Impossible love

Hoofdstuk 28

*POV Ilona*

'Wanneer ga je zeggen waar we naar toe gaan?' Zeur ik. 'Jij hebt zo weinig geduld' antwoord hij zuchtend. Ik moet lachen, daar heeft hij wel gelijk in. Maar mijn nieuwsgierig is te groot en ik kan niet wachten om te weten wat we gaan doen. 'Is het hier ver vandaan?''
'Ja, het is in Australië, daarom gaan we lopend' zegt hij lacherig terwijl hij zachtjes in mijn hand knijpt. Mijn ogen speuren door de omgeving, op zoek naar iets wat hij van plan zou kunnen zijn. Maar ik vind iets anders, nou ja, iemand anders. Ik blijf stilstaan, ik verzet geen voet. Nathan kijkt me verbaasd aan, 'ik dacht dat je zo nieuwsgierig, maar dan moet je wel doorstappen' ik antwoord niet maar blijf voor me uit staren. Nathan volgt mijn blik en ook zijn ogen ontmoeten die van Job. Job komt langzaam dichterbij en blijft vlak voor mijn neus staan. Nathan klemt zijn kaken op elkaar en kijkt hem waarschuwend aan, maar hij negeert het en grijpt mijn gezicht tussen zijn handen. Zijn lippen komen dichter en raken de mijne, ik probeer me los te rukken, maar dat was eigenlijk niet nodig. Nathan trekt Job van me af en gaat tussen ons in staat, met zijn rug naar mij en zijn razende gezicht naar Job. 'Niemand raakt aan mijn vriendin, en zeker niet als ze dat zelf niet wil' sist hij. Ik heb hem nog nooit zo kwaad gezien en maak me zorgen over wat er gaat gebeuren. Job niet, hij grijnst alleen maar zelfvoldaan en tevreden. Nathan's hoofd wordt rood van woede en voor ik hem kan tegenhouden haalt hij uit. Met zijn vuist slaat hij de arrogante grijns van Job's gezicht. Er loop bloed uit zijn neus en op zijn wang zit een rode plek die sowieso blauw gaat worden. Hij wrijft het bloed weg en kijkt Nathan kwaad aan. Ook hij haalt uit en Nathan's neus bloed nog heviger dan die van Job. Mijn hart gaat wild tekeer en de tranen stromen over mijn wangen. 'Hou op!' Schreeuw ik, maar ze lijken me niet te horen en gaan gewoon verder. De een raakt de ander en die slaat op zijn beurt terug. Beiden staan ze vol blauwe en rode plekken. Nathan's linkeroog is zo blauw als een smurf en zit halfdicht. Job haalt nog een laatste keer uit, deze keer recht tegen zijn slaap. Nathan wankelt even en valt dan bewusteloos op de grond. 'Nee! Nee!' Schreeuw ik en ik ga op mijn knieën naast hem zitten. 'Wat heb je gedaan?!' Huil ik, waarna ik Job aankijk. 'Net wat hij verdiende' lacht hij, waarna hij wegloopt. Ik blijf alleen achter, met de levenloze Nathan. 'Neeeee!' Schreeuw ik terwijl ik hem probeer wakker te maken door zachtjes op zijn blauwe kaak te tikken. 'Word wakker' fluister ik.

'Hé word wakker, het is maar een droom' klinkt zijn zachte stem naast mijn oor. Mijn ogen springen open en ik kijk recht in het gezicht van Nathan, zonder bloedneus en zonder blauwe plekken, gewoon zijn gewoonlijke volmaakte gezicht.
Ik zucht opgelucht en trek hem in een knuffel. 'Je leeft' fluister ik. Hij kijkt me verbaasd aan, 'nee, je hebt het mis. Ik ben dood' lacht hij. Ik antwoord niet maar ga nog dichter bij hem liggen. Hij slaat zijn armen om mijn middel en begraaft zijn gezicht in mijn haren. Na een paar minuten val ik in slaap, deze keer zonder enige nare droom.

...

*POV Nathan*

Ik open moeizaam mijn ogen en begraaf mijn hoofd in een kussen om het licht tegen te gaan. 'Wat ben jij een slaapkop, het is 10uur' lacht Ilona, die plaats heeft genomen op de bureaustoel. Ik antwoord niet maar sluit mijn ogen. 'Hé nee, niets van' zegt ze streng terwijl ze het deken van me af trekt. Langzaam klauter ik uit bed en geef haar een kus op haar wang. 'Je bent schattig als je slaapt' mompelt ze. Ik kijk haar nep kwaad aan, ik haat het om schattig genoemd te worden, maar van haar vind ik dat niet erg. 'Gaan we eten, ik heb honger' zeurt ze. Ik zeg dat het goed is en samen gaan we naar beneden. 'Je bent vroeg op voor een zaterdag' zegt mijn moeder. Ik hoor Ilona naast me giechelen en ze knipoogt richting mijn moeder. Ze kennen elkaar net en gaan nu al samenspannen, gezellig.

*POV Ilona*
Het ontbijt was geweldig. Zijn mama was zo lief geweest om naar de bakker te gaan en chocoladekoeken te kopen. Ik hou van chocoladekoeken, of eigenlijk van alles wat chocolade is. Chocolate is life!

Maar nu genoeg over eten. Nathan en ik hebben net beslist om vandaag verloren tijd in te halen. Ik wil de gekste en de leukste dingen eerst doen, met hem. Dus,... Het is fucking tien graden en wij gaan zwemmen. Nee, niet in een zwembad, maar in de fucking zee.

Ik sta in het natte zand en laat de het water over mijn voeten stromen. Nathan zit al midden in de zee en probeert me te overtuigen bij hem te komen staan. 'Ik blijf hier, dit water is beire koud, daar ga ik niet in' zeg ik met volle overtuiging. Maar Nathan houd er niet van als ik tegenstribbel. Hij komt dichterbij en duwt me letterlijk de zee in. Ik ga kopje onder en kom gillend weer boven water, maar na een tijdje ben ik de temperatuur gewoon en vind ik het alleen maar geweldig. 'Wow, ik zou dit elke dag doen moest ik hier wonen' lach ik terwijl ik hem nat spetter. Hij grijnst speels en neemt dan wraak door ook mij nat te maken. Ik knijp mijn ogen dicht om het zoute water tegen te gaan, na een tijdje houdt hij op en open ik langzaam mijn ogen. 'Nathan?' Zeg ik, als ik door heb dat hij weg is. 'Nathan, waar ben je?' Maar ik krijg nog steeds geen antwoord. 'Nathan?' De angst begint te stijgen. Waar is hij? Net was hij hier nog en nu... Ik voel twee handen op mijn schouders. 'PRANK!!' Roept zijn stem in mijn oor.

Hoi!
Als iemand Nathan kan overtuigen om toch naar gameforce te gaan, dat krijgt die serieus mijn zakgeld van de hele maand.

Vote?
Xxx