INSIDE: The Forbidden Love [COMPLEET]

▪44

Catharina

Peter leid ons naar een klein huis aan het einde van de stad. Hij houd witje aan haar teugels vast terwijl ik half slapend op het paard zit. Ik had eigenlijk al moeten terugkeren. Maar daar is het nu te laat voor. Het is me niet gelukt om James te vinden. En ik ben bang dat ik de kans ook niet meer zal krijgen. Hij is waarschijnlijk allang de stad uit.

Ik heb mijn tijd in die herberg doorgebracht. Terwijl ik buiten voor Willem kon zoeken. Ik zucht en laat me voorover op het paard zakken. Het is allemaal voor niets geweest.

Waar doe ik het eigenlijk allemaal voor? Ik laat me zo armzielig behandelen. En dat allemaal voor één simpele wachter. Als mijn leven goed was gelopen, dan was ik nu getrouwd geweest met Willem. Misschien was ik nu al in verwachting van mijn eerste kind. Willem.. Hoe zou het met hem gaan? Zou hij nog regelmatig aan mijn denken? Zijn fouten bezuren, en daden berouwen?

Ik zou het niet weten. Maar ik mis hem wel. Het zijn niet de gevoelens die ik eerder bij hem voelde waardoor ik hem mis. Hij is mijn familie, mijn jeugd vriend. En nu is hij weg, misschien wel voorgoed.

En Aiden.. Ik weet niet waar hij uithangt. Hij is iets langer onder ons dak gebleven. Maar ik heb niets meer van hem gehoort. Zou hij nog thuis zijn? Of is hij ook vertrokken.

Ik voel een pijnlijke steek door mijn hoofd schieten. Mijn oogleden voelen zwaarder. En voordat ik het weet beland ik in een diepe en stille slaap.

Wat voelt als uren is in werkelijkheid minuten. Ik kan eindelijk de kracht vinden om mijn ogen te openen. Ik ben in een donkere kamer. Het is er smerig, vuil is op de stenen muren besmeurd. Hooi, gras en modder ligt op de grond. En er hangt een vieze zweterige geur. De kamer is erg vochtig en benauwd. Ik wil hier weg.

Met handen en benen klim ik overeind. De kamer draait heen en weer voor mijn ogen waardoor ik weer snel op de vloer terecht kom.

Wat is er met me gebeurt? Ik controleer mezelf op wonden. Maar alles lijkt in orde te zijn. Een zucht van opluchting glijd over mijn lippen. Er is niks met me aan de hand. Maar waarom ben ik hier dan? Waar is Peter gebleven?

"Help! Iemand, alstublieft help me!" roep ik zo hard mogelijk. Maar mijn droge keel weerhoud me ervan.

In de verte hoor ik voetstappen. Er klinkt geritsel bij de deur richting de kamer. Een straal van licht schiet naar binnen als de deur wordt geopend. In de deur staat niemand minder dan Peter zelf. Waarom heeft hij me hier opgesloten?

"Wat doe ik hier?" vraag ik hem.

Hij leunt tegen de deurpost aan en neemt mijn zielige gestalte in zich op. Een bittere lach rolt over zijn lippen. Ik voel mezelf in één zakken. Dit is foute boel.

"Je zocht toch een slaapplek prinses? Nou hier heb je er een" antwoord hij. Het woord "prinses" spuugt hij uit als gif. Hij weet het dus.

"Hoe?"

Hij rolt met zijn ogen en loopt dan verder de kamer in. Vlak voor mijn tengere postuur, zakt hij door zijn knieën. Hij neemt mijn kin tussen zijn vingers, zijn intimiderende blik kruist de mijne.

"Ik herkende je meteen, herken je mij niet Catha?" vraagt hij galant.

Ik schud langzaam mijn hoofd. Hij fronsd en leunt verder naar voren. Ik voel zijn warme adem in mijn nek.

"Je vriend heeft mijn maat vermoord in het bos" fluistert hij.

"James?" vraag ik met grote ogen.

Peter trekt zich terug en knikt dan. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Waarom ben ik hier dan? Wat wil hij van mij?

"Door hem is ons plan ten onder gaan, dus nu heb ik een plan B. En daar speel jij een belangrijke rol in prinses"

Hij glimlacht en staat dan op.

"Wat ga je doen?" vraag ik in paniek.

"Hmm nog niets. Maar als hij niet opschiet.. Laten we zeggen dat we een hoop plezier gaan beleven. Ik dan tenminste" en met dat gezegt verlaat hij de kamer weer.

Ik word omringd door het duister. Mijn hoop zakt langzaam weg. James zal me hier nooit vinden. En ik wil absoluut niet weten wat Peter zijn bedoelingen zijn. Ik ben misleid door zijn charmes.

Alsjeblieft james.. kom mij redden, voor de laatste keer.