Always next to you//ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ//

Part 42

Η πόρτα έκλεισε.

Ο Μανώλης έφυγε.

Η Μιράντα μπήκε στο δωμάτιο διστακτικά και εγώ έτρεξα στην αγκαλιά της αφήνοντας τα δάκρυά μου να ξεχυθουν σαν χείμαρρος.

Είχε φύγει.

Και τον είχα διώξει εγώ.

Περισσότερα δάκρυα ξεγλυστρησαν από τα μάτια μου κάνοντάς με να συνηδειτοποιησω για άλλη μια φορά τι είχε συμβεί.

Μ- Είσαι καλά;

Μου είπε η κολλητή μου κι εγώ ανήμπορη να μιλήσω κουνησα αρνητικά το κεφάλι μου και καθίσαμε στο κρεβάτι της.

Α- Με άφησε. Έφυγε. Εγώ τον έδιωξα.

Τα δάκρυά μου ήταν ασταμάτητα. Έπρεπε να το κάνω; Τώρα πια έλεγα με αναφιλητά.

Μ- Μην κλαις σκέψου τι σου έκανε. Σε χώρισε με τον Jake!

Είπε με ραγισμενη φωνή. Και σήκωσα το βλέμμα μου να την δω.

Έκλαιγε.

Α- Εσύ γιατί κλαις;

Είπα μισό-κλαίγοντας και μισό-γελώντας.

Μ- Γιατί κλαις κι εσύ...

Αναπηδησα στην θέση μου σαν να ξύπνησα ξαφνικά από εφιάλτη. Μήπως ήταν όντως εφιάλτης.

Όχι ήταν η πραγματικότητα.

Όμως μόλις ξύπνησα από τον λήθαργο στον οποίο ζούσα.

Αυτή δεν είμαι εγώ.

Μόλις κατάλαβα πως έχω ανθρώπους δίπλα μου. Σημαντικούς ανθρώπους. Δεν γίνεται να με ρίξει σε κατάθλιψη αυτό. Όχι. Αυτό δεν είμαι εγώ. Δεν πρέπει να κλάψω. Όχι μόνο για μένα αλλά και για τους γύρω μου. Μα πόσο εγωίστρια είμαι; Μόλις έκανα την κολλητή μου να κλάψει! Στο κάτω κάτω εγώ τον έδιωξα. Δίκη μου απόφαση ήταν. Κι επίσης έκανε κι αυτός λάθη. Αν το θυμάται δεν ήμουν εγώ αυτή που έφταιγα για τον χωρισμό του με την Νάντια. Ο οποίος ήταν στην τελική ψεύτικος. Όχι. Είμαι δυνατή. Δεν με θέλει μία; Δεν τον θέλω δέκα.

Σήκωσα το βλέμμα μου και κοίταξα αποφασιστικά την καλύτερή μου φίλη.

Μ- Ο Μανώλης είναι βλάκας. Δεν έπρεπε να σε κάνει να κλάψεις.

Α- Δεν φταίει μόνο ο Μανώλης. Η απόφαση ήταν δική μου. Αλλά σιγά μην με πάρει από κάτω. Συμφωνείς;

Η Μιράντα είχε αιφνιδιάσει από την απότομη αλλαγή της διάθεσής μου αλλά μου απάντησε σύντομα.