Impossible love

hoofdstuk 35

*POV Job*

Eindelijk gaat de deur open en stappen ze naar binnen. Fiona geeft een subtiele knipoog om te zeggen dat alles in orde is. Net als ik uit het zicht wil gaan staan, krijgt ze me in het vizier. Het glas dat ze in haar handen had, valt kletterend op de grond en ze staart me ongelovig aan. In haar ogen kan ik de angst die door haar heen gaat lezen. 'Hé is die daar niet iets voor jou?' hoor ik Fiona zeggen terwijl ze naar mij wijst. Ilona's ogen worden groot 'dat meen je niet! Serieus Job is niets voor mij' reageert ze. Langzaam ga ik dichterbij en blijf vlak voor haar neus staan. 'Ik laat jullie even' zegt Fiona en ze verdwijnt richting een groepje meisjes. Ze kijkt angstig om zich heen en probeert een manier te vinden om weg te komen. Maar ik grijp haar arm en trek haar terug. 'Ik moet je iets bekennen' begin ik 'al van de eerste keer dat ik je zag, ben ik verliefd op je' haar mond valt open en haar ogen rollen er bijna uit. 'Maar ik was bang om mijn populariteit te verliezen, dus begon ik je te pesten. Zo probeerde ik te vergeten dat ik verliefd was. Maar nu ben ik het beu, dus vanaf nu ben jij mijn vriendin' ik weet dat ze niet zal durven te weigeren, daar is te bang voor, of niet?

Ze staart me ongelovig aan, haar hoofd word rood en het vuur brandt bijna letterlijk in haar ogen. 'Wat denk je nu zelf?!!' schreeuwt ze 'je bent verliefd op me, maar te bang om dat toe te geven, dus je begint me maar te pesten! En dan durf je nog te vragen, of liever gezegd te eisen, dat ik een relatie met je begin! Hoe egoïstisch kan je zijn? Ik haat je!' de woorden rollen over haar lippen alsof het niets is. Ze is niet de bange Ilona die ik gewoon ben, maar staat momenteel gelijk aan de duivel.

*POV Ilona*

Fiona komt naar ons toe gelopen. 'En?' vraagt ze terwijl ze met haar wenkbrauwen wiebelt. 'Zwijg Fiona!' brult Job. 'Huh? Hoe weet jij haar naam?' vraag ik verbaasd. 'Tuurlijk weet hij mijn naam, hij is mijn neef' flap ze eruit. 'Hij is wat?!' ik kijk van hem naar haar en terug. HET WAS DAT MEISJE zegt Nathan's stem in mijn hoofd. Ineens vallen alle puzzelstukjes in elkaar, ineens heb ik alles door en weet ik van waar ik Fiona al kende. HET WAS DAT MEISJE herhaalt Nathan in mijn hoofd. 'Jij, jij bitch' schreeuw ik. Mijn bloed kookt en stijgt naar mijn hoofd. Ik voel mijn wangen gloeien van woede. Normaal gezien ben niet het agressieve type, maar nu kan ik mezelf niet meer tegen houden. Ik steek mijn hand in de lucht en geef haar een keiharde bitchklap.
'Jij hebt Nathan gezoend, in opdracht van hem' ik wijs naar Job. 'En jij hebt me naar hier gelokt. Ik dacht dat je een vriendin was, dat ik je kon vertrouwen, maar je bent al even fake als hem!'