Impossible love

hoofdstuk 37

*POV Nathan*

Ze kan elk moment aanbellen. Ze zou om 14u komen en het is nu vijf voor. Ik heb alles voorbereid, het wordt echt geweldig.

Ik loop ijberend door de gang als ineens de bel gaat. Meteen hol ik naar de deur en zwaai ze open. Nog voor ik haar kan aankijken, springt ze rond mijn nek. 'Ik heb je zo gemist en het spijt me zo dat ik niet naar je wou luisteren, maar het was Job, hij deed ons dit aan, ik haat hem echt en het spijt me zo en ik...' ze stopt met praten omdat ik mijn vinger op haar lippen leg. 'Shh rustig maar, kalmeer eerst even' fluister ik. 'Kom we gaan even zitten en dan kan je me alles uitleggen' ze knikt en loopt met me mee richting mijn kamer, waar we op het bed gaan zitten. 'Het was Job' begint ze 'dat meisje dat jou zoende dat was zijn nicht' ik kijk haar verbaasd aan. 'Hoezo?' 'hij had zijn nicht geld beloofd als ze jou zou zoenen, om zo ons uit elkaar te krijgen' mijn bloed begint te koken en ik sta op het punt uit te barsten, maar ik hou me in, voor haar. 'Later moest ze mijn beste vriendin worden, om me dan naar hem te lokken. En dat gebeurde ook, ik had helemaal niets door en dacht dat ze een vriendin was, tot de avond in het café. Ik ging naar binnen en het eerste wat ik zag was Job die naar me keek. Hij kwam naar me toe en Fiona ging weg. Vervolgens zei hij dat hij verliefd op me was en eiste hij dat ik zijn vriendin werd' Zodra de woorden haar mond verlaten hebben spring ik recht van het bed. 'Hoe durft hij?!' knarstand ik. 'Ik was razend en toen Fiona terug kwam, had ik haar ineens door, ik herkende haar ineens als het meisje dat jou zoende. Ik heb zoveel spijt dat ik niet naar jou heb geluisterd. Als ik dat wel had gedaan dan was dit allemaal niet gebeurd' zegt ze terwijl er tranen over haar wangen stromen. 'Rustig maar, je hoeft niet te huilen, alles is nu terug goed, het is voorbij. En ik zal er voor zorgen dat hij jou en ons nooit meer kwaad doet' stel ik haar gerust. 'Het is allemaal mijn schuld, ik had moeten opletten en ik mocht Fiona niet zomaar vertrouwen. 'Hé dat is jouw schuld niet, niets is jouw schuld, het waren Job en Fiona, dat mag je niet vergeten' zeg ik troostend. 'Wat gaan we nu doen?' vraagt ze. 'Met Job en Fiona? Die pakken we later wel aan. Eerst gaan wij iets leuks doen, om te vieren dat we terug samen zijn.' 'wat gaan we dan doen?' vraagt ze nieuwsgierig. 'Verrassing!' lach ik.

*POV Ilona*

'Ik hou niet van verrassingen' zeur ik. Hij glimlacht, 'van deze wel, dat weet ik zeker' Hij maakt me ongelofelijk nieuwsgierig en ik kan niet wachten om te weten wat we gaan doen.

...

'Parachutespringen?! Gaan we parachutespringen?!' gil ik. 'Yup dat gaan we doen, samen' glundert hij. 'Nathan, je bent geweldig!' roep ik enthousiast. 'Weet ik toch' grijnst hij.

Voor ik het weet zit ik in een vliegtuig hoog in de lucht samen met Nathan en twee begeleiders. Ik zou graag samen met Nathan een parachute delen, maar dat gaat natuurlijk niet, tenzij we allebei dood willen. 'Nathan, het was fijn je gekent te hebben, ik zal altijd van je blijven houden, ook als ik dood ben' zeg ik voordat ik uit het vliegtuig spring. 'Ik hou ook van jou' hoor ik hem nog zeggen, een halve seconde later zweef ik door de lucht. Het is geweldig, de adrenaline stroomt door mijn lijf terwijl ik van het prachtige uitzicht geniet.
'Hé Ilona, ik hou van je!' hoor ik iemand naast me roepen. Ik draai mijn hoofd en zie Nathan lachend aan een parachute bengelen. 'Ik hou ook van jou!' roep ik terug.
Een paar seconden later sta ik weer met mijn voeten op de grond. 'Dat was geweldig, bedankt' fluister ik, waarna ik een kus op zijn lippen druk. We blijven nog even staan om te bekomen en bedanken de begeleiders. 'Gaan we naar huis of wil je nog een keer?' lacht hij.

Sorry dat het zo laat is, maar ik had echt geen tijd om het vroeger te doen, het spijt me. Maar ik heb me wel aan men belofte gehouden, het is vandaag nog : )
Morgen krijg ik mijn rapport, spannend!

Xxx

Vote?