Tatlı İntikam (TAMAMLANDI)

Nisa Vakası

Arkadaşlar herkese merhaba...
Umarım beğenerek okuyorsunuzdur...
Hepinizi çok seviyorum, teşekkür ediyorum. Sağolun varolun...

*********************

Simay'dan

Akıllı bir insan yatakta ters durursa ne olur??

Hepinize soruyorum, akıllı biri yatakta amuda kalkmış gibi durursa ne olur??

Beynine kan gider, beynindeki olmayan nöronlar yanar, gözleri kan çanağı olur, sesi boğuk çıkar, suratı kıpkırmızı olur, falan filan...

Asıl konumuz şu anda benim bu şekilde duruyor olmam ve bunu kimin yapıyor olması...

Nisa!

"Ya yeter artık bırak beni!"

Çırpınışlarım bir kuştan farksızdı ama Nisa hödüğü benim çırpınışlarıma ödün vermiyordu. Ayaklarımı tepede toparlamış sımsıkı tutuyordu ve aklınca bana ceza veriyordu.

Neymiş niye ona anlatmamışmışım?
Niye ondan yardım istememişmişim?
Niye ona ilk ben söylememişim de elalemin heriflerinden duyuyormuş?
Niye annemin üzülmesine izin vermişim?

Off saçma salak şeyler!

"Oldu, bırakayım da tekrardan hata yap! Akıllanana dek böyle kalacaksın!"

Sesimi ağlamaklı yapıp "Ya kızım, sen böyle yapınca akıl kalıyor mu zannediyorsun? Beynim kulaklarımdan akıp gitti resmen..." dediğimde omuz silkti ve "Beni ilgilendirmez, hani iyi günde kötü günde, hastalıkta sağlıkta, okuldaki hocalar bizi dersten kovana dek, felsefeci okuldan atılana dek beraberdik? Yalan mıydı yaşadığımız onca şeyler? Çömezlere çelme takışlarımız, Ramiz dayıya eşek şakası yapışımız, oğlanlara küfür edişimiz... He yalan mıydı?" dedi.

Düşündüm de haklı ya aslında...

"Hani biz kardeştik?" dediğinde sesimi türkü söyler moduna alıp "Hepimiiiz kardeşiiz!" dediğimde alnıma bir tane vurdu. Olmayan akıl da bununla birlikte gitmiş oldu, cümleten geçmiş olsun...

Başımın kızardığını kulaklarımdan çıkan ateş topu sayesinde farketmiştim ve bu çok başımı döndürüyordu.

"Nisa lütfen yeter artık, özür dilerim haklısın. Bir eşeklik edip sana anlatmadım. Ama telafi edeceğim söz. Başım dönüyor lütfen indir beni artık."

Acınmalarım ve yakarışlarım karşısında tek kaşını kaldıran Nisa, beni baştan yukarıya doğru şöyle bir süzdü. Amuda bir daha kalkarsam ne olayım!

"Peki tamam, umarım kendini affettirirsin." dediğinde sevinçten ne yapacağımı bilemedim. Ellerini bir anda bıraktığında boynumun üstünden yatağa takla atarak geçiş yaptım. Off başım! Çok acıyordu ya!

"Alacağın olsun Nisa! Yaktın her yerimi!"

Sinirle bana bakan Nisa duruşundan hiç taviz vermeyip "Birazdan o da olacak, hala kendini affettiremedin." dediğinde ne kadar erkek fatma bir arkadaşım olduğunu düşünüyordum.

O mu çok asiydi yoksa ben mi?

Pozisyonumu ters takla atarak düzlemeye çalıştım ama bu uğraşım Nisa'nın ayaklarının dibine düşüşümle son bulmuştu.

Dudaklarımı birbirine bastırıp ellerimle yerden destek aldım ve ayağa kalkıp kardeşimin karşısına dikildim.

"Özür dilerim Nisa, böyle bir durumu seni bırak anneme bile anlatamadım. Çok utanç verici, böyle bir kötülüğü nasıl yapabildi hala aklım almıyor inanabiliyor musun? Kendimi aldatılmış gibi hissediyorum, niye biliyor musun? O adamın kızı olduğum için, ona baba derken boğazım düğümlendiği için, geceleri yatarken annemin yanında hiçbir şey yapmamış gibi yattığı için, bana kaçırıldığımdan beri soğuk ve sert davrandığı için. Özür dilerim, sana bunları anlatamadım. Affet beni..."