Tatlı İntikam (TAMAMLANDI)

Kurtarılmak

Yeni bölüm geldi...
Herkese iyi okumalar!!!

Multimedyada Uraz Korkut...

************************

Simay'dan

"Evden dışarı adımını atmayacaksın! Duydun mu beni? Kafana göre de hareket etmeyeceksin!
Sen kaçırıldın, nasıl bu kadar umursamaz olabiliyorsun?"

Koltukta oturmuş öfkeli ve kırgın bakışlarımı bana hiddetle bağıran, gideceğim yerleri kısıtlayan babama diktim.Sadece bakıyordum, görmüyordum.Sesini duyuyordum ama dinlemiyordum.Biraz umursamaz davranmak bana şu anlık iyi gelebilirdi.Ne de olsa karşımda bir katil vardı.

Babama boş gözlerle bakarken o hâlen benim bir yerlere gitmemi engelliyordu.Gözlerimi devirmemek için inanın kendimi zor tutuyordum.Ellerimi yumruk yapıp odamdan ve okulumdan başka gidemeyeceğim yerleri dinlemeye başladım.Sanki senin sözünün üzerimde çokta bir hükmü var baba!

"Artık okuldan eve, evden okula anlaşıldı mı? Serap, bu kızı ben yokken kontrol edeceksin.Eğer bir yere gitmeye kalkışırsa direkt bana haber ver, ben yapacağımı bilirim."

Sesi öyle sert çıkmıştı ki, bir an ürktüğümü söyleyebilirim ama bu çok uzun sürmeden kendimi hızla toparladım.Ayağa kalkmaya hazırlandığım sırada, babam annemde olan sert ve hırçın bakışlarını bana çevirdi.İşaret parmağını bana doğrultarak "Sakın kalkma yerinden.Ben git diyene kadar da hiçbir yere gitmiyorsun." dediğinde kaşlarımı hiddetle çattım.Kendini ne zannediyordu ki? Bana hüküm giydirebileceğini mi? A hayır, yanılıyor... Öyle birşey asla ve asla olmayacak!

Yerimden hızla kalkıp babam olacak herifin önüne dikildim.Bakışlarımı sert ve soğuk tutmaya özen gösterdim.Aslında herşey ağzımdan çıkacak dört kelimeye bakıyordu.

'Babam katil ve tecavüzcü."

Benimle konuşurken seçtiği cümlelere dikkat etmek zorundaydı.Bu kelimeler ağzımdan döküldükten sonra annemle olan ilişkisi, kariyeri, benim okuldaki unvanım, mahalledeki dedikodular ve en önemlisi de benim 'tecavüzcünün kızı' olarak anılmam, kısacası herşeyi yitirip yerle bir edecekti.Bu kelimeler öyle can yakıcı ki, okyanusun dibinde olup ateşe verilmek gibi hissettiriyordu insana...Masum bir kıza bunu neden yaptığını aklım hala kesmesede şunu çok iyi anlıyordum.O benim lanet olasıca babamdı.

"Peki ya gidersem?" diye bir seçenek sundum ortaya soğuk bakışlarım eşliğinde.Kendimi ifadesiz tuttuğum için içimdeki duygu değişimlerini anlamasını pek ummuyordum.Ellerim yumruk halinde olası bir harekete karşı hazırda bekliyordu.

"Sana seçenek sunmadım, bu davranışın karşısında gidebileceğin tek yere de artık gidemeyeceksin."

Tek kaşımı kaldırıp nereye gidemeyeceğimi sorguladım.

"Neresiymiş orası??"

"Nisa'nın evi." dedi en sert ses tonuyla sorumu cevaplarken.
Kaşlarımı tekrardan çatarak içimdeki öfke patlamalarını bastırmaya çalışıyordum.Bu ne saçmalık böyle? Bu adam bana ne yapıyordu ki, oldu olacak elime bir kelepçe takıp odama kilitlesin onun açısından daha kolay olurdu herşey.Ne olursa olsun, Nisa'ya gidecektim.Nokta.

"Gideceğim." dedim soğuk ve sert bir ses tonuyla.Kendimi o kadar hissizleşmiş hissediyordum ki bir an güzel duygulardan bile yoksun olduğumu düşündüm.Babamın kaşları her zamanki gibi çatık durmaya devam etti.Bana bir adım yaklaşıp kolumu sıkıca kavradı."Bana karşı mı geliyorsun?"

Canım acısa da bunu hazmetmem gerektiğini kendime hatırlattım.Yüzüm aynı şekilde ifadesizken canımın acıyıp yüzümü buruşturmamı isteyip kolumu iyice sıktı.Ama ben içimden acı çekiyor, dışarıdan belli etmemeye çalışıyordum.