij vreemd gaat, betekent niet dat ik dat ook doe! Ik mag dan wel gevlucht zijn, dat betekent niet dat ik mijn mates ontrouw ben!' zeg ik met een stem die niet van mij is.

'Is dat dan mijn kind?' vraagt hij na een tijdje stil geweest te zijn. Natuurlijk niet! Wil ik roepen. Ik open mijn mond en sluit hem direct als ik realiseer wat hij zojuist heeft gezegd.

Mijn kind, als in...
Wacht. Dat Zayden de vader is?
Dat kan niet... Toch?

Bedoelt hij... Dat we ooit  geslachtsgemeenschap hebben gehad? Wanneer? Hoe? Wát?

'Hoe bedoel je?' vraag ik trillend. 'Hebben wij... Geslachtsgemeenschap gehad, Zayden? Zeg iets! Hebben wij wel of geen geslachtsgemeenschap gehad?'

Hij laat zijn hoofd hangen. Net wanneer hij zijn mond besluit open te doen, komt Connor opeens de kamer binnen gestormd.

'Alfa Wood, er wordt oorlog gevoerd. Ze hebben het waarschijnlijk op de Magiërs gemunt. Ze hebben nu meteen hulp nodig.'

Zayden houdt gelijk zijn Alfa stand aan en knikt naar Connor. 'Goed. Ik kom. Let jij hier op Lily,' zegt hij.

Connor buigt zijn hoofd lichtjes en Zayden verlaat de kamer meteen.

Connor wendt zich tot mij.
'Lily Clark,' zegt hij scherp.

~~~~~~~~~~~~~~~

Alohaaa! 

Laten we zo veel mogelijk comments posten. Ik heb geen leven, daarom xD

ADIOSS SOFTIJSJESSS