Impossible love

Hoofdstuk 17

*POV Nathan*

Ilona was helemaal weg van de pinguïns en ik moest haar bijna dwingen om verder te lopen. Ze had me droevig aangekeken, maar was uiteindelijk toch verder gegaan richting de leeuwen. Ze vond het jammer dat deze lagen te slapen en besteedde er niet zo veel aandacht aan. Het was een geweldige dag geweest. Ik had niet echt verwacht dat ik me op deze leeftijd zo zou kunnen amuseren in de dierentuin.

Nu zit ik tegenover haar op een terrasje. De zon brandt in mijn nek en schijnt op haar lange blonde haren, die erdoor gaan blinken. Ze staart zwijgend voor zich uit. Als
ik haar vragend aankijk mompelt ze: 'Bedankt'. 'Voor wat?' Vraag ik verbaasd. 'Voor alles! Je hebt me enorm geholpen, en dat terwijl je me eigenlijk niet kent'
'Ik ken je lang genoeg om te weten dat je het nodig hebt en ik ben nog lang niet klaar' zeg ik doodserieus.
'Je gaat toch niks tegen Job zeggen?' Vraagt ze angstig. 'Als je wil dat hij ophoud...' 'Nee nee niet doen, je weet niet tot wat hij instaat is!' Haar stem klinkt paniekerig en bang. 'Fuck' mompel ik binnensmonds, dit is niet wat ik wou. Ik wou haar niet bang maken. 'Ik weet wel wat ik doe en als je niet wil dat ik iets doe, zal ik dat ook niet doen' probeer ik haar gerust te stellen. Ik leg mij mijn hand op het hare en kijk haar zwijgend aan. Ze wordt rustiger en neemt nog een slokje van haar cola. Nu ik heb gemerkt hoe bang ze van hem is wil ik haar nog meer helpen, maar besef ik ook dat ik ervoor moet zorgen dat ik haar echt help en het niet alleen maar erger maak. 'Zal ik je naar huis brengen?' Vraag ik. Ze knikt zachtjes en drinkt haar cola leeg.

*POV Job*
Ik heb al een tijdje niks meer van haar gehoord. Wat als ze echt haar weg niet meer terug heeft gevonden? Ze zou het wel verdienen, maar het mag mijn schuld niet zijn. Dat zou schade opleveren aan mijn populariteit, en dat is niet wat ik wil. Ik besluit een kijkje te gaan nemen en spring op mijn fiets. Gelukkig zijn de straten leeg en kan niemand zien dat ik naar haar toe ga.

De auto van haar moeder staat niet op de oprit, dus ik kan gewoon mijn gangetje gaan. Ik zet mijn fiets achter de struiken en wandel naar de deur. Ik druk hard en lang op de bel. Binnen hoor ik het schelle geluid weerklinken. De deur gaat open en het weerloze meisje schrikt en kijkt me angstig aan. 'Lang geleden eh' zeg ik grijzend. Ik duw haar hard opzij en stap naar binnen. 'Ilona? Wat is er aan de hand?' Zegt een jongensstem. 'Job, ga weg!' Snikt ze. De jongen komt met een kwade uitdrukking op zijn gezicht naar ons toe. 'Dus jij bent die Job?!' Vraagt hij nijdig. 'Ja, en dan?' Bijt ik hem toe. Zijn felblauwe ogen worden spleetjes en hij komt vlak voor me staan. Ik merk op dat hij veel groter is dan ik, minstens een halve kop. 'Ouhn, moet je vriendje je komen beschermen?' Vraag ik haar spottend. Haar ogen worden groot en ze deinst achteruit tot dat ze tegen de deur staat, daar zakt ze naar beneden en legt haar hoofd op haar opgetrokken knieën.
Hij wil zijn vuist in mijn gezicht planten, maar vlak voor zijn hand mijn wang raakt roept ze: 'nee Nathan, niet doen!' Hij kijkt haar aan en laat zijn hand zakken. 'Het zal je geen stap verder helpen' vervolgd ze. Hij komt nog dichter staan en klemt zijn tanden op elkaar. 'Rot op, of deze keer is het echt raak' sist hij. 'ik ga niet doen wat jij zegt, Nathan' Ik spreek zijn naam spottend uit. 'Laat haar met rust!' Beveelt hij. 'Dat mag jij willen'
Lach ik. 'Ik weet heus hoe jij in elkaar zit. Je doet je stoer voor, je voelt je de coole guy. Maar diep vanbinnen ben je zo zielig dat ik je met één vinger zo de grond in duw'
Zijn woorden raken me, omdat ik weet dat ze waar zijn, dat hij gelijk heeft. Ik draai me om en loop de deur uit.

*POV Ilona*

Nathan komt naast me zitten en legt zijn arm over mijn schouder.
'Dankje, je hebt me gered' zeg ik dankbaar, maar de angst is nog steeds in mijn stem te horen. 'Rustig maar, hij is weg' zegt hij terwijl hij me in zijn armen neemt.
'Ik ben doodmoe' zeg ik terwijl ik mijn hoofd op zijn schouder laat vallen.

...

Ik word wakker en vind een briefje op mijn nachtkastje.

Je was in slaap gevallen en ik heb je in je bed gelegd. Je kan altijd bij me terecht, voor alles.

X Nathan

OMG IK GA NAAR GAMEFORCE!!!! (had je waarschijnlijk al gelezen bij Anna, maar ik ben te blij en zeg het nog eens)

Maar er is ook minder nieuws : ( Ik weet niet wie van jullie twitter heeft (ik niet, weet het van Anna) maar daarop had Nathan gepost dat hij zou stoppen met YouTube.
Als hij dat doet ga ik echt wenen in een hoekje.
Dus ik heb ook nog een vraagje voor jullie. Als hij stopt met youtube, moet ik dan verdergaan met dit boek of niet? Laat het weten!
Xxx