INSIDE: The Forbidden Love [COMPLEET]

▪ 22

¢~ •Catharina• ~ ¢

Via de spiegel kan ik zien hoe Abigail begint te wenen. Ik draai me verbaasd om. Waar komt dit opeens vandaan. Ik loop snel naar haar toe tot we nog maar een paar meter van elkaar afstaan.

'Wat is er Abigail?' vragend pak ik haar handen vast.

'U lijkt net een ware koningin juffrouw Catharina. Ik ben zo blij voor je' antwoord ze glimlachend.

Ik doe het zelfde terwijl ik haar tranen wegveeg met mijn duim. Ze is een echte vriendin. Ik neem haar in mijn armen en geef haar een vriendelijke omhelzing. Zij is de enigste die me vanaf het begin gesteund heeft. Ze is echt trouw aan mij. En dat kan ik aan haar waarderen.

'U moet gaan! Willem staat vast te wachten' zegt ze dan spontaan.
'Oh ja' lachend lopen we naar de deur toe. Ik zet een stap buiten mijn kamer. Vanaf dat moment zet ik mijn pokerface weer op. Zoals Abigail al zei. Ik begin op een koningin te lijken. En dat kan ik maar beter vasthouden. Zo weet het volk ook dat ik mijn positie erg serieus neem.

Abigail ondersteunt me wanneer ik van de trap afloop. Mijn hand glijd over de houten leuning. Met een rechte rug zet ik de ene stap na de andere. Onderaan de trap staat Willem al op me te wachten. Bij de laatste trede heb ik Abigail haar hulp niet langer nodig. Ze overhandigd mijn hand aan Willem alsof het erg breekbaar is.

Willem geeft haar een keurig knikje. Daarna richt hij zich weer tot mij. Een lakei komt aanlopen met mijn jas en handschoenen. Ik trek alles vlot aan omdat ik zo snel mogelijk tijd alleen wil doorbrengen met Willem. We lopen gezamelijk door de entre naar buiten. Daar word mijn wens al snel verpest, wanneer ik een tweede koets zie staan. Ik frons en kijk door het raampje van de koets.

Dit kun je niet menen

Tussen al mijn familieleden inclusief Auguste en de Hertog zie ik Heer Aiden zitten. Ik sluit even mijn ogen. Hij is de broer van Willem. Ik moet het accepteren, en al zijn streken erbij. Ik kan hem niet ontlopen. Ik herpak mezelf en loop samen met Willem naar de eerste koets. Mijn moeder en vader komen tegenover ons te zitten.

'Verrasing, dit is onderdeel van je verjaardag' roept mijn moeder blij. Ik glimlach en geef haar een snelle zoen op haar wang.

'Dank u moeder' antwoord ik. Dit was dus helemaal geen date. Willem was gewoon onderdeel van het plan. Vanbinnen kook ik van woede. Het zou een leuke verassing moeten zijn. Ik ben verrast dat is waar. Maar ik voel me eerder bedrogen. Ik had me zo verheugd op een avond alleen met mijn koning.

'Is er wat lieverd?' hoor ik mijn moeder vragen. Ik bijt op mijn lip.

'Nee niets, ik heb het een beetje koud' antwoord ik snel.

'Maak je geen zorgen Catharina, we zijn er snel' antwoord vader. Ik knik vlug. Starend door het raam, volg ik alle huizen die voorbij komen. Dit beeld had ik eerder willen zien. Een dorp met burgers die een goede band met elkaar hebben. En dat dan ook nog tijdens zonsondergang. Verschillende burgers komen naar buiten om te kijken naar de koetsen. Vele van hen zwaaien omdat ze niet altijd het koninglijk gezeltschap te zien krijgen.

Tussen al deze mensen staat een jongeman van rond de 20 jaar. Hij valt erg op tussen de andere dorpelingen. De jongen heeft bruin krullend haar. Met opvallende groene ogen. Iets zegt me dat ik hem eerder heb gezien. Maar ik weet niet waar. In die fractie van een paar seconden. Vang ik een symbool op wat hij op zijn jas draagt. Het is niet ons wapen. Maar het wapen van een ander koningrijk. Ik vraag me af wat hij hier doet.
**
De rit duurde iets langer dan verwacht. Maar we zijn nu toch eindelijk aangekomen bij het theater. Voor ons zijn speciale plekken ergenens helemaal bovenin de zaal, waar niemand anders zit. Het zijn kleine balkonen. Ik en Willem delen een balkon, links van ons zitten vader en moeder en rechts aan mijn zeide zitten Alexander en Heer Aiden. Auguste en de hertog hebben een plekje onder ons balkon.

Met mijn speciale verkijker kan ik het toneelstuk precies volgen. Willem heeft er niet zoveel moeite mee. Hij kan alles met het blote oog volgen. Tussen het stuk door zijn verschillende pauzes ingedeeld. Aangezien het stuk twee uur duurt. Om eerlijk te zijn vind ik er niet heel veel aan. Maar dat zal ik nooit aan Willem toegeven.

'Excuseer mij even, ik ga naar het toilet' mompel ik tegen Willem. Hij knikt maar zegt niets. Zijn ogen zijn strak gericht op het stuk. Een jongevrouw van rond mijn leeftijd. Word net door een andere man omhooggetild in de lucht. Ik weet niet wat daar zo facinerend aan is. Maar oke.

Ik verlaat het balkon en sluit het gordijn achter me. Met trage passen loop ik over de gang richting het toilet. Hoelanger het duurt, hoe beter. Ik kan me niet voorstellen dat ik nog een uur daar moet zitten.

De deur van de toiletten komt in mijn zicht. Ik open de deur van het dames toilet. Op dat zelfde moment gaat de deur naast me open. De man, die ik juist wou vermijden, komt naar buiten gelopen. Onze blikken kruisen elkaar. Ik zet snel een stap naar binnen en wil net de deur sluiten. Wanneer Heer Aiden zich naar binnen wurmt.

'Wat wil je van me!' roep ik.

'Sst' hij legt zijn hand over mijn mond en duwt me richting de muur. Mijn ogen gaan zenuwachtig heen en weer in de zijne. Aan zijn grote zwarte puppilen kan ik zien dat hij iets gedronken heeft. Dit is niet goed. Dat is het nooit wanneer ik met deze man in een kamer ben. Ik gil tegen zijn hand aan wanneer hij zijn hand langs mijn lichaam laat glijden. Zijn vingers vinden zich een weg naar mijn hals. Ik blijf gillen. Maar mijn gil word gesmoort door zijn hand. Hij drukt zijn lippen op mijn kaak. Ik smelt onder zijn aanraking. Maar ik weerhoud mezelf ervan. Om mijn lichaam aan hem over te geven. Hij verwijderd zijn hand van mijn mond. Zijn vingers vinden zich een weg naar de sluiting van mijn jurk.

Inplaats van te gillen stel ik hem een vraag. 'Waarom doe je dit?'

'Omdat ik je nodig heb Catharina. Ik heb alles van je nodig, je liefde, je lichaam, je lippen, alles' antwoord hij. Zijn stem klinkt niet normaal. Dit is niet de zelfde man die een paar weken geleden uit een luxe koets stapte. Heb ik hem dan werkelijk zo gebroken. Tijdens het denken voel ik dat mijn jurk word losgemaakt.

'Blijf van me af!' roep ik boos. Ik druk zijn lichaam van me af. Met dit bereikt te hebben zet ik het op een lopen. Terwijl ik door de gangen ren trek ik snel mijn jurk omhoog. Ik voel de aanwezigheid van Heer Aiden een paar meter achter me. Maar ik blijf rennen. Ik sla de hoek om en ren verder. Terwijl ik net omkijk of Aiden er nog is word ik in een kamer getrokken. De deur word achter me gesloten. Angstig kijk ik om me heen totdat ik een paar bekende ogen zie.
★☆★☆★☆★
Aah nu word het echt spannend! Wie o wie zal haar redder zijn. Only I know, hihi♥

Tot de volgende keer!♥