Tatlı İntikam (TAMAMLANDI)

Kurtar Beni

~ Bütün herkese iyi okumalar...
~ Hapishane Kaçkını sizleri bekliyor, onuda okuyun lütfen...
~ Simay ve Uraz'ı bu bölüm neler bekliyor?
~ Multimedyada Nisa var❤️

|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|

Simay'dan

Vücudumun titremesine mani olamamam kendimi yorgun ve güçsüz hissetmeme neden oluyordu. O adam benim çığlığımı beklermiş gibi hazırlıklı duruyordu ve dudakları tehlikeli bir şekilde yukarı kıvrılmıştı. Bana bu acıyı neden yaşatıyordu? Ben neden babam olacak adamın acısını görüyordum? Hiç kimsenin ruhu duymuyordu, benim çektiğim acılardan bihaberlerdi.

Ellerimi akan yaşlara rağmen ağzıma götürüp çığlığımı bastırdım ve karanlık odadaki duvara yaslandım. Kendimi çok iğrenç hissediyordum. Korkum beni bu denli güçsüz düşüren tek gerçekken asıl sebep o adam için üzülmüş olmamdı. Beni birisi boğuyor gibiydi sanki. Ellerini hiç gevşetmeden boğazımı sıkıp nefes almamı engeller gibiydi. Uraz'ı şu an görmeye o kadar çok ihtiyacım vardı ki... Ona doya doya sarılsam o da bana herşeyin geçtiğini söylese...

Ahh hayallere bak!

Yaşlarımın ardı arkası kesilmezken elimin ağzımdan çektim ve kilitli olan kapıya doğru ürkek adımlarla ilerledim. Ben buraya kendi emin adımlarımla girmişken neden birdenbire korkaklaşmıştım?

Kapıyı yumrukladım ve bağırdım. Zaten çığlık attığımdan dolayı sesim iyice açılmış ve boğazım acımıştı. Bundan da bir zarar gelmezdi herhalde?

"Açın şu kapıyı! Babamı göreceğim!"

Evet babam demiştim. Her ne kadar hata yaparsa yapsın o benim öz ve öz babamdı. Ondan vazgeçemezdim hele de o kesik parmaklarını gördükten sonra aklım kaçmak için yer arar olmuştu. Kendime engel olmalıydım. Kapının ardındaki ses Uraz'ın babasına aitti. Adını bile bilmiyordum!

"Baban öldü küçük kız, onu ancak öteki tarafta görebilirsin. Ama hemen görmek istiyorsan üç saat sonra olan ölümünü şimdiye alabilirim. Ne dersin?"

Dilim damağım kurumuştu. Babam ölmüş müydü? Onu öldürmüş müydü? Ölü bir bedenin parmaklarını mı görmüştüm ben?

Beni öldürecek miydi peki? Ilgaz'a ben mi kötülük yapmıştım? Cezasını çekmesi gereken kişi çekmişti peki ya ben? Ben neden herşeyin sorumlusu olarak görülüyordum?

Gözümden bir damla daha yaş aktı. Kaybediyordum kendimi, kendi benliğimi. Ruhum bedenden çıkmak için adeta kelebek gibi kanat çırpıyordu. Bu da benim kalbimi ve onurumu okşuyordu.

Uraz neredesin?

Sana ihtiyacım var...

"Sesin kesildi bakıyorum da. Ölmek sandığın kadar kolay değilmiş demek, değil mi? Ama o adama çok kolay oldu? Değil mi?!"

Sesi sonlara doğru artış gösterirken gözlerimi sımsıkı kapatıp açtım ve ağzımda biriken hıçkırıkları geri gönderdim. Ölüm ancak onun gibilere kolay olurdu, bizim gibilerse suçsuz yere ölümü acıyla tadardı.

Tıpkı yaşayıpta ölü bedeni olanlar gibi, ben gibi...

"Çıkarın beni, benim suçum yok!"

Sesim normal düzeyde ve soğukkanlı bağırışımla çıktığında adam sinirle bağırdı.

Derdi neydi bunun?

"Ilgaz'ın da suçu yoktu ama öldü!"

Kaşlarımı çatarak bağırdım.