Impossible love

Hoofdstuk 4

*POV Nathan*

Ik kom thuis van school en gooi mijn rugzak ergens in een hoekje van mijn kamer. Ik veeg met mijn arm de rommel die al eeuwen op mijn bureau ligt opzij en start mijn computer op. School kan wachten, eerst ga die video editen.

Als ik daarmee klaar ben sla ik het bestand op en neem mijn telefoon.
Ik klik op icoontje instagram en post de foto die ik vanmiddag op school nam. Nog geen seconde later begint krijg ik al 30 meldingen van likes en reacties. Ik werp een snelle blik over de namen. De meeste zijn fanaccounts, zoals altijd ook een paar haatreacties met fucking veel schrijffouten
'Ik vint dat je moet stoppen met YouTube dat is beter voor iedureen kanker kint' is een voorbeeld hiervan. Ik moet lachen. Ik moet nog eens een video maken, waarin ik deze beantwoord. Dat word vast fucking grappig.

Maar dan valt mijn oog op een naam waar ik stiekem naar zocht: xIlonax vindt je foto leuk staat er. Ik klik op de naam en kom uit een account met slechts 5 foto's. Het is niet de eerste keer dat ik deze foto's zie, maar toch kijk ik ze nogmaals. Ik weet niet waarom ik dit doe. Iets in mij is heel nieuwsgierig naar dit meisje, maar ik weet niet waarom. Ik klik op het hartje van de meest recente foto om hem te liken.

*POV Ilona*

Eigenlijk moet ik opstaan. Maar ik wil niet, ik ben bang, doodsbang voor Job. Wat als het waar was wat Brad zei, en dat hij me echt nog te pakken krijgt? Er loopt een rilling over mijn rug als ik denk aan gisteren. 'Ilona!!' Roept mijn moeder, 'opstaan, je moet naar school!' Met tegenzin stap ik uit bed.

Langzaam maak ik me klaar en tien minuten later dan anders doe ik de deur open en stap naar buiten. Mijn knieën knikken en mijn hoofd tolt van angst. Ik grijp mijn fiets en begin te trappen zo hard ik kan. Ik wil zo snel mogelijk op school zijn, zo snel mogelijk niet meer alleen zijn. Als ik langs het steegje dat door het bos loopt rijd, komt er een vlaag van angst over me heen. Ik fiets het steegje voorbij en probeer tot rust te komen.

Op school aan gekomen, ga ik naar de fietsenstalling. Ik zet mijn fiets op een vrije plaats en draai me om om naar buiten te gaan. 'Je was zo snel weg gisteren, en ik wou nog zo een leuke dingen met je doen' zegt een stem achter me. De angst blokkeert mijn luchtpijp waardoor ik moeizaam adem. Job gaat voor me staan en grijpt mijn arm. Hij trekt me naar zich toe en dwingt me hem te zoenen. Ik knijp mijn ogen toe en probeer niet te huilen. Maar het lukt me niet. De eerste traan loopt over mijn wang. 'Ilona schat, waarom huil je?' Vraagt Job spottend. Er verschijnt een grote grijns op zijn gezicht.

Ik hoor de poort van de fietsenstalling opengaan en Job kijkt op. Ik hoor voetstappen en binnen de paar tellen staat Brad naast Job naar me te grijnzen.
Nu de poort nog open staat, grijp ik mijn kans en begin te lopen, maar Job heeft me door en trekt me terug. 'Je hoeft nog niet weg te gaan hoor' zegt hij nijdig.
'Ik..' Begin ik angstig, 'ik moet naar de les' 'jij moet nergens heen, Je blijft hier' zegt hij rustig. Hij komt dichterbij en ademt in mijn nek, zijn lippen komen dichter en beginnen aan mijn huid te zuigen. Ik sta verstijfd stil, alsof ik met superlijm aan de grond geplakt ben. Het is muisstil, het enige wat ik hoor is het smakken van Job's lippen in mijn nek. Hij begint aan de rits van mijn zwarte leren jas te prutsen en daarna aan mijn bloes. 'Job niet op school, er zijn leukere plekken' lacht Brad. 'Hmm je hebt gelijk' zegt hij. Hij laat me los en kijkt diep in mijn angstige ogen. Hij brengt zijn gezicht dichter bij het mijne. 'Ik krijg je nog wel, sletje' fluistert hij. Hij laat me los en ik ren de fietsenstalling uit.

Dit is hoofdstuk 4.
Veel plezier! Je mag altijd laten weten wat je van mijn verhaal vind en tips zijn ook altijd welkom.
Vote? Comment? Follow?

Xxx