Impossible love

Hoofdstuk 16

*POV Ilona*

Het is tien voor zes, Inse en ik verlaten het gigantische gebouw en lopen naar de poort waar iedereen druk pratend naar buiten gaat. Ze zegt dat ze me alleen wil laten, en voor dat ik kan tegenspreken is ze al weg. Als al de fans het terrein verlaten hebben, komen de youtubers door de gigantische deuren. Ik merk dat ze er allemaal doodmoe uitzien en blij zijn dat deze lange dag voorbij is. Mijn ogen dwalen door de menigte opzoek naar Nathan, maar dat was eigenlijk niet nodig geweest, zodra hij de deur uit is en me kan zien begint hij te zwaaien. Het lijkt wel of hij de enige is die nog energie heeft, op Gio na dan, want die is druk aan het praten tegen Ties, die er minder energierijk uitziet. Bij elke stap die Nathan zet, gaat mijn hart sneller kloppen. Hij komt steeds dichterbij, en mijn nieuwsgierigheid wordt groter.

Eindelijk is hij er, hij gaat voor me staan en zegt lachend: 'hè lang geleden eh' Ik lach met hem mee en voel me direct al rustiger nu hij zo los en vrolijk is.

*POV Nathan*

Ik weet niet goed waar te beginnen. Ik wil haar helpen, en ik moet beginnen met haar dat te zeggen en dat doe dus ook. 'Ik wil je helpen' zeg ik. 'Waarmee?' Vraagt ze. Ik zie aan haar gezicht dat ze dat wel weet waarmee, maar het niet wil toegeven. 'Ilona, je weet met wat en je weet ook dat je het nodig hebt' ze begint te blozen en kijkt droevig naar de grond. Ik zie haar vechten tegen de tranen en duw met mijn vinger haar kin omhoog, zodat ze me moet aankijken. Haar ogen worden vochtig en de eerste traan begint aan zijn weg over haar wang. Ik heb nog nooit zo meegeleefd met een fan, ik neem haar in mijn armen en veeg mijn hand heen en weer over haar rug. 'Rustig maar, dit komt goed' zeg ik. Ik wil die Job een lesje leren, maar ik weet nog niet zo goed hoe. Ik zal beginnen met haar te steunen, als vriend.

Ik kijk recht in haar betraande ogen. 'ik zal je helpen, en steunen' laat ik haar weten. Ze kijkt me bang, maar dankbaar aan. 'Kom mee, wij gaan iets leuks doen'
'Maar mijn moeder wacht op me' stribbelt ze tegen. 'Laat haar weten dat ik ervoor zorg dat je thuis geraakt en maak je daar verder geen zorgen over' beveel ik. Ze knikt en neemt haar gsm.

*POV Ilona*

'Oh zo schattig!' Roep ik wijzend naar het kleine aapje. Het diertje zit op een smal takje te smullen van een stukje fruit. Het kijkt op en springt angstig weg als hij ons gezien heeft. Ik loop door naar het volgende raam. De grote dikke gorilla zit vlak voor de ruit en staart me aan. Ik leg mijn hand op het glas en aan de andere kant doet een gigantisch apenhand hetzelfde. 'Hij vindt je best wel leuk' merkt Nathan op, 'misschien omdat je op hem lijkt' voegt hij er lachend aan toe. Ik kijk hem beledigd aan en geef hem zachte klap op zijn arm. Hij trekt een gigantische pruillip en kijkt me met schattige oogjes aan. 'Auw, dat deed pijn' zegt hij met een hoge piepstem. Ik barst in lachen uit en lijk niet meer bij te komen.

Ik veeg de lachtranen uit mijn ogen en vraag: 'waar gaan we nu naar toe?' Hij kijkt me uitdagend aan en trekt me mee richting een houten gebouw. Voor ik op het bordje kan lezen welke dieren er zijn, ben ik al binnen. Het is een gebouw dat enkel uit een lange gang bestaat. Om de halve meter is er een klein raampje waar je door kan kijken. Mijn nieuwsgierigheid lokt me naar het eerste raampje en ik kijk naar binnen. Een grote dikke harige spin kijkt me gemeen aan. 'Aaaaaaaa' gil ik en ik ga achter Nathan staan. Nu is hij het die in lachen uitbarst 'niks voor jou zeker?' Zegt hij spottend. Ik kijk hem met kwade spleetogen aan en wandelen het gebouw weer uit. 'Nu naar de pinguïns' roep ik uit. Pinguïns zijn altijd al mijn favoriete dieren geweest. Ik vind het prachtige en super grappige schepsels. Hij knikt en we volgen de pijl die ik had ontdekt.

Onderweg komen we ook nog de zeehonden tegen, waar Nathan bijna het water in sukkelt en ik weer de slappe lach krijg. Dan komen we eindelijk aan bij de pinguïns. Ze hebben een groot en prachtig verblijf. Ze springen een voor een in het water en verdwijnen in een blauwe put. Maar één koppeltje blijft boven en waggelt naast elkaar over het ijs. Nathan komt naast me staan en kijkt me glimlachend aan.

Hey!
Dit is een slecht hoofdstuk waarin niks gebeurt, maar ik had zin om te updaten
Xxx

Ps: volg me op Instagram @unacidties (dat is dat zielige account met twintig volgers)