INSIDE: The Forbidden Love [COMPLEET]

▪59

Foto: Trouwjurk Catharina
Dagen worden weken en weken worden maanden. De bruiloft treed sneller aan dan dat ik dacht. De laatste voorbereidingen worden getroffen. Mijn witte jurk hangt aan de kast. Ik kijk in de spiegel. Mijn haren zijn uitgekamt en liggen los over mijn schouders.

Ik loop met trage passen naar het raam en kijk naar buiten. Een grote menigte is verspreid over het plein. De kerk waarin we trouwen ligt iets verder dan de stad. De kamer waarin ik me momenteel bevind is dezelfde ruimte waarin mijn moeder zich ook voorbereide op haar bruiloft.

Nu ben ik alleen. Maar over een paar minuten zal Abigail me in mijn trouwjurk helpen. Ik ben er niet helemaal bij. Mijn gedachtes zijn erg afwezig. De dagen na Willem zijn vertrek zijn vreemd verlopen. Ik heb dromen gehad over de ochtend toen hij een kus op mijn mondhoek drukte. Ik heb nachtmerries gehad van de dag toen hij het paleis verliet en die woorden in mijn oor fluisterde.

En vandaag zal hij er zijn. Hij zal getuige zijn van mijn "Ja" woord. Alleen zal ik het niet tegen hem zeggen maar tegen James.

Ik laat een diepe zucht los. Ik heb meerdere malen gehoord van andere vrouwen dat je kan twijfelen op zo'n cruciaal moment. Maar ik pieker nu al. Is dit wat ik wil. Wordt ik gelukkig bij James. Of maak ik een fout die ik de rest van mijn leven zal bezuren.

Een traan loopt over mijn wangen. Ik heb geen keuze. Ik wil beide heren niet kwetsen.

James, hij heeft me zo vaak gered. Hij is verliefd geworden op wie ik ben. En ik ben verliefd op hem geworden door wie hij is en zijn smaakvolle karakter.

Willem, hij is familie, een jeugdvriend. Ik ben verliefd op hem geworden en niet om zijn titel. Zijn glimlach gaf me altijd warmte.

Maar hij heeft me ook vreselijk veel pijn gedaan.

De deur naar de kleine kamer gaat open. Ik veeg snel mijn traan weg en draai me dan om.

"Daar is de schitterende bruid" Abigail houd haar armen gespreid en omhelsd me.

"Het is tijd om de jurk aan te doen" zegt ze enthousiast.

Ik giechel om haar reactie, "het lijkt bijna of jij gaat trouwen"

Ze wuift mijn commentaar weg met een lach en helpt me in mijn jurk. Ik kijk naar mezelf in de spiegel terwijl de jurk zich rond mijn lichaamsvormen wend. Het ziet er prachtig uit. De lange plooien die meedansen terwijl ik beweeg. En de gouden siervormen rond mijn jurk. De jurk is al jaren oud maar toch pas ik er nog in.

Met mijn hand glijd ik over de zachte stof. Het is dan echt zo ver. Alleen mijn haren en accessories moeten nog worden gedaan en dan ben ik er klaar voor.

Ik laat het allemaal over me heen komen. Zodra ik klaar ben komt mijn moeder binnen. Ze brengt haar handen naar haar lippen. Haar adem stokt even zodra ze mij ziet. Tranen dreigen haar ogen te verlaten maar ze bedwingt zich.