Impossible love

Hoofdstuk 32

*POV Job*

'En is het gelukt?' Vraag ik. 'Ja, hij kon er niet aan ontsnappen en zij heeft alles gezien. Ze was zo kwaad dat ze zijn bier over zijn hoofd goot.' Antwoordt ze. 'Goed gedaan nichtje, hier is je geld' ik geef het haar met plezier, ze heeft tenslotte goed werk geleverd. Alles loopt volgens plan, helemaal zoals ik het wilde. Het enige wat nu nog moet gebeuren is dat ze ongelukkig word en iemand nodig heeft die haar steunt. Dan stuur opnieuw Fiona op haar af en ze worden beste vriendinnen. Fiona brengt haar tot bij mij en dan kan ik eindelijk toeslaan. Ik heb het misschien nog nooit echt toegegeven, maar Ilona is fucking  lekker en ooit zal ik haar krijgen. Ik wil haar al van de eerste keer dat ik haar zag, maar ze was koppig en werkte tegen. Ik wou nooit toegeven dat ik verliefd op haar was en stak dat weg achter het pesten, maar ik heb er genoeg van. Ik wil haar niet zien met die mongool, het is nu mijn beurt.

*POV Nathan*

Ik begrijp nog steeds niet wat er gisteren is gebeurt. Ineens stond er een meisje voor mijn neus en voor ik het wist zoende ze me. Ik duwde haar van me af en het volgende moment maakte ik kennis met Ilona's kwade ogen. Daarna spoelde er een zee van bier over mijn hoofd en plakte ik van boven tot onder. Maar dat kon me niets schelen, het enige waar ik mee bezig was, was dat ik haar achterna moest en ik haar niet opnieuw kwijt wilde raken. Haar woorden deden pijn, en ze raken niet uit mijn hoofd. Haar stem herhaalt ze telkens weer opnieuw. Ik dacht dat je van me hield, maar blijkbaar is dat anders. Ik haat je! Ze zag er gekwetst en radeloos uit. Haar ogen keken me vol afschuw aan en ze spuwde de woorden moeiteloos uit. Ze denkt dat ik haar bedroog, maar dat was niet zo, het was dat meisje. Ze heeft onze relatie verpest en dat terwijl ze ons niet eens kent.

Ik had beloofd aan de kijkers dat ik vandaag weer een video zou uploaden, maar in plaats daarvan zit ik in de zetel. Ik staar voor me uit. Je bent haar kwijt, het is te laat. Je ziet haar niet meer terug zegt een stemmetje in mijn hoofd. Het stemmetje heeft gelijk, deze keer is het te laat. Ik zal haar nooit meer zien, nooit meer in mijn armen kunnen houden en nooit meer kunnen redden uit een nachtmerrie.

*POV Ilona*

Ik strompel naar binnen en slalom de trap op richting mijn bed. Mijn hoofd doet pijn en de tranen zijn nog steeds niet gestopt. Het is 7uur en ik moet nog in mijn bed kruipen.

*FLASHBACK*

'Ik haat je!' Brul ik. Hij kijkt me geschokt aan, mijn woorden lijken hem te raken, zijn ogen zijn waterig, alleen weet ik niet of dat door mij is of door de alcohol. Waar zat zijn verstand? 'Het spijt me' mompelt hij, waarna hij de eerste de beste straat inwandelt. Ik draai me om en wandel de feestzaal weer binnen. Ik ga aan de bar staan en bestel een drankje. 'Gaat het?' Vraagt Rayan. 'Pff' zucht ik en ik zet het drankje aan mijn lippen. Hij trek het uit mijn handen. 'Is dat wel een goed idee?' Ik weet dat hij gelijk heeft, maar ik heb de alcohol nodig. 'Ik beslis toch zelf wat ik doe?' zeg ik brutaal. 'Tuurlijk, tuurlijk' antwoord hij voorzichtig. 'Het spijt me, ik mag me niet op jou afreageren' zeg ik verontschuldigend. 'Het is niets hoor, maar moet je niet met hem praten?' 'Er valt toch niets te praten, je hebt het zelf ook gezien'
'Dat is waar, maar ik geloof niet dat hij zoiets zou doen, hij houdt van je, weet je dat?' Hij kijkt me strak aan, alsof hij in mijn ogen wil lezen of ik hem geloof. 'Misschien was het gewoon dat meisje?' vult hij zijn woorden aan. Ik zou niks liever willen dan zijn woorden geloven, maar ik kan het niet, het gaat gewoon niet.

*EINDE FLASHBACK*

...

Ik word wakker met de ergste hoofdpijn die je je kunt voorstellen. Mijn maag draait zich om als ik denk aan het feit dat ik dit zachte bed moet verlaten. Dus doe ik mijn ogen dicht en val opnieuw in slaap.  Maar ik ben nog geen twee minuten in dromenland, als mama mijn kamer binnenstormt. 'Als je kan uitgaan, kan je ook opstaan' zegt ze luid. 'Mam, niet zo luid, mijn hoofd' zeur ik. Ze trekt het laken van me af en kijkt me dwingend aan. Ik strompel uit mijn bed en zet koers richting de badkamer. Ik draai de kraan van de douche open en laat de warme stralen over me heen lopen. Ik teken met mijn vingers op de met waterdamp beslagen douchedeur. Nathan staat er, met een hartje ernaast. Al snel glijden de druppeltjes over het raam naar beneden. Het lijkt alsof het huilt, net als ik.

OW sorry, het is al veel te lang geleden. Maar ik heb examens dus ja.. Donderdag heb ik gedaan, dus vanaf dan probeer ik elke dag een hoofdstuk te uploaden. Misschien komt het volgende dit weekend nog, maar dat is niet zeker.

Xxx