Hoofdstuk 5

2K 118 10
                                    

*POV Ilona*
'Gelukkige verjaardag lieverd' mijn moeder stormt mijn slaapkamer binnen en trekt me letterlijk uit mijn bed. Er is de laatste tijd zoveel gebeurt dat ik mijn eigen verjaardag vergeten was. Ik ben echt niet in de stemming om te feesten. Het liefste zou ik de hele dag huilen en alle angst in de vorm van tranen uit me laten stromen.

Ik voel me verslagen, bang, hopeloos en ik ben doodmoe. Niet meer in staat de tranen in te houden barst ik huilen uit. Mijn moeder kijkt me geschrokken aan. 'Mam, ik ben zo bang' snik ik. 'Ik weet niet wat ik moet doen om hem tegen te houden' de tranen rollen over mijn wangen en in de ogen van mama is bezorgdheid maar ook paniek te zien. 'Ilona, wat is er gebeurd?' Ik kijk angstig in haar ogen 'Je kan alles aan me vertellen, ik ben je moeder en ik zal je altijd helpen en steunen, zoveel ik kan'
'Dat weet ik' zeg ik tussen de tranen door, 'maar ik kan het niet' mijn schouder schokken van het luide snikken. 'Ik ben zo bang, ik voel me nergens veilig. Ik.. Ik kan niet meer mam. Ik kan niet meer tegen hem vechten, dit moet ophouden.' Mijn ademhaling versnelt en ik hap voortdurend naar adem. Mama neemt me in haar armen en wrijft langzaam met haar hand over mijn rug. Het geeft een rustgevend en veilig gevoel. Langzaam aan kom ik tot rust. Maar de tranen zijn nooit gestopt en stromen nog steeds over mijn wangen. 'Je moet niet vertellen wat er is gebeurd, maar weet dat ik altijd naar je wil luisteren' zegt ze
'Mam, ik hou van je' zeg ik terwijl ik een traan uit mijn ooghoek laat ontsnappen. 'Ik ook van jou schat' fluistert ze.

'Het spijt me dat ik me zo opdrong met die verjaardag. Ik bewaar je cadeau wel voor later' zegt ze.
'Nee, is niet nodig, ik wil hem nu wel' antwoord ik. 'Ben je zeker?' Ik knik en ze staat op en loopt naar de kast. Daar haalt ze een gouden enveloppe uit en overhandigd die aan mij. Ik open de enveloppe en vind twee tickets voor de dutch youtube gathering in Utrecht. Ondanks de tranen vlieg ik letterlijk rond mama's nek. Deze dag was de slechtste maar ook de beste dag van leven. Mijn hart begint sneller te slaan als ik besef wie ik daar zal ontmoeten.

Dit is hoofdstuk 5!
Als iemand tips heeft, ze zijn welkom
Vote? Comment? Follow?

Xxx

Impossible loveWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu