Tatlı İntikam (TAMAMLANDI)

Okuldaki Kavga

Takipçilerime ve okurlarıma selamlar... Hepinizi çok seviyorum...❤️

Kitabımı okuduğunuz için çok ama çok teşekkür ediyorum...

Urazlı ve Simaylı günler sizleri bekliyor. Öpüldünüz!..😘

~*•~*•~*•~*•~*•~*•~*•~*•
Simay'dan

Gözlerim bir türlü kapanmıyordu. Sinirle inleyerek yastığa ağzımı bastırdım ve sert olduğunu umduğum yumruğumu yastığa geçirdim. Canım sıkılıyordu ve uykum olduğu halde uyuyamıyordum. Duştan gelen su sesleri kesilmek bilmezken gözlerim odamdan çıktığımdan beri kapısından ayrılmıyordu. Bir an iç sesimden gelen gerçekler kafama dank etti.

O seni hiçbirşeyi olarak görüyorsa sen neden onu herşeyin olarak görüyorsun??

Duruşumu dikleştirip burnumu havaya diktim. O bensiz yapabiliyorsa bende onsuz yapabilirdim. Sanki bundan önce o mu vardı hayatımda? Uyurken yanımda o mu vardı? Herşeyin üstesinden onu görmezden gelerek gelebilirdim.

Evet, bunu yapabilirdim.

İnşallah yapardım.

Off!

Yapacağım. Nokta. Net.

Balkona çıkmadan önce koltuğun üstündeki örtüyü aldım. Balkonun kapısını kapatıp sandalyeye yayıldım. Burası uyku için güzel olabilirdi. Üzerimdeki örtüye sarılıp yıldızlara bakmaya başladım. Çok mu güzel göz kırpıyorlardı sanki?? Bende onlara buruk bir gülümsemeyle göz kırptım. Canım acısa bile gülümseyebiliyordum ve bu çok saçmaydı. Kalbimdeki kırık camları iyice tuzla buz ediyordu bu salak! Kim diye sormayın çünkü cevabı besbelli!

Uraz Korkut!

Gözlerimi sinirle kapayıp uyumaya çalıştım ama beceremedim. Oflayarak içeri girdim ve koltuğa yayıldım. Örtüyü bu kez kafama kadar çekip nefessiz kalmayı denedim. Uraz'da benim için nefes kadar değerliydi bir kere! O olmadan olmuyordu!

Tuttuğum nefesleri bir anda boşaltıp kafamı dışarı çıkardım ve bana soran gözlerle bakan Urazla karşılaştım. Yutkunmama engel olamamıştım nedense? Gözlerimi yavaşça kaçırıp arkamı döndüm ve örtüye sarıldım. Benim başımı mı bekliyordu bu saftirik? Hayır ama asıl konu benim başımı beklemesi değildi!

Asıl konu...

Onun elleri ve yüzü kan içinde miydi?

Yok canım bana öyle gelmiştir...

Hayır eminim vardı!

Arkamı hızla dönüp şaşkınlığımı gizleyemeden yanına vardım ve yüzüne yavaşça dokunmaya başladım. Endişeli sesimin yanında dolmuş gözlerimle konuşmaya başladım.

"Ne oldu sana böyle?!"

Gözlerine baktığımda soğuk bir ifadenin yanı sıra başka şeylerde sezmiştim. Benim onunla ilgilenmem hoşuna gitmiş gibiydi. Sanki, ben öyle sezmiştim. Yüzündeki ellerimi indirip avuçlarına aldı ve bana biraz daha yaklaştı. Yanağını yanağıma yaslayıp orada öylece bekledi. Ardından omzuma küçük bir öpücük bırakıp orayı kokladı. Ne yapmaya çalışıyor bu çocuk? Benim aklımı almaya falan mı?