Chosen by the demon wolf 1 & 2

Hoofdstuk 28.

A/N: Ja ja, hier is hij dan eindelijk. De POV van Zayden!!! ENJOY.

~~~~~~~~~~~~~~

POV. Zayden

Nadat ze de kamer is uitgeglipt hoor ik haar nog zeggen: Ga maar slapen, idioot!' Ik grom omdat ze me een idioot noemt, maar tegelijkertijd verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Ze is zo schattig. Ik ga een beetje verliggen en staar, nog steeds met een glimlach, naar het plafond. Na een tijdje komt Ethan de kamer binnen. Hij ziet mij met een glimlach en kijkt alsof ik zojuist een kikker heb uitgekotst. 'Oh mijn god... Nooit gedacht jou met een glimlach te zien.' zegt hij vol ongeloof. 

'Hoe gaat het met Matthew?' kom ik meteen ter zake. 'Oh, met hem? Hij hersteld langzaam. Echt ongelofelijk hoe sterk je mate is, ze heeft hem best goed toegetakeld.' Ik begin gelijk weer als een idioot te grijnzen en hij kijkt me vol afkeur aan. 'Echt hoor, als ik jou was zou ik niet zo blij zijn.' zegt hij hoofdschuddend. 'Waarom niet?' 'Zayden, je weet toch nog wat er is gebeurd, en dat je in principe geen mate kan hebben,' begint hij langzaam. Ik grom kort. 'Het boeit me niets.' zeg ik grommend. 'Dat betekent, dat als je voor je mate kiest, de roedel uit elkaar zal drijven. Besef je dat wel?' vraagt hij dringend. 

'Het boeit me niet, zei ik toch! Ik zal alles voor haar overhebben. Het boeit me niet meer dat ik vervloekt ben.' zeg ik vastbesloten. Ze is van mij, en alleen van mij. Niet van die stomme Uriah. Het boeit me niet als ik geen rijkdom en roem meer heb. Als je geen mate hebt sterft je wolf af. 'Zayden, op een dag zal je haar toch moeten doden... Je had beloofd dat je voor de roedel zou kiezen, niet voor je mate.' zegt hij. 'Ja, dat had ik gedaan,' snauw ik. 'Maar ik ben van gedachten verandert. Weet je dan niet hoe hartverscheurend het is als je je mate moet vermoorden?' 

Ja, die komt hard aan. Ik weet het, maar hij moet niet van alles en nog wat gaan denken. Ik weet zijn zwakke plek, hij heeft zijn mate al verloren in de strijd met een andere roedel. Hij kende zijn mate amper. Ik wist toen echt niet dat het zo erg was om een mate te verliezen, maar nu weet ik dat je langzaam gek zal worden als je mate van je wordt afgenomen. Ik werd gek toen Jack mijn mate had meegenomen. 

Ik zal officieel gek worden wanneer Lily niet voor mij, maar voor Uriah zal kiezen. 'Gast, jullie zijn echt gek. Ik vond het al raar toen ik hoorde dat ze twee mates had. Maar jullie gaan echt als gestoorde malloten om haar vechten? Serieus man,' zegt Ethan terwijl hij met zijn ogen rolt. 'Weet ze trouwens wel dat Uriah erger verwondt is dan jou? Nee hè?' 

'Dat boeit niets, hoe gaat het met de zaken?'

'Ik heb het onder handen genomen. Kijk, een Gamma hebben is best handig, toch?'Wat een egoïst, zeg. 'Mooi. Nog belangrijk nieuws?' 

'Nee, niet echt. Hoewel er een pakje binnen is gekomen. Het was voor jou. Ik heb het zelf niet opengemaakt, het leek verdacht.' zegt hij serieus. Pakje? Wat voor pakje? Oh... Het kan misschien dat de Koning weer een bal geeft. 'Was het van de Koning?' vraag ik. 'Ik weet het niet zeker... Maar ik denk het wel.' zegt hij. 'En nu moet ik gaan, er zijn nog wat zaken. Doei,' zegt hij terwijl hij naar de deur loopt. 'Hé! Ik ben hier wel de Alfa hè!' roep ik hem na.

Mijn gedachten blijven zweven bij Lily en het pakketje. Als het zo is dat de Koning het heeft laten bezorgen, móét ik gaan. Maar moet ik Lily dan meenemen? Zal ik de risico nemen haar mee te nemen? Wie weet is hij wel iets van plan met haar. Hem kan je niet vertrouwen. Als Jack ook gaat komen, kom ik niet. Ik verzin wel iets, zeg wel dat ik een vergadering of zoiets heb. Ik kan geen risico's nemen. Ik kan haar gewoon niet kwijt raken. 

Ethans woorden spoken door mijn hoofd heen. "Dat betekent, dat als je voor je mate kiest, de roedel uit elkaar zal drijven. Besef je dat wel?"

Ik moet kiezen. 

Tussen mijn mate en de roedel.

Ik kan de roedel niet verraden.

Ik kan mijn mate niet verlaten.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Herschreven: 23 oktober '16