INSIDE: The Forbidden Love [COMPLEET]

▪52

Hijgend verstopt Catharina zich tussen een paar houten tonnen. Ze kan echt niet meer. Het wordt haar allemaal teveel. Ze heeft het zo koud, haar handen beginnen oncontroleerbaar te trillen. En haar benen tintelen. Haar lichaam is in tweestrijd. Met veel moeite weet ze wakker te blijven.

Want als ze in slaap valt, dan is het gedaan. Zware voetstappen komen in de buurt van haar schuilplaats. Catharina duikt snel verder naar beneden. Ze klemt haar knieën tegen haar lichaam. Met haar hoofd in haar schoot blijft ze liggen.

"Ik zal je niks doen Catha als je nu tevoorschijn komt" hoort ze Petrus zeggen met een lieve stem. Maar ze valt niet voor zijn leugens.

Zijn voetstappen sterven langzaam weg. Catharina opent haar ogen weer. Als ze slim is neemt ze deze kans om verder te rennen. Misschien is er iemand die haar kan helpen.

Ze komt langzaam overeind. Haar hoofd begint te bonken. Dit is niet goed. Ze houdt dit nooit vol. Dit kat en muis spel zal ze niet kunnen winnen. Wat ze ook doet. Ze staat er alleen voor.

Een traan glijd over haar bleke wangen. Ze verliest met de seconde een beetje warmte uit haar lichaam.
Stap voor stap probeert ze uit haar schuilplaats te komen. Haar ogen glijden over de donkere straat vol met sneeuw die maar uit de hemel blijft vallen. Slechts een paar lantarens verlichten het pad. Maar dat is niet genoeg om de schaduwen te verlichten.

Haar ogen houden het licht in de gaten. Ze hoopt een beetje warmte te vangen, maar helaas krijgt ze het er alleen maar kouder van.

In de verte klinkt een hard geluid. Het klinkt als een shot. Angstig kijkt ze naar de richting waar het geluid weg komt. Ze moet hier weg en snel voordat wat het ook maar mag zijn deze kant op komt.

Zo snel als ze kan staat ze op. Met grote stappen loopt ze de straat uit. Haar arm houd ze voor haar gezicht om de sneeuw uit haar ogen te houden.

Aan het einde van het steeg komen twee nieuwe paden vrij. Ze kiest voor het rechter pad en vervolgd haar weg. Een twee schot klinkt. Het is dichterbij dan zonet. In alle paniek begint ze te rennen.

Helaas zijn de straten glad door de sneeuw. Catharina glijd uit en eindigt in de sneeuw. Ze blijft liggen. Haar voeten doen pijn, net als de rest van haar lichaam. Als ze hier blijft liggen zal hij haar vinden. Maar daar denkt ze momenteel niet aan. Haar gezicht is gericht naar de hemel. De sneeuw nestelt zich om haar vangen. Ze sluit haar ogen even om de sneeuw weg te vegen. Zou dit het zijn? Het gevoel dat de dood vlakbij is. Volgensmij wel, ze kan haar lichaam bijna niet meer voelen. Kleine trillingen onder haar lichaam maken duidelijk dat er iemand aankomt.

Ze sluit haar ogen. Het is voorbij hij zal haar doden en dan is ze weg.. voor altijd. Ze heeft niet eens afscheid kunnen nemen van haar ouders, Abigail en James.

Ze heeft er spijt van dat ze hem niet goed bedankt heeft. Voor alles wat hij heeft gedaan. Het is een goede man. Maar dat heeft ze hem nooit kunnen vertellen. Misschien.. met een beetje geluk. Zou ze het ooit tegen hem kunnen vertellen. Als ze dit overleeft, maar de kans is klein.

Er glijd een donkere schaduw van een gestalte over haar gezicht. Ze opent langzaam haar ogen. Catharina wil haar moordenaar in de ogen kunnen kijken. Maar tot haar verbazing is het niet Petrus die boven haar gezicht hangt. Dit kan niet waar zijn.

Ze gelooft haar ogen niet. Alle kleur verdwijnt meteen uit haar gezicht. Zo voelt zichzelf wegzakken in bewusteloosheid. Wie had ooit gedacht dat juist hij haar zou vinden.. Willem.