INSIDE: The Forbidden Love [COMPLEET]

▪56

                   POV Catharina

Ik loop samen met James de trap af. Mijn arm haakt in de zijne. Hij begeleid mij de trap af. Onderaan de treden staan mijn vader, moeder, Abigail en Willem. Hij heeft een zwakke glimlach rond zijn lippen.

Het doet pijn om hem zo te zien. Hij heeft haar tenslotte gevonden. Ze laat haar ogen over zijn lichaam glijden. Hij draagt een zwart pak. Willem lijkt net op een butler. Ze glimlacht in haar zelf bij het beeld. Haar blik keert terug naar James. Hij kijkt vertederend op haar neer.

Het voelt zo goed om bij James te zijn. Dit warme gevoel heb ik echt gemist. Het tintelt vanbinnen. Ik houd hem nog wat steviger vast.

"Ik ben een beetje zenuwachtig" zeg ik met een nerveus glimlachje.

"Dat maakt niet uit Catharina, ik ben ook zenuwachtig" fluistert hij terug.

Ik knik en stap de laatste tree af. Mijn moeder vliegt me in de armen. Er verschijnen tranen in haar ogen. Mijn vader geeft James een hand en bedankt hem.

"We hebben je zo gemist Catharina, wat zal je bang geweest zijn lieverd. Gelukkig ben je nu weer veilig thuis" zegt ze tussen de tranen door.

We blijven even zo staan voordat ik besluit om mijn vader te groeten. Hij sluit zijn armen rond mijn heupen en tilt me een stukje van de grond. Ik giechel bij het gebaar. Ik blijf toch zijn kleine meisje.

Vrouwelijke stemmen galmen door het paleis. Ik kijk om me heen, Auguste en Maria komen naar me toe gerent. Achter hen lopen Alexander en de Hertog.

Wat heb ik hen gemist. We verzamelen ons in een gemengde kring. Mijn ogen vullen zich met tranen. Het doet me zoveel om mijn familie weer terug te hebben. Auguste laat me niet meer los. Uiteindelijk zorgt Maria ervoor dat ze toch afstand neemt. Er worden mij allemaal vragen gesteld. Maar ik heb enkel oog voor mijn neef Willem die naast mijn vader om zich heen kijkt.

"Excuus mij even" ik stap naar hem toe. Hij kijkt op, zijn ogen geven een eenzame uitstraling. Ik pak zijn hand vast en trek hem mee. Een paar meter verderop laat ik zijn hand los.

"Wat is er aan de hand Catharina?" vraagt hij langzaam.

Ik glimlach en knuffel hem. Ik heb hem niet op een juiste manier kunnen bedanken. Daarom kies ik dit moment om het juist te doen.

"Bedankt Willem, voor alles" ik voel zijn armen rond mijn rug glijden.

"Geen dank, ik doe alles voor mijn nichtje. Het spijt me dat ik geen goede verloofde kon zijn. Ik heb er vreselijk spijt van" ik voel zijn stem breken. Hij moet niet langer lijden aan deze pijn. Ik vergeef hem voor zijn daden.

"Ik vergeef je Willem"

Ik laat hem los en leun wat verder naar achter. Het is goed zo, ik hoop dat we beide een goede toekomst zullen treffen. Ook al zijn we niet meer bij elkaar. Hij blijft mijn eerste liefde, die vergeet je niet zomaar. Wij hebben onze eerste kus gedeeld.

Maar nu krijg ik een nieuwe toekomst samen met James. Wij gaan nieuwe herinneringen maken.

Samen met Willem loop ik terug naar de rest. James begeleid me richting naar het speciale diner voor mijn terugkomst. Gehele tijd houd hij mijn hand stevig vast. Het eten is heerlijk, iedereen is gelukkig. Maar er is iets wat ontbreekt.

"Waar is Heer Aiden?" ik verwachtte hem ook bij het diner. Maar hij is niet gekomen.

Willem verslikt zich wanneer ik zijn broers naam noem. Ik kijk hem fronsend aan. Mijn vader begint rood aan te lopen van woede. Ik leg mijn bestek neer en kijk beide heren vragend aan.

"Kan iemand mij uitleggen wat er gaande is?"

Willem kucht en neemt het woord, "Catharina, Aiden is medeverantwoordelijk voor je ontvoering"

Mijn ogen worden groot. Wat, mijn eigen neef. Dit kan niet waar zijn. Waarom zij hij dat in godsnaam doen. Weet hij wat ik allemaal heb meegemaakt?!?!

"Waar is hij nu?" vraag ik in monotoon. Mijn emoties sterven langzaam weg. Dit breekt mijn hart.

"In de kerkers, je zult geen last meer van hem hebben Catharina, ik zal je beschermen" fluistert James naast me.

Ik neem een grote hap adem en blaas dan de lucht weer naar buiten. Ik draai me glimlachend terug naar de gasten.

"Laten we verder dineren. Dit hoort een geweldige avond te zijn" ik hef mijn glas.

James komt naast me overeind uit zijn stoel. Hij heeft zijn glas champagne in zijn hand.

"Ik wil graag iets mededelen," zijn ogen make contact met de mijnen. Ik weet wat er komen gaat mijn hart gaat als een dolle te keer. "Catharina en ik gaan trouwen"

Het is even stil maar dan volgt er een groot applaus. Iedereen begint met klappen waaronder mijn vader en moeder. Alleen Willem blijft stil op zijn stoel zitten. Er hangt een depressieve sfeer om hem heen. Ik voel James zijn hand de mijne vastpakken. Hij glimlacht naar me, zijn glimlach is vol met liefde. Ik lach terug en hef net zoals hij mijn glas.

Willem doet het zelfde maar niet zo enthousiast als de rest. Ik voel mijn hart samenknijpen. Het is pijnlijk om dit te zien. Ik had gehoopt dat hij blij voor mij zou kunnen zijn. Maar helaas.

Ik frons en zak langzaam weer neer op mijn stoel. Wat moet ik doen?