Tatlı İntikam (TAMAMLANDI)

Beter Ol!

Okurcuklarım artış göstermişsiniz bakıyorum...
Beni bu sayıyla bile çok sevindirdiniz.Hepinize teşekkür eder iyi okumalar dilerim...

<3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3

Simay'dan

Sabah esneyerek uyandığımda sert bir bedenin üstünde yattığımı farkettim.Kaşlarımı çatıp dün neler olduğunu algılamaya çalıştım.Tabi ya, Urazla birlikte yattık dün.Allahtan başka mânâda demedim bu lafı.Yoksa çok kötü şeyler olurdu.Kafamı yavaşça kaldırıp Uraz'ın surat ifadesine baktım.Masumca uyuyordu.Pürüzsüz yüzünü hiç bu kadar yakından inceleme fırsatım olmamıştı.Ama böyle de vakit kaybedemezdim, kendimi burada öldürülmeden bir an önce yola çıkmalıydım.Otostop için geç kalabilirdim.Yataktan yavaşça kalktığımda yatak gıcırdadı.Yüzümü buruşturarak aynı pozisyonda kaldım.Uraz kıpırdanmaya başlayınca nefesimi tutup hareketsiz kaldım.Gözlerimle onu takip ettim ve uyuduğuna kanaat getirdim.Pozisyonumu bozup parmak uçlarımda yavaşça kapıya doğru ilerledim.Kapının kulpu eski demirlerden yapılmıştı ve bu da demek oluyordu ki kapı gıcırdayarak açılacaktı.Sessizce oflayarak, elimi kulpa götürdüm ve aşağı indirdim.Amacım tabikide buradan kaçmaktı!

Çıkan sesle yüzümü buruşturup gözlerimi kapattım.Allahım nolur şuradan sağ salim çıkayım.Valla bir daha okuldakilere çelme takmayacağım.Vee...Bir daha Nisa'nın kahvesine tükürüp ona 'sana bol köpüklü kahve yaptım' diye yutturmayacağım.Söz!!!
Evet sadece bunları yapsam yeterliydi.Sonrasını belki ormanda kaçarken düşünebilirdim.

Kapı sağ salim açılınca arkamı dönüp uyuyan güzele baktım.Horul horul uyuyordu, yazık...Sırıtarak ona öpücük yolladım ve kapıdan çıkıp salona geldim.Etrafı toplamak isterdim ama elimiz mahkum be Uraz! Neyse yapcak birşey yok diyerekten hazırlanıp sessizce dış kapıyı açtım.Yani sadece açmaya çalıştım.Off sıkıştı mı bu kapı?Niye açılmıyor?!Lanet olsun, açılsana bee! Çıkan sese aldırmadan kapının kulpunu hunharca asılıyordum açmak için ama nafile.Şimdi ağlayacaktım, buradan gitmem gerekiyordu.Beni öldürecek kişinin yatağında yatmıştım, hemde göğsünden uyanarak.Şu hale bak!

"Bunu mu arıyordunuz acaba?"

Çıkan sesle yerimde irkilip arkamı döndüm ve rahatlamış bir ifadeyle Uraz'a baktım.Elini havaya kaldırmış anahtarı sallıyordu.Gülümseyerek "Aa evet.Kilitli miydi bu kapı ya?Bende diyorum niye açılmıyor.Teallam yaa..." dediğimde ayakkabımı çıkarmadan yanına gittim.Eline uzanıp anahtarı alacağım sırada kolunu yere indirdi ve kolumu sıkıca kavrayıp kaşlarını çattı.Yine naptım ya?

"Kızım sen manyak mısın?!Kapıyı kilitlemeden niye yatayım?Seni kaçırdım ve sen benim rehinemsin!Anladın mı?!Bu evde ona göre davranacak ve benim koyduğum kurallara uyacaksın!Yoksaa...yoksa seni Ilgaz'ın düştüğü durumdan daha beter hallere düşürürüm."

Gözlerim dolduğunda başımla dahi onaylamadan kolumu hızla elinden kurtarıp elindeki anahtarı almaya çalıştım.İzin vermeyince bağırarak "Sen ne istiyorsun lan benden nee?!Öldürecek misin beni?!Hadi öldür!!Öldürsene!!" dedim iki elimle kendimi göstererek.Bu yaptığımdan sonra durmayacaktım.Gaza gelmiştim bir kere.Uraz'ın kaşları çatıktı ve elleri yumruk halini almıştı.Beni öldürse daha iyi olurdu belki de.Bu dünyadan ve saçmalıklardan uzaklaşmış olurdum.

"Neyi bekliyorsun ya?! Hadi, öldürsene! Babam olacak o herifin yaptığı hatanın bedelini niye bana ödetiyorsun ha niye?! Bu kadar mı acımasızsın sen? Bu kadar mı düştün? Psikopat herif!"

Neyime güvenip bağırıyordum, bilmiyorum ama kendimi acayip rahatlamış hissediyordum.Gözlerimin çok sık dolduğu şu aralar artık yaş akıtabileceğim an geldi ve hıçkırarak ağlamaya başladım.Yaylı koltuğa oturup elimi yüzüme kapattım.Boğuluyormuş gibi sesler çıkarıp ağlarken aklıma kitaptaki ağlayan kızlar geldi.
Klasik kitaplarda hep böyle olmaz mıydı?