Impossible love

Hoofdstuk 3

Met een betraand gezicht kom ik aan op school. Ik ga op een bankje zitten. Ik voel me slap en vermoeid, maar mijn ademhaling is nog steeds veel te snel. Ik ben bang, bang dat Job terugkomt. Ik begin nog sneller te ademen, zo snel dat ik bijna geen lucht krijg. Ik probeer rustig te worden maar het lukt me niet. Een leerkracht krijgt me in de gaten en komt naar me toe. 'Rustig meid, probeer rustig te ademen' zegt ze me. 'Ze gaat flauwvallen!' Roept ze naar een collega. Het volgende moment voel ik mijn hoofd tollen en word alles zwart.

...

Mijn hart bonkt bijna uit mijn borst van angst. Hij drukt zijn lippen op de mijne en zijn tong dringt mijn mond binnen, ze draait rondjes als een wasmachine in mijn mond. Ik probeer hem van me af te duwen, maar zijn grip is te stevig. Zijn vingers glijden langs mijn hals naar beneden en grijpen het slotje van mijn beha. Ik ben niet instaat me te verdedigen en lig verstijfd van angst in het natte gras. Job kijkt me aan en grijnst gemeen. 'Nee!' Schreeuw ik.

'Nee!' schreeuw ik. Mijn ogen springen open en kijken recht in het bezorgde gezicht van de schoolverpleegster. 'Gaat het met je?' Vraagt ze. 'Ja, het gaat' antwoord ik zwakjes. 'Drink wat water' zegt ze terwijl ze me een beker toedient. Ik neem de beker aan en drink het in een teug uit. 'Zal ik je ouders bellen?' Vraag ze.
'Nee, ik voel me al veel beter' zeg ik en ik forceer een glimlach. 'Als het niet gaat kom je onmiddellijk langs' zegt ze. Ik knik en loop naar de deur. 'Ilona,' zegt ze, 'je kan me alles vertellen, ik zal altijd luisteren, dat weet je toch?' 'Ja dat weet ik' antwoord ik. Ze knikt en ik trek de deur achter me dicht.

Ik klop op de deur van het lokaal en open die als ik meneer Franklin 'ja' hoor zeggen. Ik geef hem het briefje van de verpleegster en hij knikt. 'Ga zitten en probeer de les te volgen.' Ik ga naar mijn plaats en haal mijn cursus uit mijn tas. De hele les voel ik de ogen van Brad, één van Jobs aanhangers, in mijn rug branden.

Als de les gedaan is gaat hij pal voor mijn neus staan. 'Jij hebt vast wel 2 euro bij' snauwt hij. Angstig graai ik het geld uit mijn zakken en geef het hem. 'O en hij krijgt je nog wel' sist hij op gemene toon.

...

'Ah lieverd je bent thuis, wat wil je vanavond eten?' vraagt mijn moeder vrolijk. 'Niks, ik heb geen honger' antwoord ik ademloos. Ik laat haar achter in de keuken en ga de trap op richting mijn kamer.

Ik sluit de deur achter me en ga op mijn bed liggen. De tranen springen in mijn ogen en rollen over mij wangen naar beneden. Mijn schouders schokken op en neer van het snikken. De hele dag heb ik mijn emoties en tranen ingehouden en nu komt alles in een keer over me heen. Ik huil zoveel tranen dat je er zwembad mee zou kunnen vullen.

Maar dan, net op het moment dat ik het nodig heb, komt er een heel speciale melding binnen op mijn telefoon. Het is net alsof hij weet dat ik op hem wacht en dat ik hem nodig heb.

Dit was hoofdstuk 3
Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben.
Vote? Comment? Follow?
Xxx