INSIDE: The Forbidden Love [COMPLEET]

▪49

James loopt naar de uitgang. Hij wordt begroet door een van de butlers. Hij groet hen terug en loopt verder. Maar dan bedenkt hij zich. James draait zich terug naar de butler en kijkt hem doordringend aan.

"Heeft u Catharina een paar dagen geleden voor het laatst gezien?"

Het zou wel logisch zijn. Deze man neemt en geeft iedereen zijn mantel aan. Hij kan Catharina niet zonder mantel naar buiten hebben gestuurt. Het is vreselijk koud buiten. Ieder mens met gezond verstand draagt warme kleding wanneer zei naar buiten moeten.

"Dat is correct mijn heer" antwoord de butler beleefd.

"Heeft u iets opgemerkt aan haar gedrag?"

James zet een paar stappen dichter naar de man. Hij wil niet te intimiderend over komen. Maar hij wil elk woord goed kunnen horen.

"Juffrouw Catharina was erg haastig", hij strijkt bedenkelijk met zijn hand langs zijn kin.

James wacht geduldig toe tot de man zijn verhaal vervolgd. Deze man is waarschijnlijk een van de laatste personen die Catharina heeft gezien. Alles wat hij vertelt kan waardevol zijn.

"Ik heb juffrouw gewaarschuwd voor de kou die buiten heerst, tevens heb ik haar een paar handschoenen aangeboden en een warme sjaal"

James knikt langzaam. Hij produceert  de informatie. Wat kan hij nu doen? Het is het beste als hij buiten het kasteel de paden gaat verkennen. Hij weet nu met welke muiltjes ze is vertrokken, wat ze aan heeft. En hij heeft ook zo'n vermoeden hoe ze vertrokken is.

"Dankuwel, deze informatie is van waarde"

***

De deur gaat krakend open. Met een geschokte gezichtsuitdrukking staart Catharina naar de deur. Met het licht wat amper naar binnen komt kan ze zijn gezichtsuitdrukking lezen. Hij lijkt kalm te zijn. Dat geeft haar ook wat rust. Ze wil hem niet kwaad zien. Dan gebeuren er vreselijke dingen.

"Catha, hoe voel je je?" vraagt hij vriendelijk.

Ze heeft hem al een tijdje niet meer zo gezien. Sinds hun ontmoeting is hij vreselijk veranderd. Hij is erg kil en mysterieus, zijn emoties geeft hij niet graag prijs. Het is een façade die hij op zet. Maar ze trapt er niet weer in. Ze laat haar niet verlijden door zijn verrote ziel.

Daarom besluit ze te zwijgen. Het is misschien niet de beste keuze. Maar ze weigert om toe te geven. Hij heeft al genoeg van haar af genomen. En het laatste wat ze heeft laat ze niet van haar afpakken.

"Ik praat tegen je, kijk me aan Catha" Peter zakt voor haar neer. Hij laat zijn vingers rond haar kin glijden en drukt haar gezicht dan zo omhoog dat ze wel naar hem moet kijken. Haar ogen staan dof. Ze is zo vermoeid en verzwakt. Het zal niet lang duren voordat ze inaanraking komt met dodelijke ziektes.

"Kijk toch, je bent zo broodmager. Terwijl ik je toch elke dag eten geef. Wat heb je gedaan Catha, waarom weiger je mij voedsel. Ik wil je in leven houden voor zo lang het kan. Maar je maakt het me te moeilijk" 

Ze reageert niet, haar blik glijd achter hem. Naar de openstaande deur. Wat zou ze graag door die deur willen rennen. Opzoek naar vrijheid. Maar haar lichaam werkt niet mee.

Ze voelt dat haar lichaam verplaats wordt. Catharina sluit haar ogen. Ze voelt warmte om haar lichaam. Zijn adem blaast in haar nek. Hij mompeld woorden maar ze kan het niet verstaan.

Haar lichaam wordt neer gelegd op iets zachts. Dit voelt zoveel beter dan de koude vochtige grond waar ze eerder lag. Ze opent voorzichtig haar ogen. Boven haar ziet ze een rieten dak. Via haar ooghoek heeft ze uitzicht op een brandende haard. Naast de haard zit Petrus op zijn knieën. Met in zijn handen een schaal vol water. Hij haalt een lap stof tevoorschijn en doopt die in het water.

Wanneer hij zich weer naar Catharina toedraait, staren de twee recht in elkaars ogen. Er hangt een ongemakkelijke stilte. Maar Catharina eërgerd haar er niet aan.

Petrus pakt de schaal op en knielt naast het bed neer waar Catharina op ligt. Hij wringt de doek uit en doopt deze rond haar gezicht.

Catharina volgt elke beweging die hij maakt. Ze kan niet geloven dat haar gijzelaar haar wast. Na al die uren die ze in de koude cel heeft volgebracht, hij zij niets tegen haar. En nu ligt ze hier, wederom in stilte. Maar nu maakt hij haar schoon. Ze was er echt aan toe.

Ze sluit haar ogen weer. Een zucht van opluchting verlaat haar lippen.

"Wil je nu tegen me praten?" hoort ze hem stilletjes vragen.

"Waarom?" mompelt ze zacht.

"Omdat ik wil praten" antwoord hij op zijn beurt.

Ze opent haar ogen en kijkt hem aan. Een vragende blik in haar ogen. Ze begrijpt het niet. Waarom wil hij juist nu praten.

"Waarover?" fluistert ze bijna.

Petrus leunt iets dichter naar voren todat hij op ooghoogte met Catharina is.

"Jou" antwoord hij.

Haar adem stokt in haar keel. Wat bedoelt hij. Wat gaat er om in zijn hoofd. Ze kijkt hem niet begrijpend aan.

"Wat bedoeld u?" ze knipert zwakjes.

"Ik wil jou Catharina, elk deel van je"