He's The Boss

HTB: 5

Jake's POV

Huminga muna ako nang malalim bago pumasok. Nakita ko naman siya agad kaya nilapitan ko na.

"Ahmm..Good Morning, Sir. I'm sorry if I'm late. Natraffic po kasi ako." Sabi ko sabay upo.

"It's okay. Hindi ka pa naman late, napa-aga lang ako. By the way, what do you want?" Tanong sa akin ni Don Anton.

"Just a cup of coffee. Nagbreakfast na po ako." Sabi ko. It's 9:30 in the morning.

"Okay. So, nagkita na pala kayo at pina-iyak mo pa. Sa tingin mo ba napatunayan mo na ang iyong sarili? I'm impressed sa mga nagawa mo. But, do you think it's enough?" --Don Anton

"Una po sa lahat, hindi naman po yata maganda kung palagi niyo ako pinapasundan. Alam ko rin po na hindi sapat na talunin ko si Jesy in business. Ginawa ko yun para sa sarili ko rin. If you willing to give me a chance para makasama si Jesy, you'll see that I'm worth it and  better." Kampanteng sabi ko.

"Hindi pa nga kayo nakakasama nang matagal, napa-iyak mo na ang apo ko. So, paano kita bibigyan ng pagkakataong makasama siya?" Sinusubukan niya talaga ako.

"Then, sabihin niyo kung bakit siya/kayo galit sa akin. Ano ba ang nagawa kong mali? Last night, litong-lito ako. Bakit ganon na lang yung mga tingin niya sa akin? Yung mga inasta niya? I-i need some answers." Malungkot kong sabi.

"I made a promise to her. Hindi ko siya pangungunahan. If you really love my apo, sa kanya ka magtanong." --Don Anton

"W-what do you mean,sir?" --Ako

"Tuloy ang kasal. Alam ko naman na kaya mong ibalik yung mga ngiti niya. Don't worry. Ako na ang magsasabi sa kanya about the wedding. Nakangiting sabi ni Don Anton.

"T-thank you po. Pero baka po magalit siya sa inyo. Baka magbago po ang pakikitungo niya sa iyo." --Ako

"Do you have any plans?" --Don Anton

"Just trust me, sir." --Ako

"Okay. Please, I don't want to see my apo hurt again. Bago man ako mawala, sana makita ko pa siyang masaya." --Don Anton

"Wag niyo pong sabihin yan. Matagal pa ang isang katulad niyo. Hindi lang ngiti niya ang makikita niyo, pati na rin ang mga apo niyo sa tuhod. Hahaha!" Get ready, Jesy! Your babe is back!

Don Anton's POV

Masyadong kampante yung batang yun. Pero alam kong magagawa niya.

Pagkatapos namin mag-usap, agad akong umuwi para kamustahin ang apo ko. Kapag may problema siya, uuwi siya sa bahay at magkukulong.

"How's Jesy?" Tanong ko kay Jena na isa sa mga kasambahay.

"Sir, nasa kwarto pa rin. Hindi po siya bumababa pero kinain naman po niya yung mga pagkain na dinala po namin sa kanya." Sabi ni Jena.

"Okay! Titignan ko muna siya." Umakyat na ako.

*tok* *tok*

"Apo, It's me!" Sigaw ko.

"Come in." Sabi ni Jesy. Nakita ko siyang nakahiga.

"Hey, what's the problem?" Tanong ko.

"I don't know." --Jesy

"Pwede ba yun?" --Ako

"We met." --Jesy.

"Who?" Tanong ko. Natagalan siya bago sumagot ulit.

"J-jake..." Mahina niyang sabi pero sapat na para marinig ko.

"Owww..what happened?" --Ako.

"He saved me in the bar. I slapped him. I...I...I c-ried." Nagsimula na siyang umiyak. "Bakit ganon, lo? Mukhang tanggap na tanggap niya. Pero ako, 2 years..."

"What if hindi niya talaga siya ang nagpapadala? hindi niya alam?" Naalala ko yung sinabi ni Jake na wala raw siyang alam.

"He knows!" Sigaw niya.

"What if lang? Are you willing to give him another chance?" Tanong ko.

"I-i don't know." Sabi niya. Napabuntong hininga na lang ako.

"Nung nakita mo siya? Anong naramdaman mo ? Galit ba talaga?"  --Ako.

"Yes..No.. I don't know!"--Jesy.

"This time, bakit hindi mo naman tignan yung nilalaman ng puso mo? Puro ka utak. Yan ba ang nakakaramdam?"

---
Sorry if my typos.

Follow.Vote