INSIDE: The Forbidden Love [COMPLEET]

▪26

¢~ •Willem• ~ ¢

Ik houd mijn armen stevig rond haar middel. Ik kan voelen dat Catharina geniet van de wind in haar haren. En ik hoop dat ze zich altijd zo kan voelen. Vrij en toch beschermd. Omdat ik dat voor haar wil doen.

'Het is zo mooi hier', zegt ze, terwijl de wind haar blonde lokken in haar gezicht waait.

Ik kijk om me heen door het bos. En ik kan haar gelijk geven. Door de opkomende zon heeft het bos een prachtige gloed. En ook al zijn de bomen kaal. Het ziet er toch schitterend uit. Een prachtig winters tafereel.

'Net zo mooi als jij, Catharina' fluister ik in haar oor. Ik voel haar lichaam relaxen in mijn armen. En dat geeft me een geweldig gevoel. Ik pak de teugels iets steviger vast.

Mary, mijn zwarte paard, versnelt haar pas. Ik verstevig mijn grip om Catharina zodat ze niet teveel op en neer stuitert. We rijden een grote heuvel op, die aan het einde van het dorp ligt. Achter ons klinkt het paard van Aiden. Phil, een bruine mustang.

Ik laat mezelf van het paard af glijden. Catharina wacht geduldig af tot ik haar van het paard af help. Ik laat haar niet langer wachten en geef haar mijn hand. Ze neemt het dankbaar aan. Met mijn andere hand pak ik haar middel vast. Soepel glijd ze van het paard af.

Samen lopen we naar het einde van de heuvel. Met Aiden op onze hielen. Ik leg mijn hand op haar onderrug. En begeleid haar naar een speciaal plekje op de heuvel. Vanaf dit plekje kun je perfect de zonsondergang zien.

Ik laat mijn armen rond haar lichaam glijden en duw haar tegen mijn borst aan. Aiden die komt naast ons staan. Samen kijken we naar de ondergaande zon. Maar voor mij voelt het alsof we alleen met z'n tweeën zijn.

'Het is echt schitterend' fluistert ze.

Groot gelijk heeft ze. Ik heb in jaren niet meer zo'n mooie zonsondergang gezien. De wind waait zachtjes tegen ons aan. Het riet waait heen en weer op de heuvel. De warme blies geeft me dat zomer gevoel. Ik verlang echt naar de zomer. Deze koude winter heeft lang genoeg geduurt.

Ik sluit mijn ogen voor een paar seconden. In de verte klinkt het geluid van gakkende ganzen, die naar het noorden vliegen. Wanneer ik naar de hemel kijk zie ik ze boven ons vliegen. Ik laat mijn blik langzaam zakken naar Catharina. Ze kijkt naar iets in de verte. Het marktplein van het dorp.

'Daar was onze eerste ontmoeting' begint ze. Er verschijnt een glimlach op haar gezicht bij de gedachte. 'Ik wist toen helemaal niet wie u was'

'Oh maar ik herkende je meteen' fluister ik in haar oor.

Ze draait zich naar me toe. Met dezelfde glimlach op haar gezicht geklemd. Haar hand glijd omhoog naar mijn wang. 'Ik wist direct dat u de ware was Willem'

Ik bestudeer haar gezicht terwijl ze dat zegt. Haar ogen twinkelen van blijdschap en plezier. Het ziet er werkelijk betoverend uit. Hopelijk houd ze dit voor altijd vast. Zo zie ik haar het liefst. Haar sterke kant, die niemamd kan beschadigen.

'Ik ben blij om dat te horen' ik pak haar gezicht in mijn handen. Met mijn duim wrijf ik rondjes op haar wang. Dan breng ik haar gezicht verder naar voren. Mijn lippen drukken zacht op de hare. Ik voel een warm gevoel door mijn aderen stromen. Entousiasme.

'Ughm' klinkt het vlak naast ons. Ik kijk verbaasd op naar mijn broeder Aiden. Hij kijkt ons met een serieuze blik aan.

'We moeten gaan, het word zo donker' antwoord hij. Binnen een paar seconden is hij al op zijn paard gesprongen. Ongeduldig wacht hij af tot wij ook klaar zijn.

Ik help Catharina zorgvuldig op het paard. Wanneer ze goed zit klim ik er ook op. Ik pak de teugels vast en ga in vol galop achter Aiden aan. Catharina haar fijne gezicht rust tegen mijn borstkas. Haar ogen zijn gesloten, het lijkt net alsof ze slaapt. Maar ik weet dat ze nog wakker is. Ze geniet van de rit op een andere manier. Een manier waarbij al haar zintuigen gebruikt worden.

De wind die tegen haar gezicht streelt. Het geluid van vogels die voedsel zoeken voor hun kinderen. De warme huid van Mary onder haar lichaam. Alles zorgt ervoor dat ze de ultieme ervaring beleefd. Maar het mooiste is om je ogen te openen. En er van bewust zijn dat je omringd bent in die mooie natuur.

Het paleis komt in zicht. We moeten nog een paar meter rijden. Ik trek zacht aan de teugels zodat Mary in een drafje naar het paleis galopeert. Aiden is inmiddels al bij de poort wanneer wij aankomen. De zwarte poort word geopent door twee lakeien. Ze laten natuurlijk niet iedereen binnen.

Een van hen stelt voor om de paarden te begeleiden naar de stallen. Maar ik vertel hem dat het geen enkele moeite is om dat zelf te doen.

We zetten de paarden terug in de stallen. Ik haal Catharina van Mary af en zet haar voorzichtig neer op de grond. De lakeien zijn ondertussen bezig met het ontzadelen van de paarden. Samen met Catharina en heer Aiden lopen we terug naar het paleis. De deuren worden geopent door twee bediendes. Ze nemen Catharina haar mantel aan. Die ze vervolgens in een nabijgelegen kast opbergen. Zwijgend lopen we verder naar binnen.

'Bedankt voor de rit' hoor ik Catharina naast me zeggen. Ik draai mijn hoofd naar haar toe. Ze kijkt me recht in mijn ogen aan. Zo onschuldig, denk ik bijmezelf. Ik zou die groene ogen niet graag zien huilen. Maar ik weet dat dat ooit wel zal gebeuren. Nu niet. Maar ooit wel dat is zeker.
★☆★☆★☆★☆★
Oehh kleine cliffhanger! En nu is de vraag.. wat bedoelt hii daarmee? Daar komen jullie in de komende hoofdstukken achter.
Vanaf dit moment ga ik voornamelijk uit Catharina haat oogpunt schrijven. Aangezien Willem nu mysterieuzer wordt.

En het is bijna weekend! Hopelijk hebben de meeste van jullie nog een beetje plezier op school. Ik zit in vol spanning te wachten. Want precies over een week wordt ik gebelt of ik geslaagd ben. Duim voor me!

Tot de volgende keer!♥