Always next to you//ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ//

Part 55

"Αλίκη... Αλίκη... Σήκω... Το ξέρω πως είσαι ξύπνια..."
Μου έλεγε ο αδερφός μου προσπαθώντας να με σηκώσει από το κρεβάτι αλλά εγώ απλά τον αγνοούσα, προσπαθούσα να μην ακούω και να μην σκέφτομαι. Μα γιατί; Τι λέω εγώ φταίω! Εγώ και μόνο εγώ! Εγώ εγώ εγώ εγώ... Μερικά δάκρυα απείλησαν να βγουν από τα μάτια μου αλλά τα απέτρεψα. Ο αδερφός μου βέβαια, δεν θα με έβλεπε γιατί είχα γυρίσει από την άλλη πλευρά του κρεβατιού.

"Αλίκη... Το ξέρω πως είσαι ξύπνια μην κάνεις πως κοιμάσαι"

"Και πώς το κατάλαβες δηλαδή;"
Του είπα χαμηλόφωνα.

"Ο τρόπος που αναπνέεις. Είναι κοφτος και γρήγορος, ενώ όταν κοιμάσαι είναι πιο αργός"
Είπε και υπήρξε μία παύση μεταξύ μας.

"Δεν θέλω να πάω"
Είπα και άκουσα την φωνή μου να σπάει.

"Μην ξεχνάς ότι εσύ το επέλεξες"

"Ναι αλλά εγώ το έκανα για σένα... Τέλος πάντων έχεις δίκιο εγώ φταίω"

"Όχι Αλίκη, δεν φταις εσύ. Πίστεψέ με δεν φταις"

Γύρισα από την άλλη μεριά στο κρεβάτι και γατζωθηκα από τον λαιμό του καθώς μερικά δάκρυα ξέφευγαν από τα μάτια μου. Αυτός αναγκαστικά έσκυψε κι εγώ έκανα πιο πέρα στο κρεβάτι για να έρθει δίπλα μου και όταν το έκανε μίλησα.

"Ήθελα να σε βοηθήσω"
Είπα καθώς κι άλλα δάκρυα έβγαιναν από τα μάτια μου και η φωνή μου δεν ήταν όπως συνήθως.

"Έπρεπε να το ξέρω πως κάνω χαζομάρες. Αυτή η χαζομάρα που έχω στον εγκέφαλο..."
Ξαναειπα.

"Σσσς μην λες τέτοια... Δεν φταις εσύ και όχι δεν φταίει η χαζομάρα σου στον εγκέφαλο"
Μου είπε προσπαθώντας να με ησυχάσει. Και πέτυχε, γιατί γέλασα. Και μετά έκλαψα ξανά.

"Ήθελα απλά να σε βοηθήσω Josh αλήθεια σου λέω!"

"Μην ανησυχείς... Το ξέρω"
Είπε και συνέχισα να κλαίω στην αγκαλιά του.

Τον έσφιξα ακόμα πιο κοντά μου. Δεν ήθελα να φύγω.

"Θα μιλάμε στο τηλέφωνο και θα με βλέπεις και στο σχολείο"

"Ναι αλλά θα έρχεσαι;"

"Ναι. Για σένα"
Μου είπε και τον αγκάλιασα περισσότερο.

"Βέβαια δεν είπα πως θα μπαίνω πάντα στα μαθήματα!"
Είπε και γέλασα.

"Οπότε θα έρθει να με πάρει από το σχολείο ή θα με πας σπίτι του;"

"Θα έρθει να σε πάρει"

"Τουλάχιστον αν περάσουμε αυτή την εβδομάδα θα μας αφήσει στην ησυχία μας;"