Tatlı İntikam (TAMAMLANDI)

Zayıflık

Hey millet eller YILDIZA...⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

[~~~~~~~~~~~~~~~~~~~]

Simay'dan

"Sarı kafa, şu dalan gözlerin gibi denize dalsan şimdiye üç çinekop, beş alabalık, yirmi hamsi toplamıştın. Bu ne lan böyle?"

Akın'ın sitemine bile göz devirecek enerji hissetmiyordum kendimde. Uraz gitti gideli vücudumda bir halsizlik, bir yorgunluk aldı başını gitti. Ruhum o kadar çok darlanıyordu ki her an patlayabilirdim.

"Hadi ama Simay! Kendine gelmen gerekiyor!"

Deniz kızılına bile kızacak enerjim yoktu...

"Lan kanka! Kalkta kendini birşey zanneden erkek modellerini dövelim. Dövemezsek laf falan atarız hiç olmadı suçu Akın'ın üstüne atarız. O dayak yer bizde bakarız."

Nisa kankamın dediklerine içten kahkahalarla gülsemde dışarıdan somurtuyordum.

Akın "Ne saçmalıyorsun kızım sen? Ben dayak falan yemem, yediririm!" diye çıkıştığında gözlerimi kapattım. Şu an kavgayı bile göresi gözüm yoktu.

"Yav he he! Gördük geçen  nasıl yedirdiğini(!)"

"Kesin lan sesinizi! Şu kızı bir dışarı çıkarın, sizin kavganızı çekmek ona iyi gelmeyecek! Hadi Akın bakma öyle avare avare!"

Burak halimden anlamış olacak ki hemen olaya el atmıştı. Nisa homurdanarak Akın ise mırıltı eşliğinde bir şeyler söyledi ve yanıma geldiler ama ben itiraz edip ikisinide yanımdan kovdum. Koşar adım odaya gidip kapıyı kilitledim ve derin bir nefes alarak kendimi Uraz kokulu yatağa attım. Evet bir gün dahi yatsa da onun gibi kokuyordu yatak ve bu benim çok hoşuma gidiyordu. Aslında şu an resmen bok gibiyim! Dokunsan ağladı ağlayacak bir durumdayım.

Yastığa akan yaşları umursamadan burnumu çektim ve gözlerimi kapatıp Uraz'la olup biten bütün anlarımı gözümün önünden geçirdim. Ne kadar da çok şey yaşamışız öyle ya?? Film şeridi bir türlü bitmek bilmedi! Yaşlar fışkırır tarzda akmaya başlayınca oflayarak gözümü açtım ve yatakta doğruldum.

"Nisa!!"

Bağırmam karşısında birtakım ayak sesleri duydum ve kapının önünde konuşan bir adet Nisa buldum. Kapıyı açmaya çalışıp açamadı ve "Ne oldu lan? Kapı niye kilitli??" dedi.

"İçeri gir!"

"Hemen duvardan geçme özelliğimi kapıda kullanıyorum kanka, bekle." dedikten sonra "Lan manyak mısın? Kapı kilitli diyorum! Aç lan şunu!" diye çığırdı.

Oflayarak kapıyı açtım ve gerisingeri gidip yatağa oturdum. Nisa kapıyı kapatıp yanıma oturdu ve omzumdaki saçlarımı arkaya attı.

"Kızım sen bayağı tutulmuşsun. Hemde öyle böyle değil, çok fena."

Başımı önüme eğip gelen yaşları gözümden düşürdüm. Canımın acıması sizcede normal değil mi?? Ben gerçekten onsuz bir hiçmişimde haberim yokmuş!

"Ağlama be!" dedi ve bana sarıldı. İnce beline ellerimi dolayıp hıçkırarak belli bir müddet ağladım. Sonra ondan ayrılıp ellerimle yaşlarımı sildim.

"Telefonunu versene Nisa."

"Seninki nerede?"

"Kaçırıldığımda parçalanmıştı."