Always next to you//ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ//

Part 51

Δεν είχα καταλάβει πως κοιμόμουνα μέχρι την ώρα που άκουσα κάτι φωνές.

"Αλίκη!"

Άκουγα ξανά και ξανά στον ύπνο μου. Μα καλά αυτοί οι γείτονες δεν ξέρουν πώς να κάνουν ησυχία;

Μιας και με είχαν ξυπνήσει άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου. Το φως της ημέρας μου τα έκαιγε και τα έκλεισα ξανά αρχίζοντας να θυμάμαι τι είχε γίνει. Και σήμερα είναι Τρίτη. Σκέφτηκα και ανασηκωθηκα απότομα βλέποντας το άδειο δωμάτιο.

"Αλίκη ξύπνα!"

Ξανά άκουσα την φωνή της μητέρας μου από κάτω.

Α- Ξύπνια είμαι!

Φώναξα και έστριψα τα μάτια μου.

Τι ώρα είναι;

Αναρωτήθηκα και κοίταξα το κινητό μου.

Οχτώ παρά είκοσι.

Σηκώθηκα και σέρνοντας τα πόδια μου πήγα στο μπάνιο.

Μόλις επλυνα το πρόσωπό μου, το σκουπισα με μία πετσέτα και εσυρα τα πόδια μου μέχρι τον ξενώνα.

Αποφάσισα πως θα βάλω το μαύρο μου παντελόνι και μια μακριά μπλούζα.

Μόλις τα φόρεσα κατέβηκα στην κουζίνα και πήρα μία μπάρα δημητριακών από το ντουλάπι αφού είδα πως η αδερφή μου δεν είχε έρθει ακόμα.

Καθώς την έτρωγα, άκουσα βήματα στις σκάλες και περιμένοντας πως θα είναι η Άλεξ της μίλησα.

Α- Καλημέρα

Είπα παίρνοντας το βλέμμα μου από το φαγητό μου. Μόλις αντίκρισα τον Έβαν κατάπια την μπουκιά απότομα και άρχισα να βηχω. Αυτός έβαλε τα γέλια και έφυγε.

Καλύτερα να μην του πω τίποτα. Μετά από λίγο η Άλεξ κατέβηκε στην κουζίνα και φύγαμε.

Α- Η μαμά δουλεύει τώρα;

Άλεξ- Ναι γιατί;

Α- Να μωρέ απλά σκεφτόμουν να γυρίσω σπίτι αν έχουμε πάλι κατάληψη και να πω στα κορίτσια να με πάρουν τηλέφωνο αν λήξει

Άλεξ- Καλά γύρνα. Η μαμά συνήθως γυρνάει λίγο αργότερα από εμάς.

Α- Οκ

Της είπα καθώς φτάναμε στο σχολείο.

Αντίκρισα το ίδιο σκηνικό με χτες. Παιδιά στα κάγκελα με πανό και οι καθηγητές έξω.

Κατάληψη πάλι.

Βρήκα τα κορίτσια και τους ζήτησα να με πάρουν τηλέφωνο αν είναι να λήξει η κατάληψη. Μόλις συμφώνησαν τις ευχαρίστησα, πήρα την τσάντα μου, και γύρισα σπίτι. Μόλις έφτασα, γύρισα στον ξενώνα και ξάπλωσα. Τα μάτια μου έκλεισαν και ο κόσμος χάθηκε γύρω μου.