Impossible love

Hoofdstuk 29

*POV Nathan*

'Gaan we ter-terug?' klappertand ze terwijl ze een handdoek om haar heen slaat. Ik leg mijn arm over haar schouder en leid haar over het zand. We hebben in het water gezeten tot onze benen blauw zaten van de kou. Eerst wilde ze het water niet in en daarna kreeg ik haar er niet meer uit. Ze is bijna helemaal onderkoeld en rilt van de kou. 'Dit hadden we niet mogen doen, straks word je nog ziek' zeg ik. 'Boeit niet, het was geweldig' zegt ze enthousiast. Vraag mij niet waar ze al die energie haalt, ze wordt ook nooit moe. 'Ik hou van je' fluister ik. Ze neemt mijn hand terwijl ze zegt: 'ik meer van jou'

Als we thuis aankomen zijn we beiden al wat opgewarmd, maar toch geef haar een dikke, warme trui en die trekt ze met veel plezier over haar hoofd. Ondanks dat hij tot aan haar knieën komt, is ze er fucking schattig in. Ze komt dichter bij mij staan en legt en haar armen in mijn nek. 'Dankje' fluistert ze. 'Voor wat?' 'Voor alles! Vandaag was geweldig en niet alleen vandaag, gewoon altijd. Je hebt me zoveel geholpen, er zijn echt geen woorden voor. Ik hou van je' zegt ze. Ik schrik even van haar lieve woorden, en antwoord met een kus op haar zachte lippen.

*POV Ilona*

'En euh, deze is prachtig' zeg ik terwijl ik mijn sleutelbos voor zijn neus houdt. 'Zo mooi, dat ik iets moest terug doen. Ik heb je pijn gedaan en daarom wil ik zeggen dat het me spijt. Ik weet dat dit het niet goedmaakt, maar iets kleins was toch wel nodig' ik haal de enige zak die ik mee had boven water en haal er een pakje uit. 'Het is niets speciaals, maar ik ben slecht in cadeautjes geven' Hij kijkt me verward aan. 'Je weet toch het feit dat je hier bent het allerbelangrijkste is? Dit is echt niet nodig...' Hij scheurt het papier open en begint te lachen. 'Maar wel fucking grappig' Hij staart lachend naar zijn nieuwe muismat. Het is niet zomaar een muismat hoor, maar één met foto. Het is een selfie van in de dierentuin. De pinguïns staan dansend op de achtergrond, terwijl wij breedlachend op de voorgrond staan. 'Dankje, hij is leuk' zegt hij, wat ik beantwoord met een kus op zijn lippen.

De rest van de dag brengen we door in de zetel voor de tv. Tot ik ineens zie dat het al zes uur is, en met tegenzin besluit om naar huis te gaan. Na een moeizaam afscheid zit ik eindelijk op de bus.

'Ilona, waar was jij?!' Schreeuwt mijn moeder zodra ik de deur achter me dichttrek. 'Bij Na... Naar dat klasgenootje' lieg ik. 'Je weet dat ik het haat als je liegt, ik heb je volledige klas gebeld en je was nergens!' Zegt ze kwaad. Ik geef het op en bedenk dat het beter als ik eerlijk ben. 'Mam, je weet dat super grote fan was van Acid eh' begin ik. 'Ja, en je hebt hem ontmoet in het ziekenhuis, wat is er van?' 'Wel, toen ik hem terug zag op DYTG merkten we dat het best wel klikte en werden we vrienden' zeg ik voorzichtig, bang voor haar reactie. 'Ik hoor het al, het niet alleen bij vrienden gebleven' grijnst ze. Ik knik en ze slaat haar handen voor haar mond. 'En je was nu naar hem?' Vraagt ze, maar ze klink eigenlijk vrij zeker. 'Ja' geef ik toe.

Hey!
Dit hoofdstuk is kak, maar lees gewoon en ik hoop dat ik het volgende beter kan maken.
Vote?
Xxx