INSIDE: The Forbidden Love [COMPLEET]

▪ 23

¢~ •Catharina• ~ ¢

'Jij..' fluister ik. Hij plaats zijn hand over mijn lippen als teken dat ik stil moet zijn. Ik kan aan de andere kant van de deur een zwaar gehijg horen. Dat moet heer Aiden zijn. Mijn lichaam begint te trillen. Ik kan zijn aanraking nog steeds voelen op mijn huid. Mijn trillende lichaam word beschermd door twee stevige armen. Ik adem een paar keer diep in tot ik weer kalm word.

Wanneer het veilig is laat hij me weer gaan. Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Je bent die jongen uit het dorp' fluister ik zacht.

Hij knikt. 'Jij bent dat meisje uit die koets' antwoord hij. Zijn mondhoek gaat een beetje omhoog.

Ik glimlach en draai mijn hoofd een beetje. 'Wat doe je hier eigenlijk?' vraag ik.

'Genieten van het toneelstuk, wat anders?' antwoord hij. Ik trek mijn wenkbrauw op door zijn woorden.

'Genieten.. het is echt vreselijk' antwoord ik lachend. Wauw dat ik me al zo snel bij iemand op mijn gemak voel. Ik lach nooit in het bijzijn van onbekenden of mensen in mijn familiekring.

'Gelukkig' zucht hij, 'ik dacht dat ik de enigste was die dat vond' lacht hij.

Hij steekt zijn hand naar me uit die ik dankbaar aanneem. Ik help mezelf overeind. Hij laat mijn hand nog niet gaan. Pas als ik mijn hand verwijder.

'Mijn naam is James' zijn naam komt me niet onbekend voor.

'Catharina, aangenaam kennis te maken. En bedankt trouwens' antwoord ik.

Hij lijkt even een geest te hebben gezien. Zijn gezicht trekt helemaal wit weg. Ik kijk hem vragend aan. Wat is er aan de hand. Voelt hij zich niet lekker? Heeft hij een ziekte?

'Wat is er? Voel je je wel goed' vraag ik.

'U bent Catharina?' vraagt hij verbaasd.

'Dat lijkt me duidelijk' antwoord ik nuchter. Wat gaat er om in deze jongeman. Hij is nog steeds niet bekomen van de schrik. Ik wil net mijn hand op zijn rug leggen. Als hij ineens een stap terug zet.

'Ik wist niet dat u Catharina was' stottert de arme ziel nerveus. Ik geef hem een zwak glimlachje en zet dan een stap naar voren.

'Ben ik dan echt zo gevreesd onder het volk?' ik doe een poging om zijn humeur op te vrolijken. Maar het lijkt niet echt te werken.

'Sorry juffrouw, maar ik behoor niet tot uw volk' antwoord hij. Zijn houding verstrakt, ik voel meteen dat ik met iemand te maken heb van een gelijke rang.

'Wie bent u dan als ik vragen mag?'

'Ik ben de prins van Dinsbul, dat rijk kruist de uwe' antwoord hij. Ik maak snel een buiging voor hem. Ook al lijkt hij niet erg op een prins. Dit is wel zo fatsoenlijk om te doen.

'U hoeft niet te buigen Catharina' antwoord hij op mijn respectvolle gebaar.

Ik glimlach bescheiden en laat mijn blik naar de grond zakken. Hij is heel erg aardig voor een prins. Natuurlijk is Willem ook een prins, maar hij wordt binnenkort koning. En de meeste troonopvolgers zijn een spiegelbeeld van hun ouders. Maar aan James valt te merken dat hij een vrije ziel heeft. En dat geeft me een beetje een vertrouwd gevoel.

'Wat brengt u hier Heer James?' ik durf hem weer in zijn ogen te kijken. En wanneer ik dat doe zie ik hem vriendelijk terug staren.

'Ik ben hier om u te beschermen' antwoord hij.

Beschermen? Waarom heb ik bescherming nodig? Komt er een oorlog aan waarvoor ik zal moeten vrezen? Heer James heeft mijn vragende blik opgemerkt.

'Ik kom u beschermen omdat u in gevaar bent. Wanneer u en Prins Willem trouwen, zal u gekroond worden. Er zijn veel mensen die u dood willen Juffrouw Catharina. Daarom ben ik hier'

'En wie zegt dat u niet in een complot zit met de vijand om mij te doden?'

'Dan had ik nu allang mijn kans geslagen' antwoord hij kil. Ik krijg er de kriebels van.

'Waarom willen ze mij eigenlijk doden? Wat heb ik misdaan' er beginnen zich tranen te vormen in mijn ogen. Maar ik wil hem niet mijn zwakke kant laten zien. Daarom houd ik me sterk.

'Wanneer u de troon bestijgt, bent u de machtigste vrouw van Europa. Veel mensen met een kwade geest willen dat voorkomen' antwoord hij.

Ik laat mijn hand langs mijn gezicht glijden. De warmte in mijn wangen is totaal verdwenen. En ik weet zeker dat ik zo wit als een doek ben.

'Waarom heeft niemand mij hier iets van verteld' zucht ik.

'Om u te beschermen neem ik aan' het stelt me echter niet echt gerust.

Ik kijk James diep in zijn ogen aan. Hij heeft een vriendelijk gezicht. Ik krijg geen gevoel dat hij me iets aan zou willen doen. Misschien moet ik hem toch maar vertrouwen. Hij heeft me tenslotte ook gered van Heer Aiden.

'Heeft iemand u gestuurd?' vraag ik uit nieuwsgierigheid. Het lijkt namelijk echt iets wat vader zou doen.

'Nee, ik ben uit mezelf gekomen. U bent een goed persoon Catharina. En mensen zoals u kunnen wij niet missen in deze wereld. Ik weet zeker dat u goed zult zijn voor het koninkrijk als koningin'

Ik smelt bijna door zijn woorden. Nog nooit heeft iemand zoiets krachtigst tegen mij gezegd. Ik weet zeker dat hij me zal beschermen. Zijn woorden liegen er niet om. Ik voel me erg dankbaar voor zijn daden. En dat laat ik zien door een kus op zijn kaak te drukken.

'Bedankt Heer James, ik geef u mijn vertrouwen' hij glimlacht, zijn wangen kleuren naar een zacht roze. Ik kijk hem giechelend aan.

'Zal ik u terug brengen naar uw man?' vraagt hij dan.

'Graag'

Ik trek mijn jurk iets omhoog en loop dan achter James aan. Ik staar tegen zijn gespierde rug aan, wat word bedekt met een stof gemaakt van dik leer. Maar zijn spieren zijn duidelijk te zien. Mijn ogen dwalen af naar zijn armen. Ik weet zeker dat hij een hert kan wurgen met die spieren.
'Deze kant op' mompelt hij.

Ik knik zwijgend toe. Ergens in de verte kan ik muziek horen. We zijn dus vlak in de buurt. Ik volg James die op het geluid afloopt. Nadat we door nog een paar gangen zijn gedwaald, komen we eindelijk aan bij de verdieping met al de balkonnen.

'Weet u nog welke het is?' vraagt James naast me.

Ik kijk even goed rond tot mijn oog valt op een balkon waarvan het gordijn openhangt. Dat zou ons balkon moeten zijn vermoed ik. Samen met James loop ik er naartoe. Wanneer ik het gordijn open zie ik dat het balkon leeg is.
'Waar is Willem?' ik draai me met een ruk om naar James. Hij lijkt net zo verbaasd als ik.

'Laten we hem zoeken' besluit hij. Ik knik en loop achter hem aan.
★☆★☆★☆★
Hahaha wat een clifhanger dit. Sorry dat ik het een beetje mysterieus maak. Maar dat vind ik juist zo leuk.
Ik heb nu eindelijk vakantie! Vandaag moest ik de rekentoets maken. En gurllss.. ik heb nog nooit zo zitten te strugelen met een toets. Ik gok dat ik een 3 haal. Lol we zien het wel. In iedergeval kan ik nu weer de hele dag door schrijven. En natuurlijk vakantoe vieren. Hopelijk zijn jullie ook vrij of krijgen jullie nog vakantie. Voor de mensen die nog wel naar school moeten, sterkte!♥

Tot de volgende keer!♥