Impossible love

Hoofdstuk 2

'Veel plezier op school!' Roept mama me na. 'Tot vanavond' roep ik terug. Ik neem mijn met stickers beplakte fiets en vertrek. Na twee minuten fietsen begint het al keihard te regenen, ik besluit een kortere weg te nemen via een smal autovrij weggetje.

Het weggetje loopt dwars door het bos. Ik durfde het nooit te nemen, maar vandaag lijkt het mijn enige optie om niet kleddernat op school aan te komen. Ik sla het weggetje in en kijk om me heen.

Het is nog vroeg in de ochtend en de zon schijnt nog niet door de bladeren, wat het eng en donker maakt. Er loopt een koude rilling over mijn rug wanneer ik het geknars van een tak die door midden breekt hoor. 'Is daar iemand?' Vraag ik met piepende stem.

Er komt geen antwoord. Ik word bang en begin harder te trappen, zo hard als ik kan. Mijn hart gaat als een wilde tekeer en mijn ademhaling word sneller.
'Hey slet, sta eens stil' roept een stem achter me.

Mijn adem stokt en ik probeer nog sneller te fietsen, maar dat gaat niet. Job heeft het uiteinde van mijn bagagedrager te pakken gekregen en brengt me tot stilstand. 'Ik zei dat je moest stil staan' sist hij. Mijn hart klopt in mijn keel en mijn knieën knikken van angst.

Hij grijpt me bij de arm en trekt me van mijn fiets af, vervolgens duwt hij me de struiken in. 'Wat ga je doen?' Vraag ik met een brok in mijn keel. Hij geeft geen antwoord, maar de gemene grijns op zijn gezicht maakt me bang.

Hij drukt mijn schouders tegen de grond en grijpt mijn polsen vast. Ik probeer me los te wringen, maar het is vergeefse moeite. Job brengt zijn gezicht dichter bij het mijne en ineens druk hij zijn lippen op de mijne. Ik probeer me te verweren door te stampen en te schoppen, maar hij is te sterk.

Hij haalt zijn lippen van de mijne en net als ik denk dat hij gaat stoppen, gaat hij met zijn volle gewicht op mij liggen en begint de knoopjes van mijn bloes los te maken. Hij glijdt met zijn vinger langs mijn wang naar beneden. Zijn ogen op de openhangende bloes gericht. Zijn vinger glijdt langs mijn hals verder naar beneden.

Op dat moment hoor ik een stem. Job heeft het ook gehoord en schrikt. Hij laat me los en ik grijp mijn kans. Ik spring overeind en graai naar mijn fiets. Met bonkend hart begin ik te trappen, terwijl de tranen over mijn wangen rollen. Mijn ademhaling versnelt en ik begin harder te fietsen.

De gebeurtenis herhaalt zich steeds weer in mijn hoofd. Telkens zie ik het grijnzende gezicht van Job, telkens voel ik hoe hij zijn vinger over mijn huid laat glijden.

Dit is het tweede hoofdstuk. Veel plezier!
Xxx Axelle